วันที่ 19 มิถุนายน 2567  วิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนรางวัลซีไรต์ โพสต์ข้อความในเฟซบุ๊ก ระบุว่า "ทำได้แค่บ่น"

ข่าวทักษิณครอบหัวผม จนอึดอัดเหมือนถูกคลุมด้วยถุงดำ แกช่างมีอิทธิพลยิ่งใหญ่ครอบงำสังคมไทยได้หมดจริง ๆ ผมจึงออกไปดูเต๊นท์ราคาไม่แพงนัก...ตั้งใจว่าจะไปกางเต๊นท์นอนตามชายทะเล ซึ่งมีพื้นที่ทั้งของเอกชนและของราชการ คงช่วยให้พ้นข่าวการเมืองได้บ้าง

แต่ไม่ได้ทิ้งไปเลย ต้องติดตามบ้าง เพราะยังต้องเขียนบทความ

ผมเห็นว่ามนุษย์มาถึงทางตันของระบอบการปกครองแล้ว ทั้งระบอบเผด็จการ สังคมนิยม ประชาธิปไตย ที่ไหลเวียนไปทั่วโลกมานานเกิน 1 ศตวรรษแล้ว ดูข่าวก็เห็นเหมือนกันทั่วโลก ว่ามันนำมาแต่ความขัดแย้ง ความแตกแยก แย่งชิงกันเป็นใหญ่ โกงและทำลายประเทศชาติ เพื่ออำนาจและผลประโยชน์ของคนบางคน รวมถึงสร้างสงครามในชาติและระหว่างชาติด้วย

ระบอบการปกครองต่าง ๆ เป็นแค่ช่องทางหรือเครื่องมือที่คนที่อยากมีอำนาจใช้มันเพื่อตัวเขาเท่านั้น ในนามของนักการเมือง ในนามตัวแทนของประชาชน ส่วนประชาชนก็แค่คอยรับเศษเดนที่พวกเขาโยนให้ พอได้ซื่อสัตย์ เฝ้าสนับสนุน และปกป้องพวกเขาเท่านั้น

การปฏิวัติไม่ว่าโดยระบอบใด เพื่อระบอบใด ไม่ได้แก้ปัญหา ไม่ได้สร้างสรรค์วิถีที่มนุษย์จะร่วมกันอย่างสันติสุขอีกต่อไป

บ่นแล้วก็คิดและทำอะไรไม่ได้ จึงเตรียมตัวเดินทางไปกางเต๊นท์ กิน ๆ นอน ๆ เดิน ๆ นั่ง ๆ ตามประสาคนมีอันจะกิน (จึงต้องนอนเต๊นท์) เมื่อปลอดความคิดบ้าง ก็น่าจะช่วยให้ "ความรู้สึกตัว" แจ่มชัดขึ้น
จากนั้นจะกลับมาทะเลาะกับนักการกินเมืองอีก