●● เป็นเรื่องดียิ่งที่ นายชัชชาติ สิทธิพันธ์ุ ผู้ว่าฯกทม.ไปตรวจดูทางเดินรถวีลแชร์ และถือโอกาสทดลองนั่งรถด้วยตัวเอง เพื่อหาข้อบกพร่องของปัญหาเมื่อผู้ใช้วีลแชร์ใช้สัญจร หากพบปัญหาก็จะได้แก้ไข ขณะเดียวกันท่ามกลางการวิพากษ์วิจารณ์ของกลุ่มคนบางกลุ่มบางคนว่า การนั่งรถวีลแชร์ที่ผู้ว่าฯชัชชาติทดสอบเส้นทางเป็นแค่การสร้างภาพธรรมดาๆ เท่านั้น ปรากฏการณ์ข้างต้นใครๆ ก็ทำได้...

●● ซึ่งการวิพากษ์วิจารณ์ดังกล่าว คือ พฤติกรรม ของคนที่ “มือไม่พายเอาเท้าราน้ำ” เพราะเขาสามารถตำหนิคนอื่นได้ตลอดเวลา ครั้นพอจะให้ตัวเองเข้าปลุกเสกแก้ไขก็อับจนปัญญา มนุษย์ประเภทนี้มีอยู่ทุกสังคมเนื่องจากเห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองไม่ได้หรือเด่นกว่าตนไม่ได้ อาการ “แต๋วแตก” จึงอุบัติขึ้น ดังนั้นถ้าผู้ว่าฯชัชชาติ จะไปนั่งบริกรรมคาถาเรียกร้องให้คนพวกนี้เคลิมเคลิ้มรสพระธรรมพระท่านว่าอย่าเสียเวลาคิดทำเลย เพราะไม่ว่าอย่างไรถ้าเขามีจิตอคติพวกเขาก็ตำหนิอยู่สืบต่อไป...

●● ดังนั้นสิ่งไหนที่คิดที่ทำถ้าเกิดประโยชน์กับคนส่วนใหญ่ท่านต้องรีบทำ การนั่งรถวีลแชร์สำรวจทางเดินสำหรับผู้ที่มีร่างกายไม่พร้อม (พิการ) เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วดีแล้ว เพราะเมื่อพบปัญหาก็สั่งการให้สำนักการโยธาดำเนินการแก้ไขปรับปรุงได้ทันที...

●● อีกเรื่องที่ผู้ว่าฯชัชชาติ เร่งมือกระทำถือว่าถูกต้องที่สุดเช่นกัน คือ การสำรวจคูคลอง เพื่อเตรียมพร้อมขุดลอกก่อนถึงหน้าฝนประจำปี ตรงนี้พูดตามเนื้อผ้าเป็นการคิดการลงมือกระทำที่ตรงใจประชาชนเหมือนกัน เพราะการขุดลอกคูคลองช่วงหน้าแล้งผู้คนไม่ลำบาก ที่สำคัญเป็นการวางแผนที่จะทำให้การขุดลอกทั่วถึงในจุดหลักหรือจุดอ่อนไหวได้อย่างครบถ้วนมีประสิทธิภาพในช่วงฤดูฝน ปีที่ผ่านมาน้ำไม่ท่วมกรุงเทพฯสืบเนื่องจากการเตรียมการเดินตามแผนของผู้ว่าฯชัชชาติได้ผล...

●● และการทำงานดังกล่าวข้าราชการสำนักการโยธา (สนย.) สำนักการระบายน้ำ (สนน.) หลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน การทำงานของผู้ว่าฯซึ่งมีเป้าหมายชัดเจนไม่ให้คนกรุงต้องเจอกับน้ำท่วม เป็นแนวทางที่ตรงใจกับ สนน. สนย. กทม. ยิ่งถ้าผู้ว่าฯชัชชาติออกแรงกำหนดเป็นนโยบายเท่าไหร่ สนย.สนน.ก็จะรับนโยบายปฏิบัติเต็มกำลัง โดยมีประชาชนเป็นเป้าหมายหรือหัวใจหลัก...●●

ไผ่ฎำ