‘นักเขียนซีไรต์’ลั่นรู้เห็นมา 20 ปี ใครชิน กูไม่ชิน!

10 สิงหาคม 2567 วิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนรางวัลซีไรต์ โพสต์ข้อความในเฟซบุ๊ก เรื่อง “ใครชิน กูไม่ชิน” ระบุว่า...

“ใครชิน กูไม่ชิน!”

กูไม่ชิน! นับแต่มีการแบ่งแยกพลเมืองออกเป็น 2 ฝ่าย ด้วยหมายจะขึ้นครองอำนาจเบ็ดเสร็จในสมัยทักษิณ อย่างเดียวกับฝรั่งล่าอาณานิคมที่แบ่งแยกคนในชาติแล้วปกครอง

กูไม่ชิน! นับแต่เสื้อแดงปรากฏขึ้นในฐานะเครื่องมือรบของนักการเมือง ที่บ้าคลั่งทักษิณกับเสื้อสีแดง ไม่มีอุดมการณ์ส้นมืออะไรเลย

กูไม่ชิน! ที่ลูกมหาเศรษฐีอยากจะเป็นเหมือนประธานาธิบดีสีจิ้นผิง แต่ไม่มีหัวคิดอะไร นอกจากก็อปปี้ความคิดคนอื่นมาโอ้อวดเป็นของตน

กูไม่ชิน! ที่ลูกมหาเศรษฐีตอกลิ่มความแตกแยกของคนในชาติให้กว้างและลึกขึ้น เพื่อขึ้นสู่อำนาจครองประเทศ เช่นเดียวกับทักษิณเคยทำ

กูไม่ชิน! ที่นักการเมืองเก่งแต่ประดิษฐ์วาทะสวยหรู แต่ไม่มีผลงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

กูไม่ชิน! ที่สื่อแบ่งแยกกันและทำสงครามข่าวสารจนกูแยกลำบากมาก ว่าข่าวสารไหนจริงไหนเท็จ

กูไม่ชิน! ที่นักการเมืองเข้าไปเสี้ยมเด็กและครูอาจารย์ถึงในโรงเรียน และกูก็ไม่ชินที่ครูอาจารย์เป่าหูนักเรียนของตนทั้งที่ยังไม่ประสีประสา ซ้ำยังเป็นหัวคะแนนของนักการเมือง ด้วยการสั่งเด็กให้บอกผู้ปกครองเลือกพรรคการเมืองที่ตนหลงใหล

กูไม่ชิน! ที่นักการเมืองทำผิดกฎหมายแล้วบอกว่ากฎหมายผิด พวกตนไม่ผิด เมื่อศาลตัดสินคดีความ ถ้าพวกตนได้ประโยชน์ก็บอกว่าศาลยุติธรรม ถ้าตัดสินว่าพวกตนผิดก็บอกว่าศาลไม่ยุติธรรม และควรยุบศาล!

กูไม่ชิน! ที่พลเมืองเลือกนักการเมืองเหมือนเลือกดารา เลือกคนหล่อคนสวยมากกว่าหัวคิด และเชียร์นักการเมืองเหมือนเชียร์นักร้องในคอนเสิร์ต

กูไม่ชิน! ที่คนทำงานหนักมาทั้งชีวิต แก้ปัญหาประเทศชาติทั้งภายในภายนอกตลอดอายุขัย แต่ถูกใส่ร้ายป้ายสี ถูกก่นด่าประณาม ถูกด้อยค่า แต่นักการเมืองบางพรรคไม่ได้ทำส้นมืออะไรเลย นอกจากโกหกตอแหลอยู่ทุกวัน กลับได้รับการเชิดชูว่าเก่งปานเทวดา ผู้จะมาเนรมิตสังคมไทยให้เท่าเทียมเป็นธรรม!

กูไม่ชิน! กับบรรยากาศในประเทศไทยที่เหมือนอยู่ในสนามรบตลอดเวลา เพราะการปลุกระดมมายาวนานตั้งแต่สมัยเสื้อแดงมาจนถึงเสื้อส้มในปัจจุบัน

กูรู้กูเห็นมา 20 ปี แต่กูก็ไม่ชินโว้ย!