(ต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว)

ก.พ.ได้พิจารณาแล้วเห็นว่าเมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าผู้นี้ได้กระทำผิดเมื่อวันที่ 9 มีนาคม 2530 และถูกลงโทษตัดเงินเดือนเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2530 ซึ่งเป็นการกระทำผิดก่อนวันที่ 5 ธันวาคม 2530 และได้ถูกลงโทษก่อนวันที่พระราชบัญญัติล้างมลทินในโอกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชฯทรงมีพระชนมพรรษา 60 พรรษา พ.ศ.2530 ใช้บังคับผู้นี้จึงได้รับการล้างมลทินตามพระราชบัญญัติล้างมลทินดังกล่าวไปแล้ว กระทรวงยุติธรรมจึงไม่อาจดำเนินการทางวินัยแก่ผู้นี้ได้อีกต่อไป

ประเด็นที่ 2 กรณีนักการภารโรง(ลูกจ้างประจำ) ของศาลแขวงฯคนหนึ่งซึ่งมีหน้าที่ส่งหมายนัดและสำเนาคำให้การแก่โจทก์ในคดีอาญาถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดวินัย กรณีเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 2530 ได้ขัดคำสั่งหรือหลีกเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามคำสั่งศาลโดยไม่ส่งหมายนัดให้โจทก์ แต่กลับรายงานเท็จต่อศาลว่าได้ไปส่งหมายแก่โจทก์แล้วโดยวิธีปิดหมาย ณ ภูมิลำเนาของโจทก์ ทำให้โจทก์ไม่ทราบวันนัดและไม่ได้ไปศาล เป็นเหตุให้ศาลยกฟ้อง ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลแขวงจึงได้สั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนผู้นี้ในเรื่องดังกล่าว เมื่อวันที่ 25 สิงหาคม 2530 แล้วเห็นว่า ผู้นี้กระทำผิดวินัยฐานไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา และรายงานเท็จต่อผู้บังคับบัญชาตามมาตรา 71 วรรคหนึ่งและมาตรา 73วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2518 ศาลแขวงจึงได้มีคำสั่งลงวันที่ 6 ตุลาคม 2530 ลงโทษตัดเงินเดือนผู้นี้ 10% เป็นเวลา2 เดือน ตั้งแต่เดือนตุลาคม เป็นต้นไป แต่กระทรวงยุติธรรมพิจารณาแล้วเห็นว่ากรณีเป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง จึงได้สั่งให้อธิบดีผู้พิพากษาภาคสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนผู้นี้ในกรณีความผิดวินัยอย่างร้ายแรง ขณะดำเนินการอยู่ ได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติล้างมลทินในโอกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชฯ ทรงมีพระชนมพรรษา 60 พรรษา พ.ศ.2530 แล้ว ต่อมาอธิบดีผู้พิพากษาภาค ได้สั่งลงโทษ ปลดผู้นี้ออกจากราชการ เมื่อวันที่ 17 มีนาคม2531 กระทรวงยุติธรรมจึงขอหารือว่าผู้บังคับบัญชาจะสั่งลงโทษให้ผู้นี้ออกจากราชการได้หรือไม่