ผู้ประกอบการ 200 ครอบครัวทั่วไทยโอด ถามถึงความจริงใจของเจ้าของงาน หลังออกบูธขายของ ไร้การโปรโมท คนเงียบเป็นป่าช้า

วันที่ 18 เมษายน 2568 วันดี สันติวุฒิเมธี  อดีตบรรณาธิการนิตยสารสาละวินโพสต์ ได้ออกมาโพสต์ข้อความสุดเศร้าลงในเฟซบุ๊ก หลังเจ้าตัวมาออกบูธร่วมกับอีก 200 ผู้ประกอบการ ที่มาออกบูธขายของในงาน “มหกรรมอุตสาหกรรมสร้างสรรค์สู่สากลและการเจรจาธุรกิจ” ภายใต้โครงการนโยบาย “หนึ่งครอบครัว หนึ่งพลังสร้างสรรค์” ในวันที่ 18-22 เม.ย. แต่แล้วกลับไร้การโปรโมต แถมไม่มีพิธีกร อีกทั้งคนยังเงียบ 

โดยระบุว่า คำถามถึงความจริงใจของกระทรวงวัฒนธรรม ในฐานะเจ้าภาพผู้จัดงาน "มหกรรมอุตสาหกรรมสร้างสรรค์สู่สากลและการเจรจาธุรกิจ" ภายใต้โครงการนโยบาย "หนึ่งครอบครัว หนึ่งพลังสร้างสรรค์" วันที่ 18-22 เมษายนที่พารากอนฮอลล์ ชั้น 5

วันนี้เป็นวันเปิดงานวันแรก 

ในพิธีเปิดมีปลัดกระทรวงวัฒนธรรมมาเปิดงาน มีช่างภาพมาถ่ายรูป.มีผู้คนมาร่วมงานเยอะที่สุดในช่วงเวลานั้นแค่แวบเดียว..หลังจากนั้นที่นี่ก็เงียบราวกับป่าช้า ทั้งๆที่ผู้คนเดินห้างด้านล่างกันขวักไขว่ ผู้ประกอบการ 200 ครอบครัว ตั้งใจกันมาจากทั่วประเทศ ทั้งๆที่ไม่มีที่พักและค่าเดินทางให้ แต่ทุกคนก็หวังว่าการมาออกบูธพารากอนจะมีโอกาสได้ต่อยอดทางธุรกิจเหมือนกับที่เจ้าภาพบอกว่าเป้าหมายงานนี้เพื่อ Business Matching 
หนึ่งวันผ่านไป...

ผู้ประกอบการต่างสงสัยว่า ทำไมถึงไม่มีใครเดินขึ้นมาข้างบน เจ้าภาพได้ทำการโปรโมทมากแค่ไหนเพื่อให้คนมางาน คนจัดงานมีอะไรเป็นแรงจูงใจให้คนข้างล่างเดินขึ้นมาเที่ยวชมงานบ้างไหม ผู้ประกอบการส่วนใหญ่ตั้งใจนำผลิตภัณฑ์ของตนเองมาจัดแสดงและขายสินค้า ผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่น่าสนใจ และควรได้รับการโปรโมทออกไปให้คนที่มาเดินห้างขึ้นมาเที่ยวชมงาน  แต่คนจัดงานก็ไม่มีกิจกรรมใดๆที่สร้างแรงจูงใจให้คนขึ้นมาร่วมงาน  พิธีกรก็หายเงียบ เวทีก็ไม่มีผู้ชม 

บูธที่นำนักศึกษาต่างชาติมาแสดงพูดด้วยความเศร้าว่า น้องๆชาวต่างชาติเตรียมงานแสดงตื่นแต่เช้า แต่พอขึ้นเวทีไม่มีใครชม มันน่าเศร้าไหม..ยิ่งงบประมาณในการจัดงานครั้งนี้ ตั้งแต่เริ่มประชุม 2,400 คน ค่าเช่าโรงแรม.ค่าเดินทาง.ค่าจัดงานต่างๆ ก่อนที่จะมาถึงงานวันนี้หมดไปมูลค่ามหาศาล ถามว่าใช้งบประมาณคุ้มค่าไหม ดูจากการจัดงาน 1 วันผ่านไป... ช่างน่าเศร้าเหลือเกิน เราเชื่อว่า soft power ไทยมีดี ลองดูภาพตัวอย่างของผู้ประกอบการที่เตรียมมางานนี้สิ ทุกคนตั้งใจมาก..แต่ทำไมเจ้าภาพถึงไม่ได้ประชาสัมพันธ์ให้คุ้มค่ากับงบประมาณที่ได้ใช้ในโครงการนี้ไป

ถ้า soft power ไทยจะไปไม่ได้ไกลคงไม่ใช่เพราะศักยภาพคนไทยน้อยกว่าชาติอื่น แต่เพราะภาครัฐไทยใช้งบประมาณไม่ถูกทางหรือเปล่านะ

โพสต์นี้ขอเป็นตัวแทนหมู่บ้านในฐานะคนที่ตั้งใจนำเสนอสินค้าคนพิการให้โลกรู้ อยากชวนคนที่ได้อ่านโพสต์นี้มาเดินงานนี้นะคะเพราะว่าคนที่มางานเขาตั้งใจกันมากแต่คนที่จัดงานเค้าตั้งใจแค่ไหน?  สงสารผู้ประกอบการในงานนี้มากเลยค่ะ รวมทั้งตัวเอง V Craft Thailand ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์งานฝีมือผู้พิการทางสายตาด้วย (ปล. งานนี้มี 11 กลุ่มอุสาหกรรม อาทิ อาหาร การท่องเที่ยง งานฝีมือ ดนตรี ฯลฯ อยากชวนคนมาเที่ยวกันเยอะๆ นะคะ)