ย้อนเวลากลับไปในปี คศ.1832    ด็อกเตอร์หลุยส์และภรรยาคือ เดลฟีน ลาลัวรีซื้อคฤหาสน์หลังงามย่านเก่าแก่ของนิวออลีนส์      ทั้งคู่ได้รับการกล่าวขวัญในวงสังคม ทั้งเรื่องความร่ำรวยและนิสัยใจคอว่าน่าคบค้าสมาคมจนใครๆ ก็อยากคบหาตระกูลลาลัวรี

คฤหาสน์เลขที่ 1140 ถนนโรยัลที่พำนักของครอบครัวลาลัวรีเป็นอาคารหรูหราสูงสามชั้น ตัวมาดามเองได้รับการยกย่องว่าทั้งสวยทั้งฉลาด  แต่นี่คือมายาภาพด้านเดียวที่แสดงให้คนภายนอกเห็นเท่านั้น   ไม่มีใครล่วงรู้ว่าด้านมืดของมาดามสุดแสนโหดร้ายเต็มไปด้วยความคลั่งบ้าวิปริต

เพื่อนบ้านเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างในบ้านมาดามลาลัวรี เริ่มมีเสียงซุบซิบนินทาว่าทาสในคฤหาสน์มาดามเปลี่ยนบ่อยจนไม่ซ้ำหน้า  โดยที่ทาสคนเก่าหายหน้าไปอย่างลึกลับ  วันหนึ่งในเดือนเมษายน คศ.1834 ข้อกังขาทั้งมวลเกี่ยวกับครอบครัวลาลัวรีถูกเปิดเผย   และเป็นความจริงที่น่าขนพองสยองเกล้าที่สุด

เปลวไฟเริ่มต้นขึ้นจากในห้องครัว ท่ามกลางเสียงลือหนาหูว่าแม่ครัวเป็นผู้จุดไฟเผาเอง เพราะทนไม่ไหวกับการถูกมาดามลาลัวรีทารุณ  จากนั้นเพลิงลามตามห้องต่างๆในคฤหาสน์หลังงาม  หลังจากไฟมอดดับ  นักดับเพลิงค้นพบความจริงอันน่าสยดสยอง ซุกซ่อนอยู่หลังบานประตูลับชั้นใต้หลังคา เมื่อเปิดประตูห้องใต้หลังคาเข้าไป ทุกคนตกตะลึงจนตัวชาเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า !         

ตามรายงานข่าวของหนังสือพิมพ์นิวออร์ลีนส์บี ทาสทุกคนเปลือยเปล่า ส่วนทาสคนไหนที่ไม่ได้อยู่บนโต๊ะที่ใช้ทดลองก็ถูกล่ามกับผนัง บางคนถูกสับลิ้นละเอียด ดวงตาและริมฝีปากถูกเย็บติดกัน หูและจมูกถูกเฉือนขาด  ทาสหญิงบางคนถูกกรีดหน้าท้องเปิดอ้า แล้วลากลำไส้ให้มาผูกติดกับข้อมือ ส่วนทาสหญิงอีกรายหนึ่งถูกยัดปากด้วยขี้  แล้วเย็บปากปิดด้วยเชือก ทาสชายนั้นอยู่ในสภาพที่น่าทุเรศยิ่งกว่า   ถูกถอดเล็บมือเล็บเท้าออกหมด ดวงตาถลนออกมานอกเบ้า อวัยวะเพศถูกเฉือนขาด ทาสชายรายหนึ่งถูกเปิดกระโหลกศีรษะออกเพื่อเอาแท่งไม้แยงลงไปคนสมอง ชิ้นส่วนอวัยวะมนุษย์กระจัดกระจายไปทั่วห้อง ศีรษะและอวัยวะภายในตับไตไส้ ม้าม ยัดเขละอยู่ในถังส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง  ขวดโหลดองอวัยวะมนุษย์เรียงรายอยู่บนชั้นวาง    ถัดไปนั้นคือแส้และกระบองสำหรับหวด ความสยดสยองเกินกว่าจะพรรณนาออกมาได้ครบถ้วน

ทาสเหล่านี้ถูกทรมานอย่างช้าๆ ทีละนิดเพื่อไม่ให้เสียชีวิตทันที ส่วนมากถูกเย็บปากปิดสนิทด้วยเส้นเชือก มือถูกจับโยงไปเย็บติดกับหลายส่วนของร่างกาย หลายคนทนความเจ็บปวดและบาดแผลไม่ไหวก็ขาดใจตาย   ส่วนที่ยังไม่สิ้นใจอยู่ในอาการช็อคหมดสติไม่รู้สึกตัว  บางคนร้องโหยหวน คร่ำครวญอ้อนวอนหาความตายเพื่อจะไม่ต้องรองรับความวิปริตของมาดามลาลัวรีอีกต่อไป

กลุ่มนักดับเพลิงถึงกับผงะ เมื่อเห็นความสยดสยองเบื้องหน้า จึงรีบนำตัวทาสเหล่านี้ส่งโรงพยาบาลทันที  ไม่มีใครรู้ชัดเจนว่าทาสกี่รายเสียชีวิตระหว่างการถูกทรมานใน “ห้องทรมาน” ของมาดามลาลัวรี  แต่ที่แน่นอนที่สุดคือ ทาสทุกคนเสียชีวิตหลังจากถูกทำร้ายร่างกาย  เหลือเพียงไม่กี่รายที่ยังมีชีวิตอยู่  เช่นทาสหญิงนางหนึ่งที่ถูกตัดแขนขาออกจนหมดเหลือแค่ลำตัวด้วนๆ ส่วนทาสอีกรายหนึ่งซึ่งถูกจับยัดลงไปในกรงเล็กแคบเพื่อทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงและถูกดัดแขนขาให้บิดเบี้ยวผิดรูปร่างเหมือนปู  

หลังจากเหตุการณ์ไฟไหม้อันนำไปสู่การค้นพบห้องทรมาน ผู้คนจำนวนมากในเมืองลุกฮือ ฉวยอาวุธและคบเพลิงจะมาเผาบ้านหลังนี้และหวังจะจับครอบครัวของมาดามใจโหดมาลงโทษ แต่มาดามลาลัวรีและครอบครัวหายไปจากเมืองนิวออลีนส์โดยที่ไม่มีใครพบเห็นครอบครัวนี้อีกเลย บางคนกล่าวว่าครอบครัวนี้หนีไปอยู่ฝรั่งเศส แต่มีข่าวลือว่าครอบครัวนี้ย้ายไปอยู่เมืองเล็กๆ ไม่ไกลจากนิวออลีนส์

หลังจากครอบครัวลาลัวรีหนีไป  ก็ไม่มีใครกล้าย่างกรายเข้าไปใกล้คฤหาสน์แห่งนั้น หลังจากช่วยเหลือทาสที่พิกลพิการจากความโหดร้ายทารุณของมาดามลาลัวรีออกไป  ฝูงชนที่โกรธแค้นก็บุกเข้าทำลายและปล้นสิ่งของในคฤหาสน์หลังหรู  หลังจากนั้นคฤหาสน์ถูกทิ้งร้างหลายปีจนทรุดโทรม  ต่อมามีคนมาซื้อ  ขณะที่เจ้าของคนใหม่กำลังซ่อมแซมคฤหาสน์หลังนี้ ตอนรื้อพื้นไม้ออกพบว่าเกลื่อนไปด้วยซากศพและซากกระดูกมนุษย์   นับได้เกือบร้อยศพ 

การค้นพบโครงกระดูกเหล่านี้เป็นหลักฐานอีกชิ้นหนึ่งว่า มาดามลาลัวรีนำศพทาสมาโยนทิ้งไว้ใต้พื้นไม้ที่ปูห้อง เพื่อหลบเลี่ยงเงื้อมมือกฎหมาย การค้นพบซากศพและกองกระดูกนำไปสู่อีกคำถามหนึ่งว่า ทาสกี่คนต้องจบชีวิตไปภายในบ้านหลังนี้ด้วยน้ำมือของมาดามผู้อำมหิตจนเป็นที่กล่าวขานเป็นตำนานบทหนึ่งของนิวออลีนส์