เจ้าลัคกี้สุนัขเพศเมียลายเสือ ถูกรถชนเดินขาลากมานานร่วม 2 เดือน เคยมีเจ้าของแต่หลังถูกรถชนไม่สนใจต้องหนีออกจากบ้านมาตายเอาดาบหน้า กลายมาเป็นหมาจร ชาวบ้านเผยเป็นหมาจอมอึดพบครั้งแรกถูกรถชนเจ็บหนักตัวแข็งทื่อนึกว่าตาย จะเอาไปฝังแล้วแต่รอดมาได้ วอนผู้ใจบุญช่วยเหลือ

2 มีนาคม 2568 มีเรื่องราวของสุนัขที่น่าสงสารถูกรถชนมาร่วม 2 เดือน เดินขาลากสุดทรมานเป็นหมาจรนอนพงหญ้า ชื่อเจ้าลักกี้ หรือเจ้าเป๋ สุนัขเพศเมียลายเสือ โดยเป็นเรื่องราวเกิดขึ้นจากเฟสบุ๊คของคุณ Patcharida Sahnunnam ชาวอ.หนองหาน จ.อุดรธานี

โพสต์มีข้อความว่า“ใครใจดีอยากรับน้องไปรักษาเขาไหมคะ น้องเป็นหมามีเจ้าของ แต่เจ้าของโซโนแล้ว อยากช่วยเขามากๆๆ  แต่ทำได้แค่ให้ข้าวแล้วดูน่าเศร้าเขาลากขาไปมา น่าเศร้าคือเจ้าของรับรู้แต่ไม่ได้ช่วยรักษาอะไรเขาเลย   น้องเดินขาลากไปทั่วหนองหานเลย ลากตามทุ่งนาบ้าง ดินแดงบ้าง นอนข้างถนนเลย (คงเจ็บน่าดู) หิวข้าวก็ลากไปขอกิน ช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ วันแรกที่เจอคือ14กุมภาพันธ์แผลยังไม่เน่าเหม็น วันนี้ทำแผลให้เบื้องต้น ล้างแผลด้วยน้ำเกลือ เริ่มมีกลิ่นเน่าเหม็นและเขาผอมมากกก ตอนนี้เขากินข้าวที่บ้านอาจารย์เก๊าะค่ะ แต่มาบ่อยๆไม่ได้ ร่างกายไม่ได้เลย ข้าวก็ต้องยกขึ้นป้อนให้กินกับน้ำเพราะไม่สามารถช่วยเหลือประคับตัวเองขึ้นมายืนได้ ขาหลังน่าจะหัก  ขาลีบทั้งสองข้าง ตัวลีบเห็นกระดูก เขาอยู่แถวร้านโอหวะ นอนข้างถนน ช่วยเหลือตัวเองได้แค่หายใจ ผอมมาก แล้วพวกเขาควรจะต้องมีบ้านอยู่ มีเจ้านายที่ดี และดูแลจนวันสุดท้ายของชีวิต แต่ที่ต้องกลายมาเป็นแบบนี้ เพียงเพราะมนุษย์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคน ที่หมดความรัก และไม่อยากจะเลี้ยงดูอีกต่อไป [????]  หมาจรก็มีหัวใจ  น่าสงสารจัง ขออนุญาตเปิดประดมทุนนะคะ วันนี้จะพาน้องไปพบหมอเบื้องต้นค่ะ ผู้ใจบุญอยากช่วยเจ้าลัคกี้ สามารถติดต่อน้องบีมได้ที่เบอร์ 0982270217 หรือบัญชีธนาคารกรุงเทพฯ หมายเลข 9720228544 น.ส.พัชริดา สงวนนาม (น้องบีม) ได้ตลอดเวลา

ต่อมาผู้สื่อข่าวเดินทางไปพบกับนายปรัชญา เณรผึ้ง เจ้าของร้านร้านสหคอมพิวเตอร์ ที่ดูแลเจ้าลัคกี้เอาไว้ นายปรัชญา บอกว่า เจ้าลัคกี้มีน้องชายพบถูกรถชนเมื่อต้นเดือนม.ค.68 ที่ผ่านมา นอนอยู่พงหญ้าตรงข้ามบ้านพักนายอำเภอ เห็นสภาพตอนแรกตัวแข็งทื่อนึกว่าตายแล้ว ก็เลยนำรถเข็นอุ้มมาไว้ที่บ้าน พบว่าเจ้าลัคกี้หรือเจ้าเป๋ถูกรถชนตั้งแต่เอวลงไปถึงขาหลังทั้งสองข้าง มีบาดแผล ก็รักษาเบื้องต้นดีขึ้นไม่ตายแล้ว แต่เวลาเดินต้องเดินขาลาก ใช้ขาหน้าพาไป แต่ขาหลังเดินไม่ได้ เห็นแล้วก็น่าสงสารเพราะน้องเป็นหมาจร เวลาหิวข้าวก็มากินข้าวที่บ้าน จากนั้นก็เดินขาลากไปนอนพงหญ้าหน้าบ้าน

ตอนเจ้าลัคกี้ถูกรถชนครั้งแรกนั้น ก็คุยเล่นกับน้องเขาอยู่ว่า ดูท่าจะไม่รอดเตรียมหาที่ฝังได้เลย พอเอารถเข็นไปรับมาไว้ที่บ้าน น้องก็พูดไปว่า หมารถถูกรชนดูท่าจะไม่รอด ก่อนตายเขาคงอยากมีเจ้าของอยากให้คนลูบหัว พอเอามาประคบประหงมปรากฏว่าไม่ตาย ก็เลยดูแลมาจนถึงทุกวันนี้ ลำพังพวกเราไม่มีเงินพอจะรักษา แต่ให้รับเลี้ยงดูแลก็พอได้เพราะที่นี่ก็มีหมาจรอยู่ประมาณ 13 ตัว แต่เคสของเจ้าเป๋หรือเจ้าลัคกี้ อยากให้ผู้ใจบุญช่วยเจ้าลัคกี้ให้กลับมาใช้ชีวิตปกติ

ทางด้าน น.ส.พัชริดา สงวนนาม หรือน้องบีม เล่าว่า จริงๆแล้วเจ้าเป๋หรือลัคกี้ มีเจ้าของ แต่พอถูกรถชนเจ้าของก็รับไม่ไหวบอกว่าไม่มีเงินพอรักษาปล่อยไปตามยถากรรม เจ้าลัคกี้เลยหนีออกมาจากบ้านมาตายเอาดาบหน้ากลายมาเป็นหมาจร แต่ที่น่าสงสารคือถูกรถชนแล้วต้องนอนเจ็บทรมานอยู่พงหญ้าแถวบ้านพี่แจ๊ค เวลาหิวข้าวหิวน้ำก็เดินขาลากมาขอกินข้าว โชคดีที่พี่แจ๊คและครอบครัวใจดีเอาอาหารให้กิน เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ เขาคงเจ็บคงทรมานหากได้รับการรักษาคงจะกลับมาใช้ชีวิตปกติแม้จะเป็นหมาจรแต่ก็อยากให้เขาได้รับการรักษา น้องบีมกล่าวตอนท้าย

.012