การทำผิดขั้นร้ายแรงอันเกิดจากเจตนาของผู้กระทำผิด คือการบ่งบอกชัดเจนว่าผู้กระทำผิดจงใจกระทำการนั้นๆ ส่วนข้ออ้างเรื่องอายุของผู้กระทำผิดอย่างร้ายแรง จะใช้อ้างเพื่อลดโทษได้หรือไม่ เรื่องนี้มีหลักเกณฑ์ทางกฎหมายกำหนดไว้แล้ว 

แต่มีคำถามว่า หากเด็กอายุไม่ถึง 15 ปี จงใจกระทำผิดขั้นร้ายแรง ต้องรับโทษอย่างไร แล้วหากเป็นเยาวชนที่อายุไม่เกิน 18 ปี จงใจทำผิดขั้นร้ายแรง ต้องรับโทษสถานใด 

อันที่จริง บ้านเมืองของเรามีตัวบทกฎหมายที่ระบุเกี่ยวกับการกระทำผิดของเด็กและเยาวชนหลายบทบัญญัติ เช่น พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวฯ พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก ประมวลกฎหมายอาญา และประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

ตามปกติมีบทลงโทษผู้กระทำผิดไว้ดังนี้ โดยอ้างอิงจากประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 73-76 ระบุว่า หากผู้กระทำผิดอายุไม่เกิน 12 ปี ไม่ต้องรับโทษ หากผู้ทำผิดอายุ 12-15 ปี ทำผิด ไม่ต้องรับโทษ แต่ศาลมีอำนาจสั่งให้ใช้มาตรการพิเศษกับผู้กระทำผิดได้ เช่น ส่งไปสถานคุมประพฤติ ถ้าผู้กระทำผิดอายุ 15-18 ปี ศาลอาจพิพากษาลงโทษหรือไม่ก็ได้ ถ้าลงโทษ ให้ลดโทษลงกึ่งหนึ่ง ถ้าผู้กระทำผิดอายุ 18-20 ปี ต้องรับโทษ แต่ศาลอาจลดโทษให้ 1 ใน 3 หรือลดโทษให้กึ่งหนึ่ง

จะเห็นได้ว่า ศาลมีความพยายามจะลดหย่อนผ่อนโทษให้กับผู้ที่กระทำผิด ซึ่งมีอายุไม่เกิน 20 ปี และยิ่งพยายามจะลดหย่อนโทษให้กับผู้กระทำผิดที่อายุน้อยมากๆ เพราะเชื่อว่าเด็กและเยาวชนนั้นอาจไม่ได้ตั้งใจกระทำความผิด หรือทำความผิดไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เนื่องจากอายุยังน้อย ด้อยประสบการณ์ 

แต่สำหรับเหตุการณ์ที่เด็กบางกลุ่มจงใจกระทำผิดซ้ำๆ ซากๆ ทำผิดเป็นประจำ และจงใจกระทำผิดในเรื่องที่ร้ายแรง อุกอาจ และอุกฉกรรจ์ หากเป็นเช่นนี้ ศาลสมควรจะพิจารณาพิพากษาสถานใด เพื่อให้สามารถระงับ ยับยั้ง ป้องกันเด็กไม่ให้กระทำผิดซ้ำซากได้อีก 

เราได้เห็นแล้วว่า ในสังคมไทยยุคนี้มีเด็กและเยาวชนกลุ่มหนึ่งจงใจทำผิดซ้ำซาก จำเจ จงใจทำผิดในเรื่องเดิมๆ และเป็นความผิดที่รุนแรง อุกฉกรรจ์ เป็นการจงใจก่อให้เกิดความไม่สงบสุขต่อสังคม แต่เมื่อจงใจก่อเหตุแล้ว ผู้ก่อเหตุก็อ้างว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง รังแก ทั้งๆ ที่ตนเองอายุน้อย ยังเป็นเด็กและเยาวชน บ้างก็หาว่าถูกอำนาจรัฐกลั่นแกล้งรังแก

เชื่อว่าหลายคนคงได้เห็นคลิปเด็กและเยาวชนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งหน้าเดิมๆ จงใจก่อเหตุรุนแรง อุกฉกรรจ์ในบริเวณสถานีตำรวจสำราญราษฎร์ เมื่อเร็วๆ นี้ ต้องย้ำว่าเด็กและเยาวชนกลุ่มที่จงใจก่อเหตุร้ายแรงอุกฉกรรจ์ก็คือเด็กและเยาวชนหน้าเดิมๆ ที่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆทำผิดในเรื่องต่างๆ มาโดยตลอด และที่สำคัญคือจงใจทำผิดเสมอมา 

ถามว่า เด็กและเยาวชนกลุ่มที่จงใจทำผิดซ้ำซาก จะอ้างเรื่องอายุที่ยังน้อย เพื่อให้ตนเองรอดพ้นจากการถูกลงโทษ ได้หรือไม่ เรื่องการลงโทษนั้นเป็นดุลพินิจของศาล แต่สำหรับความเห็นของสาธารณชนในเรื่องนี้มีต่างกันไป แล้วแต่ว่าจะมองจากจุดยืนข้างไหน 

แต่คำถามที่น่าสนใจคือ ทำไมเด็กและเยาวชนกลุ่มเดิมๆ ที่ทำผิดมาหลายกรรม หลายวาระ จึงยังตั้งใจกระทำผิดอย่างต่อเนื่อง พฤติกรรมเช่นนี้ ส่อแสดงถึงสันดานของการเป็นผู้จงใจกระทำผิดอย่างต่อเนื่อง ใช่หรือไม่ 

อะไรทำให้เด็กและเยาวชนกลุ่มเดิมๆ หน้าเดิมๆ จงใจกระทำผิดอย่างต่อเนื่อง และซ้ำซาก เพราะเขาคิดเอาเองว่า การอ้างเรื่องอายุน้อย ทำให้เขาไม่ถูกลงโทษขั้นเด็ดขาด ใช่หรือไม่ หรือเขาจงใจท้าทายกฎหมายไทย เนื่องจากเห็นว่าผู้บังคับใช้กฎหมายไทย ไม่มีความเด็ดขาด ดังนั้นจึงจงใจกระทำเรื่องผิดกฎหมายขั้นร้ายแรงตลอดเวลา หรือเขาคิดว่า เมื่อเขาจงใจทำผิดขั้นร้ายแรงแล้ว เขาจะกลายเป็นคนเด่นคนดัง เนื่องจากมีสื่อฯ สารพัดชนิด ทั้ง Online และ Offline พากันนำเสนอข่าวความเลวร้ายของเขา จนทำให้เด็กและเยาวชนกลุ่มที่ขาดเกราะกำบังทางความคิดหลงทำตาม เพราะคิดว่าทำตามแล้วกลายเป็นเรื่องโก้เก๋ เป็นคนดัง และไม่ถูกลงโทษตามบทบัญญัติของกฎหมาย

เราเห็นเป็นประจำว่า เด็กและเยาวชนหน้าเดิมๆ จงใจกระทำผิดในเรื่องอุกอาจมาโดยตลอด เช่น การแสดงออกว่าจงใจหมิ่นพระบรมเดชานุภาพด้วยพฤติกรรมต่างๆ การจงใจบุกเข้าไปทำลายข้าวของสมบัติสาธารณะตามสถานที่ต่างๆ การกระทำผิดกฎหมายขั้นร้ายแรงดังกล่าวนั้น ถูกตรวจสอบแล้วพบว่ามีการตระเตรียมการมาเป็นอย่างดี ทำเป็นขบวนการ โดยใช้เด็กและเยาวชนเป็นตัวแสดงให้กระทำผิดกฎหมายขั้นร้ายแรง

เรื่องแบบนี้ นับเป็นความผิดซ้ำซาก และเป็นการจงใจกระทำผิดขั้นอุกฉกรรจ์ สมควรหรือที่ศาลจะลดหย่อนผ่อนโทษให้กับคนที่จงใจทำผิดซ้ำซาก แล้วอ้างว่าตนเองมีอายุน้อย ยังเป็นเด็กและเยาวชน เราจะปล่อยให้คนกลุ่มนี้เติบโตเป็นโจรที่กระทำผิดไปเรื่อยๆ กระนั้นหรือ เราไม่มีมาตรการใดๆ ที่จะยับยั้งเด็กและเยาวชนที่จงใจกระทำผิดซ้ำซากหรือ ถ้าเช่นนั้น ในเร็วๆ วันนี้ สังคมของเราอาจจะมีเด็กอายุ 11-12 