ไรเดอร์ คือหนังที่ต่อยอดมาจาก เทอมสองสยองขวัญ ตอน ตึกวิทย์เก่า (2565) ที่ดึงเอาไรเดอร์ส่งอาหาร ที่เรียกเสียงหัวเราะท่ามกลางความน่ากลัวออกมาขยายจากตัวละครเสริม ถูกดึงมาเป็นตัวละครหลัก ที่คราวนี้ขยับจากเรียกความขำในความน่ากลัวมาเป็นความหัวเราะที่มีความน่ากลัวเข้ามาเสริม (ตัวละครใน เทอมสองคือ กอล์ฟ ไรเดอร์ส่งอาหารที่ไม่เกี่ยวในเรื่องนี้แต่แค่เป็นเชื้อให้ ปักหมุดที่ผีสิงในไรเดอร์)

สามหนุ่มไรเดอร์ ตั้งแก๊งรวมตัวกันหลังเสร็จงานออกล่าท้าผีในสถานที่ต่างๆ ที่มีออเดอร์ประหลาด เพื่อปักหมุดเตือนไรเดอร์ให้ระวังการเจอผียามค่ำคืน ไรเดอร์ อาจจะไม่ตอบโจทย์ คนที่อยากมาดูหนังผีน่ากลัว หนังตลกขำกลิ้ง หนังรักโรแมนติกจิกหมอนอาจจะไม่ใช่หนังดีสุดขั้ว แต่ถ้าดูเอาเพลิน ดูแบบปล่อยวาง ไม่คิดอะไรมาก ก็สนุกไปกับหนังได้ไม่ยาก หนังไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ความเป็นไรเดอร์ แค่เกริ่นเอามาใส่มุขเล็กๆ พอขำไอเดีย ช่วงเปิดเรื่องที่ให้ ไรเดอร์ทั้งสามคนเข้าไปตามสถานที่ผีดุในยามค่ำคืน

บรรยากาศในสถานที่ผีสิง ทั้งในบ้านร้าง โรงพยาบาลร้างในวัดโบสถ์ ป่าช้า ออกมาดี วังเวง สิ่งของต่างๆ บรรดาผี การแต่งหน้าที่ดูน่ากลัว ซีจี ทำให้นึกว่าเข้าบ้านผีสิงจริงๆ แต่ด้วยหนังมาในโทนผีตลก เลยทำให้ไม่รู้สึกกลัวหรือหลอน แค่มีสะดุ้งตกใจบ้างในบางฉาก

มาริโอ้ กับ ฟรีน ควงคู่กันมาทำให้ในส่วนของความรักโรแมนติก แม้มาน้อยนิด มาเร็วไปเร็ว เคลมเร็ว แต่ก็ทำให้อินในส่วนของเรื่องรัก มาริโอ้ เมาเร่อ สบายๆ เล่นแบบสบาย ทะเล้น น่ารักไม่ต้องเล่นอะไรมากมาย ชวนให้ขำได้ในหลายฉากรักก็ดูโอเค

ฟรีน-สโรชา จันทร์กิมฮะ น่ารักสวยสุดๆ มีเสน่ห์จนอดหลงรักไม่ได้ ตั้งแต่ฉากแรกที่ออกมา ไม่ต้องเล่นอะไรมากมายก็ดูดี ฉากโรแมนติกกับ มาริโอ้ ทำให้ดูไปยิ้มไป

โน่-ภูวเนตร สีชมภู (เซียนหรั่ง) ชัดเจนในความเป็นตัวขโมยซีน ไม่ต้องทำอะไรมาก นอกจากแย่งซีน ขายมุขไป-มาแค่ขยับปาก สีหน้าท่าทางก็ขำแล้ว เน้นไปในโทนที่โดนผีกระทำ

ดีเจอาร์ต-มารุต ชื่นชมบูรณ์ ในบท น้าไก่ ที่เล่นได้ขำดูแล้วยิ้มได้ ขำๆ ในส่วนของการเป็นสายมู ของขลังเพียบออกแนวหมอผีกลายๆ ลืมภาพเก่าๆ ของ อาร์ต ไปเลย

อัญชลี สายสุนทร ในบท แม่ของ มาย ดูจะเป็นเพียงคนเดียวที่บทหนักที่สุด ได้บทที่หนัก แสดงอารมณ์ ปล่อยอารมณ์ได้มากที่สุดในเรื่อง ใส่อารมณ์เต็มที่ ดูแล้วเหนื่อยแทน

ทั้งหน้าหนังและตัวหนัง ไรเดอร์ ชวนให้นึกว่าเป็นหนัง คู่แฝดกับ 404 สุขีนิรันดร์ ที่ออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน ผีในสถานที่ ตัวเอกมาเป็นกลุ่มเจอผี เน้นขายความกลัวผสมน่ากลัว แต่ถ้าเทียบกันแล้วไรเดอร์ ดูผ่อนคลาย สนุกกว่า กังฟู-นิติวัฒน์ ชลวณิชสิริทำ ไรเดอร์ ออกมาดูเพลินๆ เรื่องอาจจะบางเบาในทุกๆ ส่วน เดินตามสูตรสำเร็จ เล่าเรื่องง่ายตรง ตัวละครไม่เยอะ แต่ทุกส่วนก็ออกมาดูสบาย โปรดักชั่นดีงามไม่เละเทะ ไม่มีมุขตลกหยาบคายสองแง่สามง่าม ไม่มีมุขตลกคาเฟ่ ไม่มีฉากล่อแหลม ฉากรุนแรงไรเดอร์ มาในโทนหนังผีแบบไทยๆ ที่อาจจะดูไม่ใหม่สำหรับคอหนังรุ่นใหม่ แต่ก็โดนใจกับคอหนังไทยทั่วไป ปล่อยใจดูแบบสบายๆไม่จับผิด ไม่ตั้งความหวัง สนุกตลอด 105 นาที แน่นอน 7/10 หัวกะโหลก