'ดร.สุรชัย สถิตคุณารัตน์' ผอ.สอวช.โชว์พระเครื่องคู่ใจ ที่นำมาสู่การรักษาสัจจะ

บรรยากาศสบายๆ ที่ร้านอาหารสมบูรณ์โภชนา สาขาจัตุรัส สแควร์ กรุงเทพมหานคร ทำให้ ดร.สุรชัย สถิตคุณารัตน์ ผู้อำนวยการ สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ (สอวช.) ได้พูดคุยกับสื่อมวลชนอย่างเป็นกันเอง โดยเฉพาะความชอบส่วนตัวที่ชอบสะสมพระเครื่อง โดยมีฉายาในวงการพระเครื่องว่า “เจมส์ บางบอน” ซึ่งขยายคำมาจากคำว่า “เจมส์บอนส์” เพราะ ดร.สุรชัย มีชื่อเล่นว่า เจมส์ นั่นเอง และ ชอบดูภาพยนตร์เรื่องเจมส์บอนด์ จึงนำมาแปลงคำศัพท์ใหม่เป็นสไตล์ไทยๆว่า “เจมส์ บางบอน”

ส่วนประสบการณ์ในการแวดวงพระเครื่องของ ดร.สุรชัย ในชื่อ “เจมส์ บางบอน” นั้น คร่ำหวอดอยู่กับแวดวงพระเครื่องท่าพระจันทร์ และ เวทีประกวดพระเครื่องทั่วประเทศมามากกว่า 10 ปี ซึ่งด้วยความที่ ดร.สุรชัย เป็นศิษย์เก่าคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (มช.) หรือ เป็นเด็กวิศวะเต็มตัว จึงนำการวิเคราะห์ คำนวณต่างๆ บวกับความชอบมาใช้กับการดูพระเครื่องจนได้รับการยอมรับในแวดวงพระเครื่อง

ที่สำคัญ ครูบาอาจารย์ที่ “ดร.สุรชัย” ศรัทธาอย่างมาก อันดับแรก คือ หลวงปู่โต๊ะ (พระราชสังวราภิมณฑ์)  วัดประดู่ฉิมพลี เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพฯ  โดย ดร.สุรชัยบอกว่า ชอบในหลักธรรมของหลวงปู่โต๊ะ จนนำมาสู่การสะสมพระเครื่องในสายของหลวงปู่โต๊ะ ซึ่งมีชื่อเสียงมากในเรื่องของพระปิดตา ตั้งแต่รุ่นจัมโบ้ไปจนถึงรุ่นพระปิดตามหาเสน่ห์

หลวงปู่โต๊ะเคยพูดถึงหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ตามบันทึกที่เขียนไว้ในเว็บไซต์โพสต์ทูเดย์ ดังนี้

“ทีนี้พูดถึงอาจารย์มั่น อาจารย์มั่นกับอาตมาคุ้นเคยกัน แต่อาตมายังเป็นพระหนุ่มๆอยู่ บอกเจ้าคุณอุบาลีฯ วัดบรมนิวาสว่า เมื่อหลวงพ่อองค์นี้ลงมา ช่วยบอกผมด้วยนะครับ ผมจะมาฟังธรรมะธัมโมของท่าน ท่านก็รับ ท่านเป็นญาติกัน แล้วก็สั่งสมภารองค์ใหม่นี้ไว้ด้วย จะเป็นประโยชน์ พอเราเข้าไปกราบเท่านั้น เย็น ใจคอเย็น ทานโทษ เหมือนยังกับเข้าไปอยู่ในร่ม อากัปกริยาเหมือนยังกะเราเข้าไปอยู่ในร่ม เย็น เย็นหู เย็นตา เย็นใจ ทั้งตัวเย็น เย็นไปหมด เพราะอะไร” 

ส่วนพระเครื่องที่ ดร.สุรชัย ชื่นชอบมากที่สุดและนำมาห้อยคอตลอด คือ พระพุทโธน้อย ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ.2494 โดยได้รับการขนานนามว่า เป็นพระเครื่องที่ขลังที่สุดในประสบการณ์ของผู้ศรัทธา เพราะพระพุทโธน้อยเป็นพระเครื่องที่คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นฆราวาสที่มีอภิญญาแห่งวัดอาวุธวิกสิตาราม กรุงเทพฯ สร้างและอธิษฐานจิตด้วยตนเอง จึงเป็นที่นิยมแก่ผู้ที่ศรัทธาคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

“นายภัทระ คำพิทักษ์” เขียนในคอลัมน์ของเว็บไซต์โพสต์ทูเดย์ว่า ในช่วงรอยต่อกึ่งพุทธกาลนั้น นอกจากวงพระกรรมฐานจะแตกแขนงกันอย่างคึกคักแล้ว การปรากฏขึ้นของคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ก็เป็นหลักไมล์อันสำคัญของดอกผลแห่งการภาวนาฝ่ายอุบาสิกา

หลักธรรมที่น่าสนใจคือ คุณแม่บุญเรือนระบุเองว่า เราหายตัวได้เพราะไม่ได้ยึดว่าตัวตนเป็นของเรา เพราะรู้เท่าสมมติ

“จะอธิบายในเรื่องหายตัวได้สักหน่อย สมมติว่าใครจะด่าเรา ใครจะนินทาเรา โดยโลกธรรม 8  ก็ไม่มีตัวตนที่จะเข้าไปรับสมมติเหล่านั้น จึงเรียกว่า หายตัวได้...”

คำเทศน์สอนของคุณแม่บุญเรือนยังเน้นไปที่การปฏิบัติเพื่อเข้าถึงพุทธธรรม โดยท่านบอกถึงหนทางของการปฏิบัติเพื่อเข้าถึงพุทธธรรมไว้ว่า ผู้ที่จะเข้าถึงพุทธธรรมต้องเชื่อมั่นในความตรัสรู้จริงของพระพุทธเจ้า การจะทำสมาธิลุล่วงตามแบบพระพุทธองค์นั้น ต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์ด้วย ถ้าศีลไม่วิสุทธิ์ก็จะเสียเวลาเปล่า

เพราะฉะนั้น “พระเครื่อง” เสมือนสัญลักษณ์แทนคุณแห่งความศรัทธาที่ผู้บูชาพระเครื่องมีต่อพระรัตนตรัย เมื่อขวนพระเครื่องแล้ว ประกอบด้วยการประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระเครื่องนั้นก็ยิ่งมีพุทธคุณ มีเหตุแห่งศรัทธาที่ทำให้ทวีคูณขึ้นที่เรียกว่า ประสบการณ์ที่มีต่อพระเครื่ององค์นั้นๆ ซึ่งสำหรับ ดร.สุรชัย หรือ เจมส์ บางบอน บอกว่า เขามีหลักธรรมในการแขวนพระเครื่อง คือ การรักษาศีล 5 โดยเฉพาะการรักษาสัจจะ ที่พยายามปฏิบัติและรักษาสัจจะไว้ให้ได้มากที่สุด