วันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2567 นายเอนก นาวิกมูล ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ โพสต์เฟซบุ๊กเผยแพร่ภาพชื่อ "ยายทองอยู่จูบพระหัตถ์" โดยมีเนื้อหาดังนี้ คนที่อยู่ใกล้แล้วอบอุ่นสบายใจน่าจะมีพลังพิเศษอะไรบางอย่างในตัว

พลังดังกล่าวนั้น น่าจะมาจากความเป็นผู้มีจิตเมตตา การวางตน การโอภาปราศรัย และคุณความดีที่สั่งสมมาอย่างไม่ได้ขาด

ขออนุญาตนำประวัติบางตอนของยายทองอยู่มาเสริมข้อคิดเห็นดังกล่าว ดังนี้

วันศุกร์ที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ.2525 ยายทองอยู่ขณะอายุ 85 ปี ขึ้นรับพระราชทานโล่จากพระหัตถ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ในฐานะเป็นศิลปินพื้นบ้านอาวุโส เนื่องในงาน “เพลงร่วมสมัยสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี” ที่จัดโดยธนาคารกรุงเทพ จำกัด ณ หอประชุมสำนักงานใหญ่ สีลม ในครั้งนั้นมีศิลปินชั้นครูแขนงดนตรีไทยและนาฏศิลป์ ร่วมรับด้วย 6 คน เช่น ท่านผู้หญิงแผ้ว สนิทวงศ์เสนีย์ , อ.มนตรี ตราโมท ...

ในฝ่ายเพลงพื้นบ้านมี 2 คนคือยายทองอยู่ รักษาพล กับพ่อบัวเผื่อน โพธิ์พักตร์ วันรับพระราชทานโล่ กลุ่มศึกษาเพลงพื้นบ้านแต่งตัวให้ยายทองอยู่อย่างดี พาแกนั่งรถไปธนาคารกรุงเทพ เข้าหอประชุม ดูวงดนตรีไทยวงใหญ่บรรเลงเพลงต่างๆ ตามขั้นตอนที่กำหนดไว้ ถึงเวลาสำคัญผู้บริหารของธนาคารและครูนาฏศิลป์ดนตรีไทยก็ทยอยขึ้นรับพระราชทานตามลำดับ

จนถึงคิวยายทองอยู่ ทุกคนมองแกเดินกระฉับกระเฉงขึ้นไปยังที่ประทับเพื่อรับพระราชทานโล่รางวัลด้วยสายตาเอ็นดู

หลังรับพระราชทานกล่องโล่โดยมีเจ้าพนักงานช่วยรับกล่องต่อจากยายแล้ว ทันใดนั้นแกก็สร้างความตกตะลึงพรึงเพริดให้แก่ทุกคน เมื่อแกจับพระหัตถ์ “สมเด็จพระเทพฯ”ขึ้นมาจูบด้วยความเทิดทูน

สมเด็จพระเทพฯ ทรงพระสรวลอย่างมีเมตตา คนในห้องอ้าปากค้าง แต่ก็ทั้งหัวเราะและอมยิ้มพร้อมกัน จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็เดินจูงมือพาแกเดินกลับเข้าที่นั่งตามเดิม

กรมสมเด็จพระเทพฯ เสด็จไปที่ไหนมีแต่คนรัก และรู้สึกอบอุ่น อยากอยู่ใกล้ เพียงเห็นก็มีความสุข

ยายทองอยู่เป็นตัวแทนคนหนึ่งของชาวบ้านและประชาชนทั่วไปที่แสดงออกในความรักต่อพระองค์อย่างจริงใจ