"หลวงพ่อสำเริงฯ" ให้หลักธรรรมหน้าที่อุบาสกอุบาสิกาที่ดีควรทำอย่างไร​ ณ​ วัดนากาเดสช์​ ประเทศ​เนปาล

"พระครูธีรธรรมปราโมทย์" หรือ​ "หลวงพ่อสำเริง​ ธมฺมธีโร" เจ้าอาวาส​วัดดอยเทพนิมิต​ ต.ป่าซาง​ อ.แม่จัน​ จ.เชียงราย​ และ​ในฐานะประธาน​"โครงการ​จาริกธรรมตามรอยบาทพระ​ศาสดา​อินเดีย-เนปาล" ครั้งที่​ 11​ ได้มอบประกาศนียบัตร​แก่พระสงฆ์​ไทยและลาวในโครงการจาริกธรรมฯ​ จำนวน​ 87​ รูป​ ที่วัดนากาเดสช์​ พุทธะ​ วิหาร​ (Nagadesh Buddha Vihar)​ เมืองปัคตะปูร์ ประเทศ​เนปาล​ เมื่อวันที่​ 30​ มีนาคม​ 2568ื

ส่วนในช่วงเช้าวันที่​ 31​มีนาคม​ 2568​ ชาวชุมชนนากาเดสช์​ เมืองปัคตะปูร์ได้ร่วมกันถวายภัตตาหารเช้าและเพล​ ก่อนที่คณะสงฆ์​ในโครงการจาริกธรรมจะเดินทางกลับประเทศไทย​ หลังจากปักหลักจาริกธรรมในประเทศอินเดีย​ ตั้งแต่วันที่​ 6​ กุมภาพันธ์​ 2568​ ถึงวันที่​ 30​ มีนาคม​ 2568​ รวมเป็นเวลา​ 55​ วัน​ ตลอดระยะเวลาของโครงการจาริกธรรมฯ​ 

"หลวงพ่อสำเริง​ ธมฺมธีโร" ในฐานะประธาน​โครงการจาริกธรรมฯได้ให้สัมโมทนียกถาในช่วงก่อนฉันภัตตาหาร​เพลของวันที่​ 31​มีนาคมที่ผ่านมา​ ดังนี้​

"ที่นี่เมืองพญานาค​แต่ไม่ค่อยมีพญานาค​ บ้านเราโยมที่นี่ไปบ้านเราเขาบอกว่า​ ไปเมืองไทยเห็นแต่พญานาคเต็มหมด​ บันไดโบสถ์​และวิหารมีแต่พญานาค​ ในการที่ญาติโยม​ได้มาถวายอาหารให้เราอีกมื้อหนึ่ง​ด้วยความศรัทธา​ ​การที่พระคุณ​เจ้าได้บวชได้ประพฤติปฏิบัติ​กัน​ เราไม่ใช่ญาติ​ ไม่ใช่พี่น้อง​ เราอยู่คนละมุมเมือง​ คนละประเทศ​ แต่เรามีสายสัมพันธ์​ด้วยอำนาจของธรรม ด้วยอำนาจของศีล​ ขององค์​สมเด​็จพระสัมมาสัมพุทธ​เจ้า​ ผู้เป็นต้นบัญญัติ​ต้นแบบของการดำเนินชีวิต​ ของความสงบ​ ของความร่มเย็น​ เขาเห็นคนยิ่งในหิมาลัย​ เป็นเมืองของนักพรต​ คนส่วนใหญ่ที่ออกจากบ้านเรือน​กับนักบวชที่มีครอบครัวเหมือนทุกคน​ เราจะเห็นว่า​

บ้านเราเข้าวัดก็เหลือแต่ผู้หญิง​ผู้ชายก็บวชกันซะหมด​ แต่พระคุณเจ้าลองน้อมที่บ้านเมืองนากาเดสช์ว่า​ เขามีศรัทธา​ที่ถึงพร้อม​ ทั้งผู้หญิงผู้ชาย​ แบ่งหน้าที่กันมา​ ใครว่างตอนไหนก็มากันตอนนั้น​ ทุกคนที่ขวนขวายเพื่อปรารถนาบุญ​ บุญที่เขาปรารถนาจากความประพฤติ​ของพระคุณเจ้า​ เพราะพระคุณเจ้าปฏิบัติ​ตามโอวาทของพระพุทธเจ้า​ ก็เรียกว่า​ เขาได้บุญจากความประพฤติ​ ความเป็นอยู่​ของพระคุณเจ้า​ ที่ได้บอกแล้วว่า​ สาวกขององค์​สมเด็จ​พระสัมมาสัมพุทธ​ที่อยู่​บ้านครองเรือน​ก็ทำหน้าที่ของผู้ที่อยู่​บ้านครองเรือน​ ขวนขวายในบุญ​ของเขาชัดเจน​ แบ่งหน้าที่กันชัดเจน

แตกต่างจากบ้านเรา​ บ้านเราก็อาจจะมองว่า​ พระทำไมต้องเป็นแบบนี้่​ พระทำไมต้องเป็นอย่างนี้​ โดยลืมหน้าที่ของอุบาสก​ อุบาสิกา​ แต่โยมที่นี่เขาทำหน้าที่ของอุบาสกอุบาสิกาที่สมบูรณ์​ วัดไหนพระคุณเจ้าที่เป็นเจ้าอาวาส​ หรือ​ จะเป็นเจ้าอาวาสในอนาคต​ ก็จะแต่งตั้งกรรมการวัด​ก็ต้องยึดหลักในส่วนของพระไตรปิฎก​ รูปแบบอย่างไร​ ก็รูปแบบอย่างนี้​ รูปแบบอย่างที่เราเห็น​ หน้าที่ของอุบาสกอุบาสิกาผู้บำเพ็ญบารมี​ ผู้ขวนขวายในบุญ​ พร้อมให้ความสะดวกสบายพระคุณเจ้า​ทุกอย่าง​ นั่นแหละ​ หน้าที่ของอุบาสกอุบาสิกาและหน้าที่ของผู้คุ้มครอง​ดูแลพระสงฆ์​ ไม่ใช่พระสงฆ์​ทำหน้าที่คุ้มครองดูแลอุบาสกอุบาสิกาอย่างเดียว

แต่เขาต้องดูแลคุณพระสงฆ์​ด้วย​ และหน้าที่อุบาสกอุบาสิกาที่เราเห็นไม่มีข้อแม้กับพระสงฆ์​ ขอให้พระสงฆ์​ทำหน้าที่ของพระสงฆ์​ ศึกษาธรรมเจริญภาวนา​ ต้องเจริญ​ภาวนาด้วยน่ะ​ ไม่ใช่ศึกษาแต่แนวคำสอนแล้วเอาไปพูดสอนผู้อื่น​ แต่ตัวเองไม่ได้รับรสคำสอน​ คือ​ไม่ได้ความสุขนั่นเอง​ แต่ถ้าเรามองให้เห็นให้ถึงให้เข้าใจว่า​ หน้าที่ของอุบาสกอุบาสิกาคือ​ หน้าที่คุ้มครองดูแลพระสงฆ์​ ที่นี่โยมจะเห็นว่า​ โยมที่นี่จะไม่มีข้อแม้กับพระสงฆ์​ พระสงฆ์​ที่เดินไป เขาก็ต้องทำบุญ​ทุกองค์ที่พระคุณเจ้าเห็นแล้วว่า​ นี่คือการทำหน้าที่ของอุบาสกอุบาสิกาที่สมบูรณ์​ ถามว่า​บ้านเราสมบูรณ์​ไหม​ ก็สมบูรณ์​เป็นบางหมู่​บางคณะ​ 

บางคณะก็ไม่สมบูรณ์​ เกินเลยหน้าที่ของอุบาสกอุบาสิกาไป​ จนเป็นธรรมน่าสังเวชน่าสลดใจว่า​ ประเทศไทย​สร้างวัดก็ต้องรายงานผลของรายได้​ ผลของการใช้เงิน​ นั่นเป็นที่น่าสังเวชสลดใจตรงที่ว่า​ เราขาดการไว้วางใจซึ่งกันและกัน​ อุบาสกอุบาสิกาไม่ไว้วางใจพระ​ ทั้งๆที่พระก็อยู่กันในวัดแต่อุบาสกอุบาสิกาที่อยู่​นอกวัด​ กลับมีความกังวลเรื่องของการใช้เงิน​ แต่ลืมไปว่านั่นคือการเกินเลยหน้าที่ของอุบาสก​อุบาสิกาผู้ดูแลพระศาสนา​ ที่นี่เรามาดูที่นี่​ เขาคุ้มครองดูแลทุกอย่าง​ให้นักบวช​

อย่างเกสา อโนมา เขามีหน้าที่สวดมนต์​ ภาวนา​ เผยแพร่ธรรมคำสั่งสอน​ เรียกว่า​ นักบวชทำหน้าที่นักบวช​ ฆราวาสขวนขวายทำบุญ​ของฆราวาส​ ที่ขวนขวายทำบุญ​คือเขาได้บุญ​ ได้บุญ​ของฆราวาส​ เขาไม่ต้องการที่จะไปอบาย​ เขาเห็นนักบวช​ เขาก็มีความเคารพ​เพราะว่านักบวชสามารถสละทิ้งบ้านช่อง​ ทิ้งครอบครัว​ ทิ้งยศฐาบรรดาศักดิ์​แบบโลกๆ​ แต่ว่าทางบ้านเราอาจจะมีแต่งตั้งกันบ้าง​ แต่นั่นก็เป็น เหมือนพญาช้างของพระราชา​ มันก็คือช้าง​ พระจะแต่งตั้งไปขนาดไหนก็คือพระ​ ก็คือนักบวชอยู่​ดี​ แต่นี่ทางนี้เขาเห็นแล้ว​ เขาเกิดศรัทธา​จากพระคุณ​เจ้า​ ได้เห็นพระคุณเจ้า​ เพราะศีล​ เพราะธรรม​ เพราะข้อปฏิบัติ​ของพระคุณ​เจ้า​ ขออนุโมทนากับพระคุณเจ้าที่จะได้ร่วมกันให้พรกับญาติโยม"

ทั้งนี้​ คณะสงฆ์​พร้อมด้วยอุบาสกและอุบาสิกาที่เข้าร่วมโครงการจาริกธรรมฯ​ ได้เดินทางมาถึงประเทศไทย​ เมื่อช่วงค่ำของวันที่​ 31​ มีนาคม​ พ.ศ.2568​ และ​ทำการกราบคุณของพระเดชพระคุณหลวงพ่อสำเริง​ ธมฺมธีโร​ และ​ ครูอาจารย์​ฯที่ร่วมเป็นครูผู้อบรมให้แก่คณะสงฆ์​ในโครงการจาริกธรรมฯ​ ก่อนแยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่พระสงฆ์ยังวัดที่จำพรรษา​ เพื่อพัฒนา​วัด​และชุมชนต่อไป​ 

(ขอบคุณ​บริษัทอะเมซิ่ง​ กรุ๊ป​ ทัวร์​ ที่เอื้อเฟื้อการเดินทางไปทำข่าวยังประเทศ​เนปาล)​