(ต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว)

ก.พ.ได้พิจารณาแล้วเห็นว่าโดยที่มาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติล้างมลทินในโอกาสสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี พ.ศ.2526 บัญญัติล้างมลทินให้แก่บรรดาผู้ถูกลงโทษทางวินัยในกรณีซึ่งได้กระทำก่อนหรือในวันที่ 6 เมษายน 2526 และได้ถูกลงโทษก่อนหรือในวันที่ พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ (พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 12 มีนาคม 2526)โดยให้ถือว่าผู้นั้นมิได้เคยถูกลงโทษทางวินัย และคณะกรรมการกฤษฎีกาก็ได้เคยพิจารณามีความเห็นว่า ข้าราชการผู้ถูกลงโทษโดยคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ย่อมเป็นผู้ถูกลงโทษทางวินัยตามความหมายในบทนิยามตามพระราชบัญญัติล้างมลทินฯ นี้แล้ว จึงได้รับการล้างมลทินตามมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าว หากต่อมาผู้บังคับบัญชาซึ่งมีตำแหน่งเหนือผู้สั่งลงโทษสั่งให้ดำเนินการใหม่และสั่งยกโทษ ข้าราชการผู้นั้น ก็มิใช่ผู้ถูกลงโทษทางวินัยจึงไม่มีโทษที่จะต้องล้างมลทิน แต่ถ้าเห็นว่าข้าราชการผู้นั้นยังมีโทษอยู่แต่ไม่ว่าจะหนักขึ้นเบาลง หรือเท่าเดิมก็ตาม ข้าราชการผู้นั้นย่อมเป็นผู้ถูกลงโทษทางวินัยจึงได้รับการล้างมลทินตามพระราชบัญญัตินี้

สำหรับกรณีของข้าราชการรายนี้ปรากฏข้อเท็จจริงว่า กรมที่ดินได้สั่งลงโทษให้ข้าราชการผู้นี้ออกจากราชการไปแล้วตั้งแต่วันที่ 25 มีนาคม 2519 แล้วได้อุทธรณ์คำสั่งลงโทษต่อก.พ. ซึ่งก.พ.ได้พิจารณาแล้วเห็นว่า คำสั่งลงโทษให้ออกจากราชการดังกล่าวเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย จึงลงมติให้รายงานนายกรัฐมนตรีเพื่อพิจารณาสั่งการให้กรมที่ดินเพิกถอนคำสั่งลงโทษให้ข้าราชการผู้นี้ออกจากราชการแล้วส่งเรื่องให้อ.ก.พ.กระทรวงมหาดไทยพิจารณาดำเนินการต่อไป ที่สุดกรมที่ดินได้สั่งให้ข้าราชการผู้นี้กลับเข้ารับราชการ แล้วสั่งลงโทษตัดเงินเดือน 10% มีกำหนด 4 เดือนตั้งแต่เดือนมกราคม 2529เป็นต้นไป ตามมติของอ.ก.พ.กระทรวงมหาดไทย ดังนั้น ข้าราชการผู้นี้จึงได้รับการล้างมลทินตามมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติล้างมลทินฯดังกล่าวประกอบกับความเห็นของคณะกรรมการกฤษฎีกาดังกล่าวข้างต้น ผู้บังคับบัญชาจึงไม่อาจตัดเงินเดือนข้าราชการผู้นี้ตามคำสั่งลงโทษของกรมที่ดินได้ (หนังสือสำนักงานก.พ.ที่นร 0711/ป226 ลงวันที่ 29 มกราคม 2530)

(อ่านต่ออาทิตย์หน้า)