3 พฤศจิกายน 2567 วัดเขาเดือยไก่ หรือ วัดเทพทวีธรรม ตั้งอยู่ด้านทิศเหนือของตัวเมืองอำนาจเจริญ บ้างอ่างใหญ่ ต.บุ่ง อ.เมืองอำนาจเจริญ จ.อำนาจเจริญ โดยมี  เจ้าอาวาสวัดเทพทวีธรรม(เขาเดือยไก่) ปกครองพระสงฆ์ 7 รูป สามเณร 2 รูป ไวยาวัชกร 2 คน สังกัดมหานิกาย พื้นที่วัด 90 ไร่ ปกคลุมไปด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ ไม้หายากหลากหลายชนิด โดยเฉพาะ ไม้พะยูง ขึ้นอยู่เต็มพื้นที่ ถือว่าเป็นไม้มีค่า จึงเป็นที่ต้องการของนายทุนบางคน ว่าจ้างมอดไม้ ลักลอบเข้าไปตัด ทำลายอยู่บ่อยครั้ง แม้ทางวัดจะทำรั้วล้อมรอบวัดแล้วก็ตาม

ก่อนนั้น หลวงตาทวี จิตสะวโร เจ้าอาวาสวัดเขาเดือยไก่รูปแรก (ผู้บุกเบิก)บ้านเดิมอยู่จังหวัดร้อยเอ็ด หลังจากบวชแล้ว ได้เดินธุดงค์ ไปทั่วภาคอีสาน และมาปักกรดค้างแรมอยู่ที่เขาเดือยไก่ จากนั้น เดินธุดงค์ ข้ามแม่น้ำโขง ไปประเทศลาว( สปป.ลาว) เพื่อไปโปรดสัตย์และเผยแผ่พระพุทธศาสนา จำพรรษาอยู่ 1 พรรษา กลับมาฝั่งไทย โดยนิมิตว่า เขาเดือยไก่ มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จะต้องทำเป็นสถานที่ประกอบพิธีทางศาสนา

ในปี พ.ศ. 2515 หลวงตาทวี จิตสะวโร เดินธุดงค์กลับมาที่เขาเดือยไก่อีกครั้ง เพื่อทำการก่อสร้างสถานที่ประกอบพิธีทางศาสนา และก่อสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ ญาติโยม พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย เช่น พุทธคะยา จำลอง เจดีย์พระธาตุพนม จำลอง และ พระที่นั่งอนันตสมาคม จำลอง อย่างที่เห็นในปัจจุบัน  

ต่อมา หลวงตาทวี จิตสะวโร เจ้าอาวาสวัดเขาเดือยไก่ ปัจจุบันคือ วัดเทพทวีธรรม เดินทางกลับวัดแห่งหนึ่งที่จังหวัดร้อยเอ็ดบ้านเกิด เพื่อไปบูรณะปฏิสังขรให้เจริญยิ่งขึ้น  อยู่ไม่นาน หลวงตาทวี จิตสะวโร ได้ล้มป่วยอาพาธ เพราะวัยชรา และมรณภาพ ละสังขาร ในปี พ.ศ.2562 สิริอายุ 76 ปี

ถึงแม้ว่า หลวงตาทวี จิตสะวโร จะละสังขารไปแล้ว  แต่คำสอน คำเทศนา ของหลวงตาทวี จิตสะวโร ยังคงบันทึกสลักไว้ที่กำแพง เพื่อให้ญาติโยม พุทธศาสนิกชน ถือปฏิบัติเป็นสิ่งเตือนใจ ว่า “ ชุมชนในโลกนี้ มีชาติ ศาสนา และภาษา นับถือลัทธิวิธี แสวงหาต่างๆกัน ผู้หวังต่อความสุข ความเจริญ ควรจะแสวงหาความจริง ครั้นได้รับรสแห่งความจริงแล้ว ประพฤติตนให้อยู่ในความจริงนั้น เชื่อว่า ทำความเจริญ ให้ยิ่งขึ้นไป ความจริงในธรรมวินัยมี 6 อย่างคือ 1. จริงวาจา 2.จริงสมมติ 3.จริงสภาพ 4.จริงปรมัตถ์ 5.จริงอริยะสัจ 6.จริงนิพพาน

โดยอธิบายความจริงทั้ง 6 ข้อว่า 1. จริงวาจานั้น ไม่พูดล่อลวงด้วยคำเท็จ พูดแต่คำจริงคือจริงวาจา 2.จริงสมมติ นั้นคือ สมมติว่าดี ดีมีสองประการ คือ คุณที่เป็นไปในธรรม คือ ประพฤติดี ด้วย กาย วาจา ใจ เป็นต้น คุณเป็นไปในโลก มีธรรมเนียมราชการหนึ่ง 3.จริงสภาพ นั้นคือ ความเป็นเองแห่งสังขารที่มีใจประจำอยู่ก็ดี ที่ไม่มีใจประจำอยู่ก็ดี ล้วนไม่เที่ยง ย่อมมีอาการแปรไปต่างๆจริงย่อมเป็นทุกข์ ไม่ได้แตกดับไปเอง ย่อมเป็นอนัตตา ไม่ใช่คน เพราะสามารถจะห้ามได้จริง นี่คือ จริงสภาพ 4.จริงปรมัตถ์ นั้นคือ บุคคลเขาเราไม่มี มีแต่กอง 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ รูปคือ ร่างกาย เวทนา คือ ความรู้สึกว่าทุกข์ สุขเฉยๆ สัญญา ความจำหมาย สังขาร ความปรุงแต่งตามสภาพ มีจิตอาศัยปรุงแต่งให้เป็นบุญและบาป วิญญาณ คือ ความรู้แจ้งในอารมณ์ กอง 5 นี้ มีรูปเป็นต้นเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไปเอง จริงนี้คือจริงปรมัตถ์ 5.จริงอริยะสัจ คือ ความจริงที่มีรูปนามปรากฏอยู่นี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย  โศก เศร้า ร่ำไร เจ็บกาย เจ็บใจ คับแค้น เป็นทุกข์จริง ตัณหาความดิ้นรนในของน่ารัก แล้วถือว่า เราว่า เขาว่า ตัวเราเป็นเหตุ ทุกข์จริง ความเห็นชอบ ดำริชอบ พูดจาชอบ ทำการงานชอบ เลี้ยงชีวิตชอบ พากเพียรชอบ ระลึกชอบ ตั้งในมั่นชอบ ทางพร้อมด้วยองค์ 8 นี้ เป็นปฏิปทาไปยังนิพพานจริงนี่คือ จริงอริยะสัจ  6.จริงนิพพาน คือ นิพพานนั้นเป็นอสังขตธรรม ธรรมอันเป็นปัจจัยสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ไม่ได้ตกแต่งให้มีขึ้นมา เพราะนิพพานมีลักษณะ คือ ความเกิดขึ้นก็ไม่ปรากฏ ความดับไปก็ไม่ปรากฏ ความตั้งอยู่แล้วแปรไปก็ไม่ปรากฏ นิพพานจึงเป็นของจริง นี่คือ จริงนิพพาน สมควรแล้วที่ได้พบพระพุทธศาสนานี้ ผู้แสวงหาความจริง ครั้นไปรับรสจริงนี้แล้ว ควรจะยินดีแล้วตั้งอยู่ ในความจริง จะพ้นทุกข์สิ้นได้จริง “

ซึ่งญาติโยม พุทธศาสนิกชน ที่เดินทางมาวัดเขาเดือยไก่ จะพบเห็นและยืนอ่านเป็นข้อคิด และนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน เพื่อให้อยู่ดี มีสุขกัน

ที่สำคัญ ให้ญาติโยม รักษาศีล 5 ข้อ คือ ห้ามฆ่าสัตย์ ห้ามพูดเท็จ ห้ามดื่มสุรา ห้ามทำผิดในกาม และห้ามลักทรัพย์ ถ้าปฏิบัติได้ สังคมจะไม่วุ่นวาย จะอยู่กันอย่างมีความสุข และสอนทิ้งท้ายว่า “ ทำความดี ดีกว่าขอพร "