กฎหมายที่เกี่ยวกับน้ำทิ้ง น้ำเสียสิ่งโสโครก รวมถึงขยะมูลฝอยนั้น หากเป็นในระดับอุตสาหกรรมหรือโครงการขนาดใหญ่ จะมีกฎหมาย ระเบียบข้อบังคับของท้องถิ่นหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องดูแลโดยเฉพาะ

อย่างไรก็ตามในกรณี บ่อ สระ หลุม น้ำเสียหรือขยะมูลฝอยนั้นก็ได้มี บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เช่นเดียวกันกล่าวคือ มาตรา 1342 ซึ่งบัญญัติไว้ว่า “บ่อ สระ หลุมรับน้ำโสโครก หรือหลุมรับปุ๋ย หรือขยะมูลฝอยนั้น ท่านว่าจะขุดในระยะสองเมตรจากแนวเขตที่ดินไม่ได้

คูหรือการขุดร่องเพื่อวางท่อน้ำใต้ดินหรือสิ่งอื่นซึ่งคล้ายกันนั้น ท่านว่าจะทำใกล้แนวเขตที่ดินกว่าครึ่งหนึ่งแห่งส่วนลึกของคูหรือร่องนั้นไม่ได้ แต่ถ้าทำห่างแนวเขตหนึ่งเมตรหรือกว่านั้น ท่านว่าทำได้

ถ้ากระทำการดังกล่าวไว้ในสองวรรคก่อนใกล้แนวเขตไซร้ ท่านว่าต้องใช้ความระมัดระวังตามควร เพื่อป้องกันมิให้ดินหรือทรายพังลง หรือมิให้น้ำหรือสิ่งโสโครกซึมเข้าไป”

ซึ่งบทบัญญัติดังกล่าวเป็นการกำหนด ระยะระหว่างแนวเขตที่ดินกับการขุดบ่อสระ หลุมรับน้ำโสโครก หรือหลุมรับปุ๋ยหรือขยะมูลฝอย เพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบหรือไหลซึมเข้าไปในพื้นที่ข้างเคียง

อย่างไรก็ตามการที่เจ้าของที่ดินที่ขุดบ่อสระ หรือหลุมรับน้ำโสโครกหรือหลุมรับปุ๋ยหรือขยะตามเกณฑ์กฎหมายในมาตราดังกล่าวแล้ว แต่ยังเกิดความเสียหายต่อพื้นที่ข้างเคียงอยู่ก็มิใช่ว่าจะเป็นการหลุดพ้นจากความรับผิดแต่อย่างใด เว้นเสียแต่ได้ระมัดระวังตามสมควรแล้วหรือ สามารถพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นเกิดจากสาเหตุอื่น