“ผมอยากมีสนามฟุตบอลดีๆ มีครูสอนฟุตบอลเก่งๆ ผมอยากเป็นนักฟุตบอลทีมชาติไทย และอยากมีห้องทดลองวิทยาศาสตร์ดีๆ เพราะอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์” (ความเห็นของเด็กนักเรียน) “คนเป็นครูก็อยากสอนหนังสือเด็กให้ดีที่สุด เน้นการสอนเป็นหลัก ไม่อยากให้งานอื่นๆ มาเบียดบังเวลาสอนหนังสือ” (ความเห็นของครู)

ไลฟ์ วาไรตี สัปดาห์นี้ เป็นผลสืบเนื่องมาจากเมื่อช่วงวันเด็กแห่งชาติ ประจำปี 2565 คณะผู้อ่านแนวหน้ากลุ่มหนึ่งร่วมสมทบทุนเพื่อเลี้ยงอาหารกลางวันพร้อมขนม และจัดซื้ออุปกรณ์การเรียน เครื่องกีฬา รองเท้าให้นักเรียนโรงเรียนบ้านทุ่งเคล็ดอำเภอแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี ในโอกาสนี้ ดร.เฉลิมชัยยอดมาลัย ได้พูดคุยกับตัวแทนนักเรียนและคณะ โดยทุกคนได้พูดถึงความในใจของผู้ที่อยู่ในโรงเรียนต่างจังหวัดว่ามันช่างต่างและห่างไกลกับโรงเรียนในเมืองใหญ่ๆ ที่มีทุกสิ่งทุกอย่างค่อนข้างเพียบพร้อมสมบูรณ์

l วันนี้เมื่อหนูๆ น้องๆ ได้พบปะกับผู้ที่มาเลี้ยงอาหาร เลี้ยงขนม และมีของเล็กๆ น้อยๆ มาแจกเนื่องในโอกาสวันเด็กแห่งชาติ อยากจะบอกอะไรกับผู้มาเยือนเราบ้างครับ

นักเรียน : ขอบพระคุณในความมีเมตตาครับ พวกเราทุกคนมีความสุขที่ได้รับรู้ว่าพวกลุงป้าน้าอาและพวกพี่ๆ ยังคิดถึงพวกผมและเพื่อนๆ ทั้งๆ ที่พวกผมอยู่ในโรงเรียนซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง แต่ทุกท่านก็ยังคิดถึงพวกเรา พวกเราดีใจมากครับ และขอบพระคุณครับ

l ตามปกติมีผู้มาเยี่ยมเยียนพวกเราบ่อยไหมครับ

นักเรียน : ไม่ค่อยบ่อยครับ มีบ้าง แต่นานๆ ทีหนึ่งครับ ก่อนจะเกิดปัญหาโรคโควิด-19 ก็พอจะมีผู้มาเยือน และมาบริจาคสิ่งของให้นักเรียนบ้างครับ แต่ช่วงโควิดระบาดก็ไม่มีใครมาอีกครับก็มีกลุ่มของลุงๆ น้าๆ กลุ่มนี้แหละครับที่มาเยี่ยมพวกเราครับ 

l ช่วงโควิด-19 แพร่ระบาด ทุกคนต้องเรียนผ่านระบบออนไลน์ใช่ไหมครับ

นักเรียน : ใช่ครับ เรียนผ่านออนไลน์มาเกือบปีแล้วครับ ไม่ได้ไปโรงเรียนเลย คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงโรงเรียนครับ แต่ระยะหลังก็พอจะไปโรงเรียนได้บ้าง โดยไปสัปดาห์ละ 2-3 วัน สลับกันไปครับ 

l นักเรียนที่โรงเรียนบ้านทุ่งเคล็ดมีทั้งหมดกี่คนครับ มีการสอนถึงชั้นไหนครับ

นักเรียน : มีประมาณ 40-50 คนเท่านั้นครับ มีสอนถึงชั้นป. 6 ครับ 

l เรียนหนังสือออนไลน์ต่างจากเรียนที่โรงเรียนอย่างไรบ้างครับ

นักเรียน : เรียนออนไลน์ไม่สนุกเหมือนไปเรียนที่โรงเรียนครับ เพราะไม่ได้เจอหน้าคุณครู ไม่ได้เจอเพื่อนๆ แล้วเวลาเรียนถ้าเกิดปัญหาไม่เข้าใจก็ถามไม่ค่อยทันครับ บางทีเรียนแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจ บางคนอินเตอร์เนตไม่ดี ก็เรียนไม่ได้อีกครับ 

