หญิงพิการด้วยโรคโปลิโอมาตั้งแต่เกิดวัย 51 ปีใช้ชีวิตลำเค็ญด้วยการหาผักข้างทางเลี้ยงดูแม่ที่แก่ชราแถมมีโรคประจำตัวหลายโรคกับลูกสาววัย 10 ขวบที่ยังเรียนอยู่ชั้น ป.4 ส่วนสามีเสียชีวิตตั้งแต่ลูกยังอยู่ในท้อง วันไหนรถเข็นเสียก็ต้องคลานไปเก็บหน่อไม้และผักข้างบ้านมาต้มกิน เพื่อประทังความหิวให้ทั้ง 3 ชีวิต

วันนี้ (22 เม.ย.67) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นางสาววรรณา รองพล อายุ 51 ปี อยู่บ้านเลขที่ 43/4 หมู่ที่ 11 ต.ทุ่งค่าย อ.ย่านตาขาว จ.ตรัง วอนหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเร่งให้ความช่วยเหลือ หลังครอบครัวประสบความเดือดร้อน เนื่องจาก น.ส.วรรณาฯ เป็นคนพิการด้วยโรคโปลิโอมาตั้งแต่กำเนิด ทำให้เดินไม่ได้ และไม่สามารถออกไปรับจ้างทำงานนอกบ้านได้ รายได้จึงมีแค่เงินเลี้ยงชีพคนพิการเดือนละ 800 บาท แต่ต้องดูแลแม่อายุ 73 ปีซึ่งป่วยด้วยโรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูง ปวดข้อเข่าและอีกหลายโรค โดยได้รับเงินคนชราเดือนละ 700 บาท

ซึ่ง น.ส.วรรณาฯ ยังมีลูกสาววัย 10 ขวบอีก 1 คนกำลังเรียนอยู่ชั้น ป.4 ได้ค่าขนมไปโรงเรียนแค่วันละ 20 บาท โดยเงินเดือนรวมกันสองแม่ลูกแค่ 1,500 บาทไม่เพียงพอทำให้ น.ส.วรรณาฯ ต้องออกไปเก็บผัก ขุดหน่อไม้ ยอดมะขาม และเห็ดต่างๆ ตามข้างทางโดยนั่งรถเข็นที่หลานชายซื้อให้ บางวันก็มีลูกสาวไปช่วยหิ้วถังและถือผักกลับมาบ้านเพื่อทำอาหารรวม 3 มื้อต่อวัน

หากช่วงไหนรถเข็นยางแบนก็ต้องคลานไปขุดหน่อไม้และผักหลังบ้านมาแกงแทน สร้างความเวทนาให้กับผู้พบเห็นได้เป็นอย่างมาก ซึ่งที่ผ่านมามีผู้นำชุมชนในพื้นที่ คอยมาดูแลเป็นระยะ เพราะเป็นผู้พิการที่ลำบากและยากจนที่สุดในหมู่บ้าน แต่ก็ช่วยได้ไม่มากนัก ที่สำคัญคืออนาคตของลูกสาววัย 10 ขวบซึ่งอยู่ในขั้นเรียนดี กำลังจะจบลงเพราะไม่มีเงินเรียนต่อ ทำให้ผู้เป็นแม่เกิดความเครียดและเคยคิดสั้นมาแล้วหลายครั้ง แต่ได้ลูกสาวคอยปลอบใจ จึงอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้อย่างหมดความหวัง

ขณะที่พระเคารพ ญาติโก เจ้าสำนักสงฆ์วัดเขาหลักจันทร์ ต.น้ำผุด อ.เมืองตรัง ซึ่งทราบข่าวได้นำข้าวสารอาหารแห้งของทางสำนักสงฆ์มามอบให้ พร้อมมอบเงินจำนวน 1,000 บาทให้ น.ส. วรรณาฯ นำไปใช้หนี้ที่กู้ยืมมาจากญาติ สร้างความดีใจให้กับครอบครัว 3 แม่ลูกเป็นอย่างมาก ส่วนผู้มีจิตศรัทธา สามารถบริจาคทุนทรัพย์ได้ที่ธนาคาร ธ.ก.ส.สาขาย่านตาขาว จ.ตรัง ชื่อบัญชี นางนวน รองพล เพื่อ น.ส.วรรณา รองพล เลขที่บัญชี 011572419489

ด้าน น.ส.วรรณา รองพล หญิงพิการด้วยโรคโปลิโอ กล่าวว่า ตนเป็นห่วงลูกมากที่สุด ห่วงเพื่อนจะคอยรังแก ซึ่งลูกเรียนดี ส่วนตนเวลาไปไหนก็ไปกับรถเข็น ลงจากรถก็ใช้วิธีคลานไป สามีเสียไปหลายปีแล้ว เคยร้องไห้คนเดียวเพราะท้อแท้ใจ ทำไมไม่ตาย ลูกจึงปลอบไม่ให้พูดคำนี้ และบอกแม่ว่าอย่าท้อ ตนจึงมีกำลังใจเพราะลูก - 003