(ต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว)

สำนักงานก.พ.เห็นว่าโดยที่มาตรา 86 ทวิ ดังกล่าวบัญญัติว่าในกรณีที่คณะกรรมการสอบสวนหรือผู้มีอำนาจตามมาตรา 86 เห็นว่าข้าราชการผู้ใดกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง สมควรลงโทษถึงให้ออก ปลดออก หรือไล่ออกให้ดำเนินการดังต่อไปนี้ (1)...(2) สำหรับข้าราชการพลเรือนสามัญตำแหน่งตั้งแต่ระดับ 4 ลงมาในราชการบริหารส่วนภูมิภาค ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดสั่งให้เป็นไปตามนั้น สำหรับกรณีนี้ ข้อเท็จจริงปรากฏว่าคณะกรรมการสอบสวนเห็นว่าข้าราชการผู้นี้กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงดังนั้น ผู้ว่าราชการจังหวัดจะต้องส่งเรื่องให้อ.ก.พ.จังหวัด อ.พิจารณา การที่ผู้ว่าราชการจังหวัดมีคำสั่งลงโทษภาคทัณฑ์ผู้นี้ โดยไม่ส่งเรื่องให้อ.ก.พ.จังหวัด อ.พิจารณาจึงเป็นการไม่ถูกต้อง และคำสั่งลงโทษดังกล่าวไม่ชอบด้วยกฎหมาย

ปัญหาข้อที่ 2 ข้าราชการผู้นี้จะได้รับการล้างมลทิน ตามพระราชบัญญัติในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงมีพระชนมพรรษา 60 พรรษา พ.ศ.2530 หรือไม่นั้น

สำนักงานก.พ.เห็นว่า แม้ว่าจังหวัด อ. ได้สั่งลงโทษ ภาคทัณฑ์ข้าราชการผู้นี้โดยไม่ชอบด้วยกฎหมายก็ตามแต่กรณีทำนองนี้ เมื่อครั้งพระราชบัญญัติล้างมลทินในโอกาสสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี พ.ศ.2526 ใช้บังคับ คณะกรรมการกฤษฎีกา (กรรมการร่างกฎหมายคณะที่ 4) ได้วินิจฉัยไว้ว่า “มาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติล้างมลทินฯบัญญัติให้ล้างมลทินแก่ผู้ถูกลงโทษทางวินัยในกรณีซึ่งได้กระทำก่อนหรือในวันที่ 6 เมษายน 2525 และได้ถูกลงโทษหรือลงทัณฑ์ก่อนหรือในวันที่พระราชบัญญัติล้างมลทินฯใช้บังคับแล้ว ไม่ว่าจะถูกลงโทษโดยคำสั่งที่ไม่มีอำนาจ หรือเกินอำนาจก็ตามข้าราชการผู้นั้นย่อมเป็นผู้ถูกลงโทษเพราะกระทำผิดวินัยตามบทนิยามนั้นแล้วจึงได้รับการล้างมลทินโดยผลของมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าว”ซึ่งพระราชบัญญัติล้างมลทินฯ พ.ศ.2530มีบทบัญญัติทำนองเดียวกันจึงนำคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกฤษฎีกาดังกล่าวมาปรับใช้กับกรณีตามข้อหารือของกระทรวงสาธารณสุขได้ ดังนั้นเมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่า ข้าราชการผู้นี้ได้กระทำผิดวินัยก่อนวันที่ 5 ธันวาคม 2530 และจังหวัด อ.สั่งลงโทษ ภาคทัณฑ์เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2530 ก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ข้าราชการผู้นี้จึงได้รับการล้างมลทินตามมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าวแล้ว

(อ่านต่ออาทิตย์หน้า)