ยกคดียุบพรรคสอนมวย‘ก้าวไกล’อย่าใช้อคติสู้ ระวัง‘ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด’

4 สิงหาคม 2567 นายนิพิฏฐ์ อินทรสมบัติ อดีต สส.พัทลุง โพสต์ข้อความทางเฟซบุ๊กในหัวข้อ “กรณีการยื่นคำร้องให้ยุบพรรคก้าวไกล และ พรรคประชาธิปัตย์” มีเนื้อหาดังนี้...

กรณีการยื่นคำร้องให้ยุบพรรคก้าวไกล และ พรรคประชาธิปัตย์

พรรคก้าวไกล ออกมาแถลงหลายครั้ง ทำนองว่าในปี 2553 ศาลรัฐธรรมนูญยกคำร้องที่อัยการสูงสุดยื่นคำร้องให้ยุบพรรคประชาธิปัตย์ ตามคำวินิจฉัยที่ 16/2553 โดยศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่า การยื่นให้ยุบพรรคประชาธิปัตย์ เป็นการยื่นโดยผิดขั้นตอน

ในการยื่นให้ยุบพรรคก้าวไกล ก็เช่นเดียวกัน พรรคก้าวไกลแถลงว่า คณะกรรมการเลือกตั้ง ยื่นคำร้องโดยไม่เปิดโอกาสให้พรรคก้าวไกลทราบข้อเท็จจริง และ แสดงพยานหลักฐานในชั้นกกต. ศาลรัฐธรรมนูญจึงต้องยกคำร้องเหมือนกัน ไม่เช่นนั้นจะเป็นการเลือกปฏิบัติหรือ 2 มาตรฐาน

ขอชี้แจงว่า ในอดีตผมเคยสังกัดพรรคประชาธิปัตย์ และเป็นหนึ่งในคณะทนายความที่ว่าความในคดีนั้นให้พรรคประชาธิปัตย์ แม้ขณะนี้ ผมไม่ได้สังกัดพรรคประชาธิปัตย์และไม่สังกัดพรรคการเมืองใดแล้ว แต่เห็นสมควรชี้แจง เพื่อมิให้พรรคประชาธิปัตย์ที่ผมเคยสังกัดเสียหาย หรือ ถูกระแวงสงสัย

ในปี 2553 มีการใช้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยพรรคการเมือง พ.ศ.2550 ซึ่งบัญญัติ ว่า การยื่นคำร้องให้ยุบพรรคการเมืองนั้น ต้องเริ่มจากนายทะเบียนพรรคการเมือง เสนอความเห็นต่อคณะกรรมการการเลือกตั้งก่อน เมื่อคณะกรรมการการเลือกตั้งมีความเห็นว่าควรยุบจึงเสนอเรื่องต่ออัยการสูงสุดให้ยื่นต่อศาลรัฐธรรมนูญ ตามพ.ร.บ.พรรคการเมือง มาตรา 95

กรณีของพรรคประชาธิปัตย์นั้น นายทะเบียนยังไม่ทำความเห็นว่าควรยุบ แต่นายทะเบียนกลับเสนอให้กกต.พิจารณา จึงผิดขั้นตอน

เปรียบเหมือน พนักงานสอบสวนยังไม่มีคำสั่งฟ้อง แต่ส่งสำนวนให้อัยการ จึงผิดขั้นตอน อัยการจะฟ้องคดีนั้นไม่ได้

ในครั้งนั้น คดีของพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ซับซ้อนอะไร แต่เราก็สู้ทั้งประเด็นข้อกฎหมาย และ ข้อเท็จจริง  แต่เมื่อศาลเห็นว่า ผิดขั้นตอนตามกฎหมาย  จึงต้องยกคำร้อง

ของพรรคก้าวไกล คนละประเด็นกับของพรรคประชาธิปัตย์ แต่ผมไม่ขอกล่าว เพราะอยู่ระหว่างการวินิจฉัยของศาล

ผมเพียงแต่กล่าวกับพรรคก้าวไกล ว่า ที่ท่านกล่าวมานั้น  มีเพียงวาทะกรรมหรูๆไปวันๆ ไม่มีหลักอะไรเลย ความจริงพรรคก้าวไกลมีนักกฎหมายเก่งๆเยอะ แต่เมื่อเต็มไปด้วยอคติ จึงมืดบอด ไม่ประเทืองปัญญา ระวังจะกลายเป็น “ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด” น่าเสียดาย

-005