วันที่ 31 มกราคม 2567 ผู้ใช้เฟซบุ๊ก GoOpgiip Kanokwan Geawjit ซึ่งประสบปัญหาเพื่อนบ้านคุกคาม สร้างความเดือดร้อนให้มาตั้งแต่ปี 2564 มีการแจ้งความไว้หลายครั้งแต่ผู้ก่อเหตุซึ่งตอนนั้นยังเป็นเยาวชนก็ไม่ถูกลงโทษ เพียงแต่ส่งไปบำบัดอาการทางจิตจากการเสพยา และกลับมาก่อเหตุซ้ำซาก มีการข่มขู่ ขู่ฆ่าทั้งครอบครัว โดยเรื่องราวทั้งหมดมีดังนี้

แค่เสียงดังตู้มมมมม! ในเวลากลางดึก เราได้ยินก็ยังนึกกลัว ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรที่มันไม่ดี หรือมีเรื่องอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นไหมนะ…

แต่ในทุกๆวัน เวลา ตี 1 ถึง ตี 3 ที่บ้านของเราจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นตลอด… จะมีเสียงที่ดังมากๆ เกิดขึ้น นอนอยู่ก็สะดุ้งตื่น ขนาดเราเป็นผู้ใหญ่ยังกลัว ไม่ต้องคิดไปถึงเด็กเลยว่าจะต้องอยู่ในอาการช็อกขนาดไหน และเป็นแบบนี้ประจำ ทุกวัน ไม่ก็วันเว้นวัน เวลาเดิมๆ นี่ก็อดทนมาตลอดจนมันถึงจุดที่ทนไม่ไหวแล้ว เพราะทำไมต้องทน บ้านก็บ้านเรา

วันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ลักษณะเช่นเดียวกันนี้แต่เป็นช่วงตอนหัวค่ำ และเริ่มบ่อยขึ้น วันต่อมาเราเลยตัดสินใจออกไปดูข้างบ้านที่ปิดตายเลยเพราะมันติดกับข้างบ้าน พบ ดัมเบลขนาดใหญ่ เศษบุหรี่ที่สูบแล้ว ขวดแก้ว อิฐ ไม้ ฯลฯ เต็มไปหมด และนี่คือสาเหตุของเสียงดังที่เกิดขึ้นทุกคืน ของพวกนี้ไม่ใช่ของของเราเลยแม้แต่ชิ้นเดียว หินก้อนเดียวก็ไม่ใช่ บ้านได้รับความเสียหาย และที่แย่ไปกว่านั้น สภาพจิตใจของทุกคนในบ้านคือย่ำแย่มาก

ผลพวงเกิดมาจากที่ผ่านมา… เคยมีเทวดาปีนเข้ามาในบ้านเรา จากนั้นเทวดาก็โยนระเบิดปิงปองเข้ามาในบ้าน จนเป็นเรื่องราวใหญ่โต ออกข่าวครึกโครม ผู้หลักผู้ใหญ่ก็มากันให้ควัก และในตอนนั้นทางผู้มีส่วนเกี่ยวข้องก็ได้มาช่วยเหลือและรับเทวดาไปรับการบำบัด จนเทวดาจบคอร์สบำบัดตามกระบวนการ แต่อยู่ๆไปเทวดาก็ยังคงมีพฤติกรรมแบบนี้เสมอมาหลังจากที่ออกมาแล้ว

เราไปสถานีตำรวจบ่อยมาก เฉลี่ยเดือนละ 2 ครั้งได้ ซึ่งมันผิดปกติมากๆ สำหรับคนธรรมดาทั่วไปที่ต้องไปสถานีตำรวจบ่อยขนาดนี้ นอกจากมีพฤติกรรมแบบนี้แล้ว ก็ยังมีการข่มขู่ ขู่ฆ่า ทั้งครอบครัว ที่โดนหนักๆเลย จะเป็นคุณแม่ของเรา ที่โดนข่มขู่ฆ่าโดยตลอด แม้กระทั่งตัวเราเองที่ขับรถออกไปนอกบ้าน ก็เคยถูกขับรถตาม บ้านของเราไม่สามารถออกมานั่งเล่นหน้าบ้านเหมือนบ้านหลังอื่นๆได้ เด็กๆ ต้องอยู่ในบ้านตลอดเวลา

ท้ายที่สุดแล้ว…เราก็ได้แต่ถามตัวเองวนไปวนมาว่าทำได้แค่นี้เองหรอ จะไม่มีใครมาลงพื้นที่มาดูจริงๆหรอ นี่มันสุดๆของที่สุดแล้วจริงๆนะ ถึงได้ออกมาพูดอีกครั้ง ถ้าเทวดามีอาการทางจิตจริง และมีพฤติกรรมแบบนี้ เขาสามารถอาศัยอยู่ร่วมกับคนทั่วไปได้จริงๆหรือไม่ แล้วถ้าเกิดเหตุการณ์ที่มันรุนแรงไปมากกว่านี้ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบเขาเป็นใคร เขามีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับเราและครอบครัวของเราเขามีสิทธิ์อะไรมาทำลายทรัพย์สินของคนอื่น

พวกเราจะรอนะคะ…รอคนที่สามารถจัดการปัญหานี้ให้เราได้จริงๆ มาช่วยเหลือพวกเราหน่อยนะคะ “บ้าน” ควรเป็นสถานที่อยู่แล้วปลอดภัย อยู่แล้วสบายใจคะ เคยขอความช่วยเหลือกับทางผู้ใหญ่ในอำเภอเหมือนกันนะคะ แต่ก็ได้รับการตอบกลับว่า มันบ่แมนเรื่องของผมแหมครับ แปลว่า มันไม่ใช่เรื่องของผม ไม่เป็นไรค่ะ เราจะหาทางแก้ไขเอง หนองหานเมืองน่าอยู่