l แล้วแก้ปัญหาอย่างไรครับ

นักเรียน : (นิ่งไปนาน) ก็รอไปถามคุณครูในวันอื่นๆ ครับ บางทีก็ลืมถาม (หัวเราะ) 

l ถ้าเช่นนั้นก็ไม่เข้าใจเรื่องที่เรียนในตอนนั้นๆ ใช่ไหมครับ

นักเรียน : (ยิ้ม พยักหน้า) ครับ

l คนไหนชอบวิชาอะไรกันบ้าง ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยครับ

นักเรียน : ชอบวิชาวิทยาศาสตร์ครับ เพราะได้ทดลองต่อไฟฟ้าอย่างง่ายๆ พอไฟติดก็ชอบใจครับ 

นักเรียน : ชอบวิชาพละครับ เพราะได้เตะฟุตบอล ผมอยากเป็นนักฟุตบอลทีมชาติไทย 

นักเรียน : ชอบวิชาเลขคณิตค่ะ เพราะเอาไปช่วยแม่คิดเงินเวลาขายของที่ตลาด 

นักเรียน : ผมชอบวิชาวาดรูปครับ สนุกดี ได้วาดรูปและระบายสี ผมชอบครับ

l แล้วมีใครชอบเรียนวิชาภาษาอังกฤษบ้างไหมครับ

นักเรียน : (เงียบ) 

l มีใครอ่านหนังสือเรียนทุกวันบ้างไหมครับ อ่านตอนเวลาไหนกันครับ

นักเรียน : (หลายคนแย่งกันตอบว่าอ่าน) ผมอ่านทุกวันครับวันละ 2 ชั่วโมง อ่านตอนหัวค่ำ หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ 

นักเรียน : หนูก็อ่านทุกวันค่ะ วันละ 3 ชั่วโมง อ่านตอนเย็นค่ะแล้วก่อนนอนก็อ่านอีกครั้งค่ะ  

l มีใครช่วยคุณพ่อคุณแม่ทำงานบ้านบ้างไหมครับ ทำอะไรกันบ้างครับ

นักเรียน : ผมช่วยหุงข้าวและทำกับข้าวครับ 

l ทำกับข้าวอะไรบ้างครับ

นักเรียน : ผัดกะเพราครับ

l เก่งมากครับ ใครสอนทำกับข้าวครับ 

นักเรียน : แม่สอนครับ แม่ผมทำอาหารขายครับ และผมก็ทำสุกี้น้ำเป็นด้วยครับ 

นักเรียน : ผมทำกับข้าวไม่เป็น แต่ผมช่วยแม่ยกของขายครับ 

นักเรียน : ผมกวาดบ้าน ถูบ้าน และช่วยทำสวนครับ

นักเรียน : ผมช่วยแม่กวนข้าวทำโจ๊กครับ บ้านผมขายโจ๊ก ผมมีหน้าที่กวนข้าวทุกวันครับ

l คนที่บ้านทำสวน ทำสวนอะไรครับ

นักเรียน : สวนกล้วย และไร่มะเขือเทศครับ

l เวลามาโรงเรียน คุณพ่อคุณแม่ให้สตางค์มาวันละกี่บาทครับ ใช้เงินหมดไหม มีใครเหลือเงินกลับไปเก็บใส่กระปุกออมสินที่บ้านบ้างครับ

นักเรียน : ได้วันละ 40 บาทครับ ใช้ไม่หมดครับ เหลือฝากคุณครูไว้วันละ 15 บาทครับ ฝากออมสินกับโรงเรียนครับ

l ใช้เงินซื้ออะไรที่โรงเรียนบ้างครับ

นักเรียน : ข้าวกับขนมครับ บางทีก็ซื้อของเล่นครับ

l โตขึ้นใครอยากเป็นอะไรกันบ้างครับ

นักเรียน : เป็นนักฟุตบอลทีมชาติไทยครับ ผมชอบเตะบอลผมเล่นฟุตบอลทุกวันเลยครับ

นักเรียน : เป็นทหารครับ 

นักเรียน : เป็นหมอครับ 

นักเรียน : เป็นครูค่ะ

l เราจะมีอาชีพอะไรก็ตาม แต่เราทุกคนต้องเป็นคนดี ใช่ไหมครับ 

นักเรียน : (ตอบพร้อมกัน) ใช่ครับ ใช่ค่ะ

l จะฝากอะไรถึงผู้ชมรายการทีวีนี้บ้างครับ

นักเรียน : ขอบพระคุณที่มีความเมตตาพวกเราครับเราทุกคนขอขอบพระคุณครับ

l เราไปสนทนากับคุณครูบ้างครับ สวัสดีคุณครูทุกท่านครับ โรงเรียนนี้มีคุณครูทั้งหมดกี่คนครับ

คุณครู : สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่กรุณามาเยี่ยมเยียนพวกเรานะคะ โรงเรียนนี้มีครูทั้งหมด 8 คนค่ะ และมีนักการ 1 คน

l คุณครูมีแปดคน แบ่งการสอนอย่างไรครับ

คุณครู : ครู 8 คน สอนนักเรียนชั้นอนุบาลถึงประถม 6 โรงเรียนนี้มีนักเรียนทั้งหมด 43 คนค่ะ บางชั้นเรียนมีนักเรียนแค่ 5 เท่านั้น เช่น ชั้นประถม 6 

l นักเรียนชั้นไหนมีจำนวนมากที่สุดครับ

คุณครู : ชั้นประถมสามค่ะ มีทั้งหมด 11 คนค่ะ

l โรงเรียนส่วนใหญ่มาจากครอบครัวฐานะอย่างไรครับผู้ปกครองส่วนใหญ่ทำอาชีพอะไรครับ

คุณครู : ค่อนข้างยากจนค่ะ ส่วนมากทำอาชีพทำไร่ทำนา เป็นเกษตรกร และรับจ้างค่ะ

l เด็กนักเรียนส่วนใหญ่อยู่กับพ่อแม่ หรืออยู่กับปู่ยาตายายครับ

คุณครู : ส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ไปทำงานรับจ้างในต่างจังหวัด บางครอบครัวพ่อแม่ก็แยกทางกัน เด็กหลายคนอยู่กับญาติ เช่น ปู่ยาตายาย หรือลุงกับป้า

l มีนักเรียนคนไหนบ้างที่มีฐานะยากจนมากๆ จนคุณครูต้องยื่นมือเข้าไปช่วยดูแลความเป็นอยู่บ้างไหมครับ มีปัญหายาเสพติดไหมครับ

คุณครู : มีค่ะ บางรายเราต้องเข้าไปช่วยดูแลความเป็นอยู่ที่บ้าน เพราะนักเรียนอยู่กับตายายที่แก่มาก และมีฐานะยากจน เราต้องเข้าไปช่วยหาทุนการศึกษาให้นักเรียน และต้องพยายามให้นักเรียนได้รับความอบอุ่นทางใจมากๆ เนื่องจากเขาไม่มีพ่อแม่ หรือพ่อแม่ทิ้งไป ส่วนปัญหายาเสพติดในนักเรียนของเราไม่มีนะคะ

l ช่วงเรียนออนไลน์ เด็กๆ มีปัญหาอะไรบ้างไหมครับ

คุณครู : เด็กนักเรียนหลายคนไม่มีอินเตอร์เนตที่บ้าน บางคนไม่มีอุปกรณ์สำหรับเรียนออนไลน์ ไม่มีโทรศัพท์มือถือแบบสมาร์ทโฟน ไม่มีแท็บเลต เราก็ต้องสอนหนังสือแบบการแจกใบงานให้เด็กนำไปทำที่บ้าน เด็กหลายคนที่บ้านไม่มีอินเตอร์เนตค่ะ

l ช่วงที่เด็กไม่ได้มาเรียนที่โรงเรียน โรงเรียนไม่ต้องเตรียมอาหารกลางวันให้เด็ก แล้วเงินค่าอาหารกลางวันที่รัฐบาลแจกให้กับเด็กนักเรียนถูกนำไปทำอะไรครับ

คุณครู : เราก็แจกเงินให้เด็กเป็นรายหัว หัวละ 21 บาท โดยจ่ายเงินให้เด็กเป็นรายเดือน เพื่อให้เด็กนำไปให้ผู้ปกครองของเด็ก

l ในมุมมองของครูที่สอนในโรงเรียนต่างจังหวัดในเขตทุรกันดารคุณครูจะมีสิ่งใดบอกกับคุณผู้ชมรายการทีวีของเราบ้าง เพื่อให้ทุกคนช่วยกันหาทางแก้ไขปัญหาที่เกิดกับเด็กนักเรียนและคณะครูในเขตทุรกันดาร เพื่อให้การศึกษาของเด็กไทยในเขตห่างไกลดีขึ้น

คุณครู : ปัญหาของโรงเรียนขนาดเล็กที่ชัดเจนที่สุดคือ ขาดแคลนอุปกรณ์การเรียนการสอน เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับโรงเรียนขนาดใหญ่ในเมืองหลวง และเมืองใหญ่ๆ ตามภูมิภาคต่างๆ และอีกเรื่องหนึ่งคือโรงเรียนขนาดเล็กในเขตทุรกันดารจะขาดแคลนครูสอนประจำวิชา หรือเฉพาะวิชา ครูในโรงเรียนเล็กๆ แบบนี้จะต้องสอนทุกวิชา และต้องทำงานเอกสารมากมายจนทำให้การสอนไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร ซึ่งเป็นผลเสียต่อเด็กนักเรียน ครูที่นี่ต้องสอนทุกวิชา

l แล้วมีปัญหาการสอนไหมครับ เช่น สมมุติว่าครูไม่ถนัดการสอนภาษาอังกฤษ เราแก้ปัญหานี้อย่างไรครับ

คุณครู : เราใช้การสอนจากโครงการเรียนการสอนผ่านระบบดาวเทียมโดยสอนผ่านโทรทัศน์ค่ะ นี่ก็พอช่วยแก้ปัญหานี้ได้บ้าง 

l มีปัญหาอื่นๆ อีกไหมครับ ที่เป็นปัญหาต่อการเรียนของเด็ก 

คุณครู : ดิฉันเห็นว่าการเรียนของนักเรียนชั้นประถมหนึ่งมันเหมือนว่าอัดมากเกินไปสำหรับเด็กอายุ 7 ขวบ มากจนนักเรียนสับสน ทั้งๆ ที่น่าจะเน้นให้เด็กอ่านออกเขียนได้เบื้องต้นเท่านั้นก็พอ แต่ในความเป็นจริงคืออัดเอาสิ่งอื่นๆ เข้ามามากจนเกินไปสำหรับเด็กอายุน้อยๆ ดิฉันเห็นว่าควรเน้นให้เด็กอ่านออกก่อนเป็นอันดับแรก เพราะเมื่อเขาอ่านออก เขาก็จะสามารถเรียนรู้ได้มากขึ้น แล้วเขาจะมีความสุขในการเรียนมากขึ้น เพราะอ่านแล้วเข้าใจเนื้อหาสาระ

l คุณครูอยากจะฝากข้อคิดอะไรไปถึงผู้มีอำนาจหน้าที่ดูแลเรื่องของการศึกษาของเด็กไทย เพื่อให้คุณภาพการศึกษาของชาติเราดีขึ้นกว่านี้

คุณครู : ประเด็นแรกเลยคือ ในยุคที่เด็กต้องเรียนออนไลน์แต่เด็กไม่มีอินเตอร์เนต ไม่มีแท็บเลต นี่คือปัญหาใหญ่ของเด็กและครูเลยค่ะ เด็กฐานะยากจนจะมีแท็บเลตได้ยากมาก เรื่องนี้เป็นสิ่งที่รัฐบาลต้องแก้ไขก่อนเป็นอันดับแรก แต่ก็คงแก้ไขได้ยากมาก เพราะการจะทำให้ทุกบ้านมีอินเตอร์เนตนี่เป็นเรื่องใหญ่มาก ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็คืออยากให้ช่วยลดภาระงานอื่นๆ ให้กับคุณครู โดยเฉพาะงานเอกสารที่ไม่เกี่ยวกับการสอนหนังสือเด็ก ทุกวันนี้มีภาระงานเอกสารมากจนไม่สามารถเตรียมการสอนเพื่อให้สอนหนังสือนักเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ อยากให้ครูมีเวลาเตรียมการสอนให้มากขึ้น โดยลดภาระงานอื่นๆ ลงไป เพราะหน้าที่สำคัญของครูคือสอนหนังสือเด็กให้ดีที่สุด

คุณจะได้พบรายการดีที่ครบครันด้วยสาระและความรู้รายการ ไลฟ์ วาไรตี ออกอากาศทุกวันอาทิตย์ เวลา 16.00-16.25 น. ทางโทรทัศน์ NBT กดหมายเลข 2 และชมรายการย้อนหลังได้ที่ YouTubeไลฟ์ วาไรตี