การเลือกข้างเชียร์กีฬา ถือเป็นเรื่องปกติของการแข่งขันชิงชัยใครมีแฟนคลับเชียร์ให้กำลังใจสุดยอด และมีนักกีฬาฝีมือจัดจ้านสุดเยี่ยม “เอาไปเลย เจ้าเหรียญทอง”

อาจมีผู้ชมบางท่านเท่านั้น ที่ไม่ได้เป็น “กองเชียร์” หรือ “กองแช่ง” ของใคร ชนิดเห็นทีมใด “เก่งอัศจรรย์” ก็จะดีใจให้กับทีมดังกล่าว

การช่วงชิงอำนาจทางการเมืองก็เช่นกัน ทุกพรรคการเมืองมีทั้ง “กองเชียร์” และ “กองแช่ง” โดยอาจมีผู้ขอเป็น “กองกลาง” อย่างบางตา

ดังนั้น พรรคใดมีนักเลือกตั้งที่เป็น “แม่เหล็กพลังสูง” มากกว่า ย่อมจะมีโอกาสจัดตั้งรัฐบาลได้สำเร็จ ในทางกลับกันพรรคไหนถูก “เตะตัดขา” จนผู้สมัคร สส.ส่วนใหญ่ยิงลูกเข้าประตูไม่ได้ก็กลายเป็นฝ่ายค้านอย่างหมดทางช่วย

ดังนั้น เมื่อประเทศใดใกล้ถึง “ฤดูเลือกตั้ง”การช่วงชิงอำนาจรัฐของทุกพรรคการเมือง จึงเป็นการ“ช่วงชิงมวลชนให้เป็นฝ่ายตน” และเข้าคูหาเทคะแนนเสียงให้พรรคตนอย่างกระหน่ำ

การจะได้ “มวลชน” เลือกข้างตนนั้น มีปัจจัยมากมาย “สารตั้งต้น” ในการผลิตสินค้า พรรคต้องมี “นโยบายโดนใจยกกำลังหา” และต้องมี “นักรบเลือกตั้ง” ที่สามารถใช้ “ชิวหา” เป็นอาวุธคมกว่าดาบซามูไร เก่งในการ “โฆษณาแมงโม้ทอดของตนว่าสุดโออิชิกว่าใคร” และเชี่ยวชาญในการ “ด้อยค่า” พรรคอื่นอย่างมี “ศิลปะ” ยิ่งกว่า “ศิลปินปิกัสโซ่”

“สูตรสำเร็จสุดเด็ด” ที่ทุกพรรคการเมืองและทุกนักเลือกตั้งต่างรู้ดีว่า “น้ำพริกเยี่ยมกว่าแม่ศรี ยาดีเยี่ยมกว่าอาจารย์คง” คือ “วิชาสะกดจิตหมู่” ให้มวลชนหลงในตัวพรรคและผู้สมัครพรรคของตน

ชนิด ต่างให้ฟ้าถล่มดินทะลาย น้ำท่วมใหญ่หรือแล้งมหาภัยในรอบ 100 ปี “ก็จะเลือกพรรคนี้และผู้สมัคร สส.คนนี้”

ชนิดต่อให้มีผู้หวังดีมากล่าวหาว่า ผู้นั้นเป็นทรราช เป็นจอมปล้นชาติและเป็นมนุษย์คดโกงทั้งตระกูล ผู้ถูกสะกดจิตหมู่เหล่านั้น ก็จะ “ปิดหู ปิดตา และปิดสวิตช์ทุกตัวที่จะรับรู้ถึงความไม่ดีของผู้สมัครหรือของพรรคที่ตนหลง”

มีกูรูทางการเมืองหลายท่านออกมาวิเคราะห์ว่า การเมืองในบ้านเรานั้น ประชาชนส่วนใหญ่ “นอกจากยอมถูกสะกดจิตหมู่แล้วยังยอมถูกฝังชิพ เชื่อและคิดตามสิ่งที่เจ้าของชิพอยากให้เชื่อ”

อีกไม่นานเกินรอแล้วครับ ประเทศไทยก็จะได้ประจักษ์แจ้งอีกครั้ง “ใครคือพ่อมดแห่งการฝังชิพตัวจริง?” และ “ใครคือรัสปูติน จอมสะกดจิตหมู่ตัวเก่ง?”

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม