สถานการณ์ในรัฐไฮเดอร์ราบาดที่เป็นเหมือนหนามในรองเท้าของอินเดีย   หากรัฐบาลอินเดียที่มี นายเนห์รูเป็นนายกรัฐมนตรีไม่เข้าไปแก้ปัญหาอย่างจริงจัง  จะเกิดปัญหาใหญ่ในอนาคตแน่นอน 

ประการแรก   เพราะไฮเดอร์ราบาด เป็นรัฐที่มีความมั่งคั่งร่ำรวยมาก  ครอบครองดินแดนกว้างใหญ่รวมถึงรัฐเทลังกานา  และ เมืองออรังกาบาดด้วย  แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ ที่ตั้งของรัฐนี้ซึ่งอยู่ใจกลางประเทศอินเดียเลยทีเดียว

(รัฐไฮเดอร์ราบาด ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางของประเทศอินเดีย-ภาพจากกูเกิ้ลแมพ)

ความมั่งคั่งของไฮเดอร์ราบาดยิ่งใหญ่ขนาดมีกองทัพของตัวเอง   ทหารเกินครึ่งเป็นชาวมุสลิม ทั้งๆที่ประชากรส่วนใหญ่ของรัฐเป็นชาวฮินดู  มีสายการบินของตัวเอง  มีระบบการสื่อสารของตัวเอง  มีระบบการเดินรถไฟของตัวเอง  มีระบบไปรษณีย์ของตัวเอง   มีระบบการกระจายเสียงของตนเอง  และที่สำคัญก็คือ   

มีระบบการเงินเป็นของตัวเอง  เช่น ธนบัตรที่รัฐไฮเดอร์ราบาดเป็นผู้ตราออกมาใช้เอง  โดยไม่เกี่ยวกับรัฐบาลอังกฤษ

(ธนบัตร 5 รูปีของรัฐไฮเดอร์ราบาด - ภาพจากวิกิพีเดีย)

ประการที่สอง  เป็นรัฐที่มีชาวฮินดูเป็นพลเมืองส่วนใหญ่ แต่ผู้ปกครองเป็นมุสลิม  ความขัดแย้งระหว่างประชาชนต่อประชาชน และ ประชาชนต่อรัฐอาจเกิดขึ้นได้   ดังเช่นกรณีกลุ่มประเทศในคาบสมุทรบัลข่านที่มีความแตกต่างกันทางศาสนา  และกลายเป็นประเด็นขัดแย้ง และ สงครามแม้จนทุกวันนี้

(คณะรัฐมนตรีชุดแรกของอินเดีย ที่มีนายเนห์รู เป็นนายกรัฐมนตรี แถวนั่งซ้ายมือสุด คือ ดร.อัมเบดการ์  และ แถวหน้าคนที่ 7 จากซ้ายมือก็คือ ซาร์ดาร์ พาเทล ผู้มีฉายา “บุรุษเหล็ก” -ภาพจากวิกิพีเดีย)  

หลังจากได้รับอิสรภาพ   อินเดียก็ได้นายกรัฐมนตรีคนแรก ชื่อ เยาวหะลาล  เนห์รู พร้อมด้วยคณะรัฐมนตรีอีก 15 คน  ในจำนวนนั้นก็มี ซาร์ดาร์ วัลลาไบ พาเทล(SARDAR VALLABHAI PATEL) และ บี อาร์ อัมเบดการ์(B.R.AMBEDKAR)  ผู้มีชื่อเสียงอยู่ด้วย

โดยวัลลาไบ พาเทล ผู้ได้รับฉายาว่า  “มนุษย์เหล็กแห่งอินเดีย” ดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรี และ รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย  

ทันทีที่แยกประเทศ   อินเดียโดยเนห์รู ก็เสนอต่อนิซาม แห่งไฮเดอร์ราบาด ขอนั่งโต๊ะเจรจาในแบบที่เรียกว่า  ทั้งสองฝ่ายจะหยุดความเคลื่อนไหวใดๆทางการเมืองโดยเด็ดขาดในระหว่างที่มีการเจรจา

อินเดียรู้ดีว่า  ตั้งแต่ปี 1926 เป็นต้นมา  มาห์มุด นาวาซข่าน ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่รัฐของไฮเดอร์ราบาดที่เกษียณอายุ ได้เดินเกมส์สนับสนุนนิซามให้ร่วมกับรัฐมสลิมอื่นๆด้วยการตั้งองค์กรกึ่งพรรคการเมืองโปรมุสลิมที่เรียกว่า พรรคAIMIM  ได้เดินเกมส์เพื่อลดจำนวนประชากรชาวฮินดูในรัฐลงให้มาก  ด้วยการจัดการให้มีการเข้ารีตมุสลิมจำนวนมหาศาลด้วยวิธีใดๆก็ได้

นิซาม แห่งไฮเดอร์ราบาด แอบเดินเกมส์เพื่อความเป็นอิสระของรัฐทันที  ด้วยการติดต่อไปยังรัฐบาลอังกฤษ ซึ่งขณะนั้นเป็นรัฐบาลของพรรคแรงงาน  และ ติดต่อไปยังพระเจ้าจอร์จ ที่ 6  กษัตริย์แห่งของอังกฤษ เพื่อขอการสนับสนุนให้ไฮเดอร์ราบาดยังคงสภาพการเป็นรัฐอิสระที่ปกครองโดยกษัตริย์ และจะขอเป็นส่วนหนึ่งของเครือจักรภพอังกฤษ

แต่คำขอร้องของไฮเดอร์ราบาด ถูกตีตกไปโดยลอร์ด เมาท์แบตเทน ผู้สำเร็จราชการแห่งอินเดียในทันที 

(เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิลล์ ผู้เกลียดชัง และ เหยียดหยามชาวฮินดูเหมือนสัตว์ชนิดหนึ่ง-ภาพจากวิกิพีเดีย)

มีเพียงคนเดียวที่ให้การสนับสนุนไฮเดอร์ราบาดในการไม่เข้าร่วมกับอินเดียก็คือ เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิลล์  และ พรรคอนุรักษ์นิยมของอังกฤษ   เพราะเชอร์ชิลล์ เกลียดชาวฮินดูอย่างเข้ากระดูกดำ  และมีความรู้สึกเหยียดหยามชาวฮินดูราวกับพวกเขาไม่ใช่มนุษย์

เขารักและให้การสนับสนุนชาวมุสลิมอย่างเต็มที่   แม้กระทั่งมีการกล่าวว่า   เชอร์ชิลล์ได้เข้ารีตนับถือศาสนาอิสลามด้วยซ้ำ   

(ขบวนการ ราซาคาร์ ซึ่งเป็นองค์กรจัดแบบตั้งกึ่งทหารเพื่อการปฎิบัติการณ์ทางการเมืองของไฮเดอร์ราบาด-ภาพจากวิกิพีเดีย) 

เดือนตุลาคม 1947  ก่อนหน้าที่จะมีการลงนามในสัญญาระหว่างอินเดียกับนิซามกันในไฮเดอร์ราบาด  ขบวนการราซาคาร์ ซึ่งเป็นกลุ่มจัดตั้งแบบกึ่งทหาร ภายใต้การนำของ คาซิม ราซวี (QASIM RAZVI)ที่เป็นพวกสุดโต่งหัวรุนแรงได้เริ่มเคลื่อนไหวต่อต้านการเจรจาที่หน้าบ้านอันเป็นสถานที่ประชุม   อินเดียเห็นว่าสถานการณ์ส่อท่าจะบานปลาย  นายกรัฐมนตรีเนห์รู จึงระงับการเดินทางไปประชุมที่ไฮเดอร์ราบาด

ยิ่งไปกว่านั้น   ไฮเดอร์ราบาด ยังแอบดำเนินการส่งมอบข้อมูลข่าวสารแบบลับๆแก่ ปากีสถาน   แอบให้เงินกู้แก่ปากีสถานจำนวน 15 ล้านปอนด์   และ  ยังแอบเสริมสร้างกองทัพขนาดใหญ่ของตนเองขึ้นมาเพื่อรับมือกับอินเดีย

แล้วอินเดียจะทำอย่างไร

พบกันใหม่สัปดาห์หน้าครับ