5 เมษายน 2566 จากกรณีปากอ่าวปัตตานีเริ่มปิดล้อมด้วยสันทรายที่งอกถอดยาวหลายกิโลเมตรบวกกันการงอกของดินบริเวณชายฝั่งด้านตรงข้ามทำให้สภาพเป็นคอขวดทำให้การไหลเวียนของน้ำเค็มของอ่าวไทยช้าลงผิดปกติ และการไหลเวียนของน้ำในอ่าวปัตตานีสู่อ่าวไทยไม่ทั่วถึง จนทำให้น้ำในอ่าวปัตตานีเปลี่ยนสภาพอย่างรวดเร็ว จะกลายเป็นอ่าวน้ำจืด ส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศน์อย่างเห็นได้ชัดจำนวนสัตว์น้ำลดลงถึงสูญพันธุ์ไปบ้างแล้ว ล้วนเป็นทรัพยากรที่เป็นฐานรายได้ของชาวประมงในรอบอ่าวปัตตานี เช่นสาหร่ายผมนาง สายพันธุ์หอยต่างๆเริ่มสูญพันธุ์ไปบ้างแล้ว  ปัจจุบันแม่น้ำในอ่าวปัตตานีเริ่มเค็มแล้วบางจุดโยเฉพาะบริเวณใกล้กับปากอ่าวฯบ้านบูดี บ้านตะโล๊ะสะมิแลเป็นต้นจากภาวะน้ำในอ่าวไทยหนุนสูงกว่าปกติจึงได้อนิสงค์น้ำเค็มจากอ่าวไทยไหลเข้าสู่อ่าวปัตตานีแต่เป็นแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ จึงไม่สามารถฟื้นสภาพอ่าวปัตตานีสู่ภาวะปกติได้

ล่าสุดผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่พบกับชาวประมงพื้นบ้าน ม.1 บ้านบูดี ต.แหลมโพธิ์ อ.ยะหริ่ง จ.ปัตตานี ได้พบนายมะแอ สาและ แกนนำประมงพื้นบ้านบ้านบูดี ได้สะท้อนให้เห็นสภาพวิกฤติอย่างหนักสำหรับชาวประมงพื้นบ้านที่นี่ ที่ต้องพบกับชะตากรรมนานรวมเดือนแล้วไม่มีกุ้งให้จับ แม้ที่จะพยายามออกไปวางอวนลอยทั้งกลางวันและในเวลากลางคืน ได้มาแค่รายละ 5-10ตัว ไม่สามารถนำไปขายได้ ไม่คุ้มค่าน้ำมันที่หมดไปต่อครั้งไม่ต่ำกว่า 70 บาท อยู่ได้ทุกวันนี้เพราะกู้ยืมหนี้เพื่อให้อยู่รอดไปวันๆ จึงอยากให้หน่วยงานรัฐเข้ามาหาทางออกวิกฤตินี้ร่วมกันว่าจะหาทางออกอย่างไรเฉพาะหน้าและระยะยาวอย่างไร โดนเฉพาะปัญหาปากท้องจะแก้ไขอย่างไร ชาวประมงไม่มีรายได้เลยเพราะชาวประมงที่นี่มีอาชีพทำประมงอย่างเดียวเมื่อทำประมงไม่ได้จะเอารายได้จากไหนมาจุนเจือในครอบครัว ยิ่งช่วงเทศกาลถือศิลอดรอมาฎอน ที่ทุกคนมีค่าใช้จ่ายมากขึ้นกว่าปกติแต่กลับไม่มีรายได้เลย สาหัสมากเลย ทุกวันนี้บางคนที่อยู่ได้ก็เพราะมีลูกไปขายแรงงานที่มาเลเซีย คอยส่งเงินมาช่วยเหลือพ่อแม่ที่อยู่บ้าน แต่สำหรับคนที่ไม่มีลูกไปขายแรงงานที่มาเลเซียแล้วเขาจะเอารายได้จากไหนมารับประทาน

นายยาการียา มามะ วัย 58 ปี ได้เปิดใจกับสื่อว่าวันนี้ได้ออกเรือไปลอยอวนกุ้งตั้งแต่เช้ามืดเวลาประมาณ 05.30 น. เพราะต้องตามกระแสน้ำขึ้นจนกระทั่งน้ำเปลี่ยนทิศจึงกลับมาบ้าน เวลาประมาณ 11.30 น.พร้อมด้วยจำนวนกุ้ง 10 ตัว เมื่อวานก็ได้ 10 ตัว รวมยอดไว้ถึงน้ำแข็งวางไว้ในเรือเพราะจำนวนยังน้อยอยู่ยังขายไม่ได้ ทุกวันก่อนกลับเข้าฝั่งก็ได้พยายามวางเบ็ดปลากังหรือปลาดูแก ได้ประมาณ 4-5 ตัว ไว้ขายเป็นค่าน้ำมันที่จะใส่เรือออกไปวางอวนลอยกุ้งต่อพรุ้งนี้

เมื่อถามว่าแล้วรายได้ที่ต้องใช้จ่ายอาหารกับข้าวในละวัน ได้รับคำตอบว่าเป็นเรื่องของภรรยาที่จะต้องกุยหา ยืมสินมาก่อน ได้เมื่อไรค่อยไปจ่ายวันหลัง ทุกวันนี้กลับมาบ้านภรรยาไม่ส่งยิ้มให้เลย เพราะมันยิ้มไม่ออกจริงๆ

นางรอมละห์ เปาะเยาะ วัย 45 ปี เปิดใจกับสื่อว่าตัวเองก็มักออกไปทำประมงด้วยกับสามี แต่ทุกวันนี้ให้สามีออกไปคนเดียวเพราะไม่มีกุ้งเลย ได้มาแค่ 3-4 ตัว พยายามออกไปตอนกลางคืนก็ไม่ได้กุ้ง ตั้งแต่ออกไปทำประมงมาไม่เคยเจอลักษณะนี้มาก่อนเลย ทุกวันต้องเอาเงินเก็บไว้ยามแก่เอามาใช้ก่อน ก็มีไม่มากแต่ต้องกัดฟัน เพราะช่วงเทศกาลถือศิอดต้องหาซื้อกับข้าวไว้แก่บวชหรือละศิลอด เวลาไปตลาดต้องควานซื้อปลาก่อนเป็นอันดับแรกเพื่อนำไปทำกับข้าว ส่วนขนทหวานไม่ได้ซื้อเหมือเขาหรอกเพราะเรามีเงินจำกัด อยู่ได้ทุกวันนี้ในช่วงเทศกาลรอมาฎอนมีเพื่อนบ้านแจกจ่ายขนมหวานฟรีพอได้รับประทานไปบ้าง