เมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 2566 ผู้สื่อข่าวได้รับรายงานจากชาวบ้าน ว่า มีแคมป์คนงานก่อสร้าง พบชาวเมียนมา ชาย-หญิง จำนวน 180 คน ถูกนายจ้างบริษัทรับเหมาก่อสร้างโรงงานแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ในนิคมอุตสาหกรรมเอกชนชื่อดัง ปล่อยลอยแพแรงงาน ต่างไม่ได้รับค่าจ้างนานกว่า 2 เดือน ทุกคนอยู่อย่างอดอยาก ต้องขุดหัวมันสำปะหลังและผักในพื้นที่ โดยมีชาวบ้านคนไทยที่ให้ความช่วยเหลือเพื่อประทังชีวิต

ผู้สื่อข่าวจึงลงพื้นที่ โดยเมื่อเดินทางไปถึงสถานที่ดังกล่าว พบว่าเป็นแคมป์คนงานกลุ่มใหญ่ตั้งอยู่ในป่าพงหญ้าขึ้นรกทึบ เนื้อที่กว่า 10 ไร่ ที่พักสร้างด้วยการนำสังกะสีมามุงหลังคา และกั้นเป็นผนังเพื่อกันแดดกันฝน พบคนงานเป็นจำนวนมากกำลังยืนกันอยู่หน้าแคมป์ และเดินออกมาจากที่พัก พร้อมถือเอกสารพาสปอร์ตติดมือออกมาและนั่งเรียงแถวกัน แต่ละคนมีสภาพอิดโรยและมีสภาพหิวโหยกันมาก บางคนกำลังเก็บผักบุ้ง เก็บหัวมันสำปะหลังเตรียมมาต้มกิน เป็นภาพสุดเวทนากับชาวบ้านที่อยู่ในพื้นที่และผู้พบเห็น

จากการสอบถามตัวแทนชาวเมียนมา เล่าว่า ตลอดระยะเวลาร่วมปีที่ทำงานอยู่กับบริษัทผู้รับเหมาก่อสร้างรายนี้ ถูกเอารัดเอาเปรียบมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นการจ่ายเงินค่าแรงที่มีการหักเงินค่าแรงจิปาถะ จนเงินแทบไม่มีเหลือ นอกจากนี้ ในกรณีขอเบิกเงินค่าแรงงาน นายจ้างจะจ่ายเป็นคูปองที่ทำขึ้นมาเอง และเขียนระบุจำนวนเงินราคาต่างๆ มีตั้งแต่ 5 บาท 20 บาท 50 บาท และ 100 บาท มาให้พวกตนแทนเงิน เพื่อต้องการบังคับไม่ให้พวกตนไปใช้ซื้อของที่อื่น ต้องซื้อจากร้านค้าของหัวหน้าคุมงานก่อสร้างเท่านั้น ถึงแม้จะติดตามทวงถามเงินค่าแรงนายจ้างบริษัทรับเหมา ยังทำเมินเฉยและไม่ยอมจ่ายให้ แถมยังข่มขู่พวกตนจะเอา ตม.มาจับพวกตนหากยังมาติดตามทวงเงินอีก ทำให้พวกตนพากันหวาดกลัวไม่กล้าไปทวงถาม ทำให้นายจ้างบริษัทรับเหมาก่อสร้างรายนี้ได้ใจ และไม่ยอมจ่ายเงินค่าแรงที่ติดค้างให้กับพวกตนดังกล่าว

อย่างไรก็ตาม ชาวบ้านที่อยู่ใกล้แคมป์พักแรงงานเมียนมา ยืนยันว่า แรงงานเมียนมาอยู่กินกันแบบอดอยาก และลำบากจริง บางวันเห็นนั่งล้อมวงกินข้าวกับน้ำปลา เห็นแล้วน่าสงสาร บางรายต้องออกไปขุดหัวมันสำปะหลังมาต้มกินแทนข้าว หรือไปเก็บผักบุ้งหรือผักต่างๆ มาต้มกิน ที่ผ่านมาเคยมีชาวบ้านนำข้าวของมาแบ่งปันให้แรงงานเมียนมาเหล่านี้กินอยู่เรื่อยๆ เพราะอดสงสารไม่ได้ จึงอยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ฝ่ายราชการ ได้เข้ามาช่วยเหลือ เพื่อเห็นแก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

- 006