พระสงฆ์ในโครงการจาริกธรรมฯเดินบิณฑบาตที่ชุมชนนากาเดสช์ ประเนปาล ดั่งนทีแห่งความเมตตาของพระพุทธองค์

มีโอกาสมาทำข่าวที่เมืองกาฐมาณฑุ​ ประเทศเนปาล​ เพื่อติดตามกระแสแห่งความศรัทธา​ของพุทธศาสนิก​ชนชาวเนปาลที่ยินดีในทาน​ ศีล​ และ​ ภาวนา​อย่างมาก​ 

ที่ชุมชนนากาเดสช์ ใกล้เมืองกาฐมาณฑุ​ เมืองหลวงของประเทศเนปาล​ ที่นี่นั้นพระสงฆ์ไทยและลาว​ในโครงการจาริกธรรมตามรอยบาทพระศาสดา​ ครั้งที่​ 11 ได้จาริกธรรมมาจำวัดที่วัดนากาเดสช์ ตั้งแต่วันที่​ 21​ มีนาคม ​2568​ โดยพบว่า​ชาวเนปาลที่นับถือศาสนาพุทธ​ศรัทธาในพระพุทธศาสนา​อย่างมาก​ ตั้งตารอคอยที่จะได้ใส่บาตรพระสงฆ์​ไทยและลาวที่เดินทางมาจาริกธรรมในครั้งนี้​

เช้าตรู่​ของวันที่​ 30​ มีนาคม​ 2568​ มีโอกาสสัมผัสกระแสแห่งความศรัทธาของชาวชุมชนนากาเดสช์ (Nagadesh)​ เมืองบัคตาปู้ ( Bhaktapur)​ ประเทศ​เนปาล​ ซึ่งเป็นเมืองที่มีพื้นที่ติดกับเมืองกาฐมาณฑุ​ ได้ร่วมแรงร่วมใจสามัคคีมาทำอาหารเช้าถวาย​พระสงฆ์​ในโครงการจาริกธรรมฯ​ โดยเมนูที่ทำถวาย​ ​เช่น​ ปูรี​ หรือ​ที่คนไทยเรียกว่า​โรตี​ และ​ เยา​ หรือ​ ข้าวต้มของคนไทยนั่นเอง​ โดยตลอดระยะเวลาที่พระสงฆ์​ในโครงการจาริก​ธรรม​ฯมาจำวัด​ที่วัดนากาเดสช์​นั้น​ ชาวเนปาลได้หลั่งไหลแสดงออกซึ่งความศรัทธา​อย่างไม่ขาดสาย​ เพราะในบริเวณนี้ได้ขาดแคลนพระสงฆ์มาโปรดเป็นเวลาหลายปี การได้ใส่บาตรพระสงฆ์​ในทุกวันกับพระสงฆ์ในโครงการจาริกธรรมฯ จึงเต็มเต็มความรู้สึกแห่งการขาดแคลนพระสงฆ์​ในพื้นที่​

"พระครูธีรธรรม​ปราโมทย์" หรือ​ "หลวงพ่อสำเริง​ ธมฺมธีโร" เจ้าอาวาส​ วัดดอยเทพนิมิต​ ต.ป่าซาง​ อ.แม่จัน​ จ.เชียงราย​ และ​ในฐานะประธาน​โครงการ​จาริกธรรมตามรอยบาทพระศาสดา​ ​ครั้งที่​ 11​ ​ยังได้เมตตาชาวเนปาลที่นับถือพุทธศาสนาอย่างทั่วถึง​ โดย​นำพระสงฆ์​ไทยและลาวในโครงการจาริกธรรมฯออกเดินบิณฑบาต​เช้าในชุมชนนากาเดสช์​ เมื่อวันที่ 26 มีนาคม 2568 ซึ่งมีชาวเนปาลรอใส่บาตรตั้งแต่เช้า​ตลอดเส้นทาง​ ทำให้ใช้เวลาในการเดินบิณฑบาต​ถึง​ 2​ ชั่วโมง​ โดยการบิณฑบาตของพระสงฆ์​ทำให้ชาวเนปาลที่นับถือพระพุทธศาสนาประทับใจอย่างมาก​ เสมือนเป็นความอิ่มใจที่ชาวเนปาลแสดงออก ซึ่งความศรัทธาในพระพุทธศาสนา​ จึงทำทานกับพระสงฆ์​ที่เดินบิณฑบาต​ทอดยาวดุจสายน้ำนทีแห่งความกว้างใหญ่​ในพระเมตตาแห่งองค์​สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธ​เจ้าที่มาโปรดพวกเขาที่ตั้งตารอพระสงฆ์​ อย่างไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ใส่บาตรเนื้อนาบุญแห่งโลกในแผ่นดินที่ได้รับฉายาว่า​ ​เป็นประเทศ​ที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเอเชีย​ใต้ เมื่อใดอีก

เช่นเดียวกับชาวพุทธ​ที่อยู่​ในเมืองกาฐมาณฑุ​ เมืองหลวงของประเทศเนปาล​ ตั้งตารอการจาริกธรรมของพระสงฆ์ไทยและลาวในโครงการจาริกธรรมฯ​ จนกระทั่งวันที่​ 30 มีนาคม​ 2568 จึงได้นิมนต์ “พระครู​ธีรธรรมปราโมทย์”​ หรือ​ "หลวงพ่อสำเริง" ฉันภัตตาหารเพล

"เนื้อนาบุญของโลก" ในดินแดนที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเเอชียใต้​ ที่มีจำนวนไม่มากเหมือนกับจำนวนพระสงฆ์ในไทย​ ทำให้การได้มีโอกาสใส่บาตรเพียงหนึ่งครั้ง​ ถวายทานแด่พระสงฆ์​หนึ่งครั้งก็สามารถสร้างความชุ่มชื่นใจให้กับพุทธศาสนิกชนชาวเนปาล​ ดั่งน้ำทิพย์ดับกระหายความทุกข์แห่งการมีพระสงฆ์ที่มีไม่มากนัก​ในประเทศ​เนปาล​ และยิ่งทำให้การเดินบิณฑบาตเป็นสายน้ำดุจนทีแห่งความเมตตาของพระพุทธองค์​ได้รับความศรัทธา​อย่างมาก ด้วยจำนวนเนื้อนาบุญที่น้อยในเนปาล​

กระแสแห่งศรัทธา​ของชาวเนปาลในเมืองกาฐมาณฑุ​และปัคตาปู้​ จึงออกมาทำทานกับพระสงฆ์​ในโครงการ​จาริกธรรมฯอย่างไม่ขาดสาย​ นับเป็นการแสดงออกผ่านทาน​ อันชาวเนปาลได้เนรมิตให้เป็นมหาทานที่ออกมาอุปถัมภ์เนื้อนาบุญของ​โลก​ สร้างความประทับใจให้กับชาวพุทธทั่วโลกที่ต่างซาบซึ้งในความศรัทธาของพุทธศาสนิก​ชนชาวเนปาลที่มีต่อพระสงฆ์​