วันที่ 3 เมษายน 2567 สมาชิกพันทิปรายหนึ่ง ได้ตั้งกระทู้แชร์เรื่องราวในหัวข้อ ผมไม่สามารถเข้าสังคมได้เลย เปลี่ยนมาหลายงานเพราะสาเหตุเดียวเลยครับ 

โดยเนื้อหาระบุว่า เนื้อหางานไม่เคยรู้สึกยากเกินไป แต่ผมต้องเปลี่ยนงานไม่ต่ำกว่า 5 ที่ เพราะเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ เข้าไม่ได้คือ ผมเกลียดการเข้าสังคมมากๆ แต่ผมรู้ดีว่าทำงานมันก็ต้องเข้าสังคม เฮฮาบ้าง ผมเลยจะเฮฮา หัวเราะ ชวนคุย สร้างภาพว่าร่าเริง แต่สามารถทำได้แค่วันแรกวันเดียว หรือสูงสุดไม่เกินสัปดาห์จริงๆ แล้วก็จะนิ่งเฉยไม่รู้จะคุยอะไรกับใคร มันไม่สามารถฝืนไปได้นานกว่านี้จริงๆ เพราะอะไรผมก็สงสัย

ปกติพักกลางวัน จะไปคนเดียว ช่วงหลังๆก็รู้สึกได้ว่าต้องฝืนหนอย เลยไปกินกับที่ทำงานด้วย สรุปผมนั่งเงียบอย่างเดียว ไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริงๆ มีเพื่อนที่พอสนิทด้วย น่าจะรู้ เลยชวนคุยส่งสัญญาณให้ตบมุก แต่มันก็ไม่ได้จริงๆ จนมันกร่อยไปหมด จนเพื่อนต้องเปลี่ยนไปคุยกับคนอื่นต่อ

รู้สึกแย่มากๆ ทำงานไม่นานสักที่ เพราะสาเหตุนี้จริงๆ ที่ใหม่ก็ไม่อยากไปเลย คนข้างๆก็น่าจะเอือม จนผมถามคำตอบคำไปแล้วครับ แต่คุยกับคนอื่นๆที่ไม่ใช่ผมนี่คล่องเลย ผมมีปัญหานี้จริงๆ จนถึงขั้นมีสมุดจดแล้วว่าคนในโต๊ะกินข้าว พูดอะไร คุยอะไร ยิงมุกยังไง ทุเรศสิ้นดีเลยครับ 

ได้แต่คิดถ้าผมไปออฟฟิศแล้วได้อยู่คนเดียว ตั้งแต่เข้างานยันเลิกงานแค่คิดก็อยากทำงานมากๆแล้วครับ ไฟลุกมากๆ แต่ชีวิตจริง แค่คิดถึงพรุ่งนี้ก็อยากลาออกแล้วครับ ทั้งที่งานนี้ได้เงินเยอะสุดในขีวิตแล้วด้วย ผมจะเปลี่ยนตัวเองได้อย่างไงครับ

หลังจากเรื่องรางดังกล่าวถูกเผยแพร่ออกไป ก็มีเหล่าสมาชิกต่างๆให้ความแนะนำ อาธิ มุข อะไรไม่ต้องไปให้ความสำคัญ...แป๊กขึ้นมาจะบรรยากาศกร่อยซะเปล่าๆ ต้องฝึกยิ้มเข้าไว้...ยิ้มเยอะๆ ถึงจะพูดน้อย มันก็ยังดูไม่น่าอึดอัดเท่าไหร่.... , ทักทาย พูดคุยบ้าง ตามแต่สถานการณ์ , ทำงานรับผิดชอบหน้าที่ตัวเองให้ดี เรื่องเพื่อนร่วมงาน เราไม่สร้างปัญหาหรือภาระให้เค้า ช่วยเหลือเค้าบ้างก็โอเคแล้วนะครับ เราก็ไม่ใช่คนคุยเก่ง แต่เราก็ไม่เคยมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานนะครับ โฟกัสงานเป็นหลักนะครับ ช่วยเหลืองานคนอื่นเมื่อมีโอกาส จะได้รับความเชื่อถือจากเพื่อนร่วมงานนะครับ