“ความโลภ” หรือ “โลภะ” ในทางพุทธศาสนามีความหมายถึงความอยากได้เป็นกิเลสอย่างหนึ่งในบรรดากิเลส 3 ประการคือ โลภะ โทสะ โมหะ โลภะเป็นความอยากได้ยินดีมีความพอใจในอารมณ์ทั้งรูป รส กลิ่น เสียงทำให้คนที่โลภเกิดทิฐิมานะไปในทางที่ผิดมัวเมาในอำนาจวาสนาโดยเฉพาะนักการเมือง

ตามพจนานุกรมภาษาไทยนั้นได้ให้อรรถาธิบายถึงความโลภว่า หมายถึง ความอยากได้ อยากมีอยากเป็น ส่วนคำสอนของคริสตศาสนาในนิกายหลักทั้งโรมันคาธอลิก กรีกออร์โธดอกซ์ และโปรเตสแตนต์ได้มีบทบัญญัติ 10 ประการในข้อที่สิบว่า อย่าคิดโลภในสิ่งของของผู้อื่นถือเป็นบาปและจะถูกพระเจ้าสาปแช่ง

ทางด้านศาสนาอิสลามนั้นกล่าวถึงความโลภไว้ว่าความโลภเป็นผลที่เกิดมาจากความกลัว เพราะความกลัวนี้เองที่ทำให้มนุษย์กลายเป็นคนโลภ เขากลัวมากเสียจนต้องการจะสะสมเพิ่มพูนไว้เพื่ออนาคต เขากลัวมากเสียจนยอมสละเวลาในวันนี้ของเขาเพื่อวันพรุ่งนี้ และวันพรุ่งนี้ก็ไม่เคยมาถึง คนโลภไม่มีวันเป็นคนรวยไปได้เพราะเขาไม่รู้จักพอ

ปัญหาที่กำลังเกิดในสังคมไทยที่กำลังแผ่ออกไปยังประชาชนคนไทยทั้งประเทศซึ่งกลายเป็นเรื่องใหญ่ก็คือสังคมไทยถูกโลภะ โทสะ โมหะครอบงำแผ่กระจายออกไปโดยเฉพาะในหมู่ของนักการเมืองทั้งในระดับชาติและในระดับท้องถิ่น มีการแก่งแย่งอำนาจในการบริหารซึ่งนำมาสู่ความร่ำรวย นักการเมืองมีปัญหาความไม่สุจริตและมีศีลธรรมที่บกพร่องไม่มีใจเสียสละต่อส่วนรวม

ความโลภทำให้เกิดความแตกแยกในหมู่ประชาชน ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหม่แต่อย่างใด ประวัติศาสตร์ไทยในอดีตได้กล่าวขานถึงความโลภในอำนาจเกิดมีอาณาจักรของแต่ละกลุ่มชน แผ่นดินไทยในอดีตเรียกว่าสุพรรณภูมิหรือสุวรรณภูมิมีอาณาจักรเก่าแก่มากมายหลายอาณาจักรภายหลังจึงรวมเป็นราชอาณาจักรสยามต่อมาจึงเรียกว่า “ไทย” ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์เป็นราชธานี

การแก่งแย่งอำนาจทางการเมืองยังคงเป็นปัญหาใหญ่ ของชาติถึงแม้ไทยจะมีรัฐธรรมนูญมากว่า 20 ฉบับแต่รัฐธรรมนูญซึ่งเป็นกฎหมายสูงสุดของรัฐก็มักจะถูกฉีกทิ้งแล้วร่างขึ้นมาใหม่ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะประเทศกำลังพัฒนาในตะวันออกกลาง เอเชีย แอฟริกา ลาตินอเมริกาก็มักจะมีการแย่งอำนาจจนเกิดเป็นสงครามกลางเมืองซึ่งไทยเองก็มีสงครามกลางเมืองชิงอำนาจรัฐอยู่เป็นเวลานานเช่นเดียวกัน

รัฐบาลชุดปัจจุบันเป็นรัฐบาลที่เข้ามาแก้ปัญหาของชาติด้วยการรัฐประหารเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2557 เนื่องจากมีความแตกแยกในหมู่ประชาชนที่แบ่งออกเป็นฝ่ายมีการปะทะกันด้วยอาวุธมีผู้บาดเจ็บล้มตายคณะทหารจึงต้องเข้าใช้อำนาจยุติปัญหา
ที่สืบเนื่องมาจากความโลภอยากได้ใคร่มีอำนาจของนักการเมือง ซึ่งเป็นเพราะความโลภและการทุจริตของนักการเมืองเองที่นำมาสู่ความเสื่อมต่อตนเองและประชาชนที่สนับสนุนในที่สุด