nn วันก่อนข้าราชการทางการแพทย์ร้องทุกข์ถึง “ไผ่ฎำ” ว่า มีกลุ่มคน“เสื้อนอกท้องถิ่น” กลุ่มหนึ่งใช้อนุกรรมการชุดหนึ่งที่ตัวเองกับพวกฟอกตั้งขึ้นมาไปเที่ยวก่อกวนหยิกติจับผิดโครงการงบประมาณของโรงพยาบาลซึ่งฝ่ายบริหารแจกจ่ายลงไป เพื่อปรับปรุงเปลี่ยนแปลงการทำงานของโรงพยาบาลให้เกิดมีประสิทธิภาพในการให้บริการประชาชนมากขึ้น ครอบคลุมมากขึ้น สมบูรณ์มากขึ้น และการกระทำของอนุกรรมการตัวแทน “เสื้อนอกท้องถิ่น” บางคนได้สร้างความปวดหัวให้กับข้าราชการคนทำงานสาหัสสากรรจ์ 

nn ว่ากันว่าอนุกรรมการชุดนี้ถูกควบคุมสั่งงานโดย “เสื้อนอกท้องถิ่น” ที่ถูกเรียกขานเปรียบเทียบจากบรรดาข้าราชการที่แลเห็นอาการตะกละตะกลามคนพวกนี้อีกชื่อว่า “เสือหิว -เสือโหย” ที่ไม่ยำเกรงต่อกฎหมายบ้านเมือง บังอาจใช้อำนาจตามลายแทงเรียกเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ของโรงพยาบาล รวมถึงเจ้าหน้าที่ในสำนักแพทย์ ชี้แจงนั่นนี่สารพัดตลอดเวลา จุดประสงค์เพื่อหวังบีบบังคับให้เจ้าหน้าที่เกี่ยวข้องบริหารเงินงบประมาณปรับปรุงประสิทธิภาพของโรงพยาบาลรำคาญแล้วทำตามที่ตัวเองกับพวก รวมถึง “ไอ้แอบ-อีแอบ” ต้องการ วันนี้เรื่องนี้แม้แต่ “เสื้อนอกท้องถิ่น”ด้วยกันเองซึ่งเขามีคุณธรรมเฝ้ามองเกิดอาการน่ารังเกียจอย่างมาก เพราะไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมความหิวกระหายของกลุ่มแก๊งมารพวกนี้บางคนชนิดสาหัสสากรรจ์ทีเดียว 

nn ข้าราชการบางคนถึงกับออกไประบายอารมณ์หน้าห้องน้ำ พร้อมตั้งคำถามคุยกับเพื่อนๆ ว่า เรื่องนี้ผู้บริหารที่ว่าเกลียดชังเรื่องพรรค์อย่างนี้จะรู้บ้างหรือไม่ เพราะหากเจ้าหน้าที่ท้อใจหมดกำลังใจที่จะรักษาเงินภาษีประชาชนแล้วปล่อยเลยตามเลย เอาตามใจ “เสือหิว-เสือโหย” หรือ “ไอ้แอบ-อีแอบ” บางคนบีบบังคับเผาผลาญเงินชาวบ้านอันทำเสมือนเป็นมรดกตกทอดส่วนตัวที่บรรพบุรุษทำพินัยกรรมมอบไว้ให้ก่อนลาโลก แน่นอนโรงพยาบาลอันมีไว้สำหรับประชาชนจะได้ดับทุกข์ หรือศักยภาพบริการที่จะให้ก็ย่อมถดถอยตามหลังโรงพยาบาลเอกชนที่เขาไม่มีมารกลุ่มดังกล่าวเข้าไปข้องแวะ 

nn ข้าราชการหลายต่อหลายคนข้องอกข้องใจไม่มีอัศวินข้าราชการทางการแพทย์คนใดในสำนักแพทย์ออกมาแสดงจุดยืนชูธงให้กำลังใจข้าราชการทางการแพทย์ที่เป็นน้ำปลายช้อนซึ่งไม่ยอมหยดลง “ถังขยะ” ที่ถูกบีบบังคับบ้างหรืออย่างไร แต่ก็เข้าใจบทบาทข้าราชการประจำส่วนใหญ่ต้องใบ้ตามสภาพการเมืองอำมหิต ท่ามกลางผู้บริหารบางคนเป็นโรคเชื้อเดียวกัน โดยดูจากการแต่งตั้งโยกย้ายแพทย์ ทั้งๆ รู้เต็มอกว่าคนตั้งใจทำงานทุ่มเทงานจริงๆ จังๆ แม้ขาดงบประมาณบริหาร และฝ่ายบริหารที่มาจากทางการเมืองต้องการผลงานโชว์ออฟ แต่ไม่มีเงินให้ บางเรื่องทำไม่ทันใจก็ใช้กิริยาอาการ “เด็กหิวข้าวหิวนม” โยกเขาออกไป จนเกิดปรากฏการณ์ “ชะตากรรมชะตาทราม” ข้าราชการทางการแพทย์บางคนลาออก สมองไหลและลือว่าโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่งติดต่อขอว่าจ้างให้เข้าไปทำงานด้วยเงินเดือนตอบแทนสูงลิ่ว ตรงนี้ก็อันตรายสำหรับบริการประชาชนที่น่าคิดไม่น้อยที่ลือกันไม่จบ 

nn คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเพราะเหตุใดๆ กรุงศรีอยุธยาจึงเสียแก่พม่าถึงสองครั้งสองหน เสียไปไม่ใช่เพราะคนไทยไร้ฝีมือ แต่เสียไปเนื่องจากผู้บริหารจัดวางคนอ่อนแอ ใจขายชาติสั่งการเฝ้าประตูเมือง พอสบโอกาสเห็นประโยชน์ที่เป็นอากาศ ซึ่งข้าศึกหลอกหยิบยื่นให้ ด้วยความตะกละโลภมากก็สิ้นคิดเปิดประตูเมือง สุดท้ายความบรรลัยก็อุบัติ อุทาหรณ์ข้างต้นจริงหรือไม่จริงก็ลองคิดกันดู เฉกเช่นประเด็นปัญหา “วงจรอุบาทว์” ที่กำลังเกิดอุบัติขึ้นในสองเรื่องร้อนๆที่เล่ามา และทำให้ข้าราชการผู้ตั้งใจทำงานเสียขวัญเสียกำลังใจสุดๆ nn

ไผ่ฎำ