วุ่นทั้งโรงพัก! หลวงพ่อเพิ่งออกจากถ้ำ ใส่สบงแล้วทรงตกใจ แจ้งโยมตร. ว่ารปภ.หน้าเรือนจำลักพระลักของ ยากินก็หาย สบู่ยาสีฟันหายหมด พาหลวงพ่อไปถามรปภ.หน่อยบักหล่า เจอรปภ.หน้าเรือนจำเถียงกันวุ่น  หลวงพ่อบอกฝากไว้แค่นี้ก็หาย รปภ.โต้ไม่ให้รับฝากของเพราะเป็นสถานที่เรือนจำ เคยบอกหลวงพ่อเอาไปฝากตร.แต่ทิ้งย่ามแล้วเดินหนีไปสองวันถึงกลับมา

11 เมษายน 2568 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่สภ.เมืองอุดรธานี มีพระสงฆ์รูปหนึ่ง เดินขึ้นมาบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างหน้าตาตื่นว่า ของที่ฝากไว้กับ รปภ.ที่ป้อมยามหน้าเรือนจำกลางอุดรธานีถูกขโมยยามขโมยไปขอให้ตำรวจไปช่วยตามหาติดตามคืน ซึ่งของนั้นมีพระเครื่อง มียารักษาโรค สบู่ ยาสีฟัน

ต่อมาตำรวจสายตรวจจึงพาหลวงพ่อรูปนี้ ทราบชื่อคือพระคำสี เขมะปัญโญ อายุ 68 ปี ไปที่ป้อมยามเรือนจำทันที หลวงพ่อบอกว่าหลวงพ่อเพิ่งออกจากถ้ำ จะไปงานหลวงพ่อชอบฝากย่ามและบาตรเอาไว้ป้อมยามเรือนจำแต่ดันหาย เมื่อไปถึงป้อมยามเพื่อติดตามของกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ทันทีที่ตำรวจพหลวงพ่อมาถึงได้พาไปชี้จุดที่ฝากของไว้ที่ป้อมยาม

เมื่อไปทวงถามหาของกับ รปภ.แต่เกิดมีการโต้เถียงกันวุ่นเล็กน้อย หลวงพ่อก็บอกว่า หลวงพ่อฝากย่ามเอาไว้ ทำไมขโมยของหลวงพ่อ ไผลักของหลวงพ่อไป ซอกจอกหลอกจอกแหลก ขี้ทุกข์ขี้ยากป่านบ่ถึงซอกเอาแบบนั้น ขณะที่รปภ.ก็ยืนยันหลวงพ่อถือย่ามและบาตรมาฝาก เราก็บอกว่าไม่ให้รับฝาก ไปฝากไว้กับตำรวจ แต่หลวงพ่อก็ไม่ยอมวางบาตรและย่ามไว้จากนั้นก็เดินไป

กระทั่งเจ้าหน้าที่เรือนจำได้เดินออกมาชี้แจงกับพระสงฆ์รูปดังกล่าวว่า ตามระเบียบกฎหมายแล้วเรือนจำไม่รับฝากของไม่ว่าจะเป็นของชนิดอะไรก็ตาม เพื่อเป็นการป้องกันสิ่งผิดกฎหมายและเป็นของต้องห้ามที่ห้ามนำเอาเข้ามาในเรือนจำ ซึ่งพระได้พยายามอธิบายและขอของคืนแต่สิ่งของนั้นก็ไม่รู้ไปอยู่ไหนหายไปไหนและไม่สามารถติดตามของมาคืนพระได้ ซึ่งพระก็ได้แค่บ่นให้ตลอดเวลา ต่อมาเรื่องดูจะไม่จบ ตำรวจสายตรวจจึงได้นิมนต์หลวงพ่อออกมาแล้วอาสาจะพาไปโรงพยาบาลฯ เพื่อไปรับยาแทนยาที่หายไป และจะพาไปส่ง บขส.กลับไปวัดต่อไป แต่ยังไม่รู้ว่าหลวงพ่ออยู่วัดไหนกันแน่

ทางด้าน รปภ.หน้าเรือนจำ บอกว่า ตอนนี้งงมาก ตอนที่พระเอาของมาวางพระเอามาวางแล้วก็เดินไปเลย ตนพยายามบอกให้เอาไปฝากโรงพักแต่พระก็บอกว่าตำรวจไม่รับฝาก ซึ่งพระก็บอกว่าอีก 2 วันจะกลับมาเอา เอามาวางไว้แล้วก็ออกไปเลย ผ่านไป 4 วันพระรูปก็ไม่มาติดต่อรับของ ตนก็มองเห็นของแต่ก็ไม่กล้าดูว่าภายในคืออะไร ต่อมายามอีกคนหนึ่งเปิดดูก็พบว่าเป็นขนมและเครื่องสังฆทาน เขาก็เลยเอาไปแจกชาวบ้านที่มาเยี่ยมผู้ต้องขังก็แค่นั้นเอง

.012