2 มีนาคม 2568 ธรรมะวันอาทิตย์ ขอย้อนเวลานำพระธรรมเทศนาของ หลวงปู่แสง ญาณวโร อายุ 105 ปี  ในโอกาสเทศนา อบรมพระสงฆ์ และ ฆราวาส เรื่อง ธรรมนำพ้นทุกข์ เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 ที่วัดป่าอรัญญาวิเวก บ้านไก่คำ ตำบลไก่คำ อำเภอเมืองอำนาจเจริญ จังหวัดอำนาจเจริญ

จากหนังสือ “ แสงธรรม ส่องใจ “ ซึ่งหลวงปู่แสง ญาณวโร เมื่อครั้งยังไม่ละสังขาร เทศนาว่า บางครั้งก็รื่นเริงบันเทิงกับโภคทรัพย์ บางทีก็โมหะ สมาธินิดหน่อย ไม่รู้จะเอาอะไร มันหลายสิ่งหลายอย่างเกินไป โภคทรัพย์ก็เป็นของดีอยู่ อริยทรัพย์ก็เป็นของดีอยู่  แต่ดีต่างกัน  อริยทรัพย์ดีจะพาพ้นทุกข์ พ้นอยาก ไม่มา เกิด แก่ เจ็บ ตาย ในวัฏฎะสงสารอีกต่อไป เป็นงานที่สิ้นสุดแล้วไม่ยุ่งเหยิง ไม่มาเข้าท้องเข้าไส้ของใคร ไปเอือบน้ำพริก น้ำเกลืออยู่ในท้อง กว่าจะคลอดออกมา แสนทุกข์ทรมานจริงๆ ใครๆก็ออกมาจากท้องแม่ กว่าจะคลอดออกมาได้ ทั้งเลือดทั้งยางอะไร เหม็นสาบ เหม็นโขง เหม็นกุย ทางข้างบนฝากพรหมโลก ทางข้างล่างฝากอเวจีมหานรกโน่น มันหอมเกินไปนะ ก้อนของเรานั่งอยู่นี้ ก้อนของธาตุขันธุ์ บิดา มารดา ผสมกัน ไม่ใช่ของเรามีแต่นามธรรม จิตใจมาเทียวเกิดเทียวตาย มีแต่เข้าปฏิสนธิ ถ้ามีกิเลสเข้าปฏิสนธิ ในภาพนั้นภพนี้ต่อไป ถ้ามันหมดกิเลสแล้วก็ไม่ได้เข้าอีก ล่ำลาพาจาก ปลอดเกษียณไปเลย ไม่ต้องมาเกี่ยวข้อง

ถ้ามีอาสวะอยู่ มีกิเลสพัวพันอยู่ในหัวใจ ไปเข้าท้องคนโน้นคนนี้ บางทีทำความชั่วช้า ลามก ไปเข้าเป็นวัตว์เดรัจฉาน เข้าเป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน นรกโน้นละมันไกล ทางต่ำ ทางสูง ก็มาเป็นมนุษย์ ออกจากมนุษย์มาเป็นเทพบุตรบ้าง ผู้ชายก็เป็นเทวบุตร ผู้หญิงเป็นเทวดาเป็นอินทร์ เป็นพรหมไป ฟากอินทร์ ฟากพรหม จะไปไหนก็ไปเถอะ หมดทางจะไปมันหมดละ ทำให้มันจบก็ได้  ถ้าต้องการนำไปเกิด  ก็ได้ให้มันหมดมันสิ้นไป จะไปเรียนต่อปริญญาตรี โทร เอกอีกต่อไป มันเอกอยู่พอแรงแล้ว ถ้าจัดเป็นหนึ่งมันเป็นเอกอยู่แล้ว ถ้าจิตไม่เป็นหนึ่ง มันว่าเอกอยู่วันยังค่ำคืนยังรุ่ง มันก็ไม่เป็นไป ถ้าจิตเป็นหนึ่งมันไมวุ่นวาย เอกแปลว่าหนึ่ง ถ้าจิตหลายความคิด ความปรุง ความแต่งทุกสิ่งทุกอย่างมันสับสนวุ่นวาย มันไม่เป็นหนึ่งเราพากันภาวนาไม่ก็ไม่ภาวนา มีแต่เอาความปรุงความแต่งมานึกมาคิด มาสับสนปนเปกัน

ผลสุดท้ายเลยไม่รู้ชนรสชาติอะไร รสชาติของธรรมเอาชนะรสชาติทั้งปวง “สัมโมหเวรักขะติ ธัมมะจาริง สุขัง เสติ “ ถ้าได้ดื่มรสรสของธรรมเป็นของล้ำเลิศที่สุด ดื่มน้อยมีความสุขน้อย ดื่มมากมีความสุขมาก มหเธรรมไหลเข้าไปในดวงจิต สะสาง ล้าง ขัดสี เจียรนัยให้เกลี้ยงเกลา เหลาแหลม เอาสติขัด ได้เอาหินขัด เอายากันบูตกันเน่าอะไร เอายาขัดหาสีอะไรหรอกเอาสติเอาปัญญาขัดหัวใจเจ้าของปัญญาก็อยู่ที่หัวใจ สติก็อยู่ที่หัวใจ ศรัทธาก็อยู่ที่หัวใจ สติ สมาธิกอยู่ที่หัวใจ ถ้าไล่กิเลสออกถ้าไม่ไล่กิเลสออก มีแต่กิเลสเต็มหัวใจ กิเลสกับธรรมะจะเอาอะไรละ พระพุทธเจ้าสอนให้ พ้นทุกข์ พ้นยากในวัฏฏะสงสาร ใครเอาไปได้ก็เอาไป ใครเอาไปไม่ได้ก็ปล่อยวาง ตามยถากรรม  กรรมมมุนียา ยถาโลเก สัตว์โลกต้องเป็นตามกรรม กรรมดี กรรมชั่ว ใครทำอย่างไรก็รับไปอย่างนั้น มันแบ่งกันไม่ได้ ป้องกันได้ แต่ของภายนอก ข้าวของ เงินทอง ไร่นาสาโท ปันกันได้อยู่ สมบัติพัสถานทุกชิ้น ทุกส่วนปันกันได้อยู่ แต่คุณงามความดี เราสร้างเอาใครเอามัน ลูกจะสร้างให้แม่ก็ไม่ได้ สร้างให้พ่อก็ไม่ได้ มันจิตใจคนละดวง ถ้าทำให้กันได้ พระพุทธเจ้ามาตรัสรู้องค์เดียวเท่านั้นแหละ ตรัสให้มันหมดเลย ความเมตตาของพระพุทธเจ้าหาประมาณไม่มิได้ อัปมาโนพุทโธ อุปมาโนธัมโม อัปมาโนสังโฆ หาประมาณไม่มีได้ มากกว่าพื้นปฐพิ มากกว่าดินฟ้าอากาศโน่น ภูเขาเลากออะไรมากกว่า กันหลายเท่า ถ้าทำให้กันได้ พระพุทธเจ้าทำให้แล้ว ไม่ต้องมาทำให้ยุ่งยากอะไรหรอก ไม่ต้องมานั่งปวดแข้งปวดขา ปวดหู ปวดตา ปวดตีน ปวดมือ อดหลับอดนอนอะไรหรอก นี่ของใครของมัน ใครกินใครก็อิ่ม ใครเห็นใครก็รู้ ใครไม่เห็นก็เชื่อตามเขา เขาว่าผิดก็ผิดตามเขาเรื่อยไป คนไม่เชื่อตนมันเป็นอย่างนั้น

ถ้าคนเชื่อตนเห็นด้วยตนเอง ปัจจัคคัง รู้เอง เห็นเอง ไม่ต้องไปเชื่ออะไรอีกต่อไปมันหมด ถ้าเป็นักปราชญ์บรรฑิต พูดขึ้นมามันถูกอยู่แล้ว ถ้าเราทำให้มันก็ถูกอยู่แล้ว จะไปศึกษาอะไรอีกต่อไป มันไม่ใช่อยู่อื่นอยู่ไกล พูดของที่มันมีอยู่แล้ว กายก็มีอยู่ วาจาก็มีอยู่ ใจก็มีอยู่ เอานี้ประกอบความพากความเพียรให้มันเกิดให้มันมี สิ่งไม่มีให้มันเกิด สิ่งมีแล้วให้มันเจริญ ให้สมความมุ่งมาดปรารถนา อยากพ้นทุกข์ พ้นภัยไม่ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย อีกต่อไป สร้างไปเถอะ ไม่ขาดทุนสูญดอกหรอก พระพุทธเจ้า ไม่เคยโกหกพกลมเหมือนชาวโลก ชาวโลก มีแต่โกหกกัน บางคนก็ไม่โกหก แต่มันน้อยคน ที่สุดหาเป็นยาหยอดตาทั้งยาก ไม่โกหกมาก ก็โกหกน้อย คนอีสานโกหก แปลว่า “ ตั๋ว” ไทยเขาว่า โกหก พกลม ต้มตุ่นกัน ผลสุดท้าย ตั๋ว ต้ม ตัวก็มี...

.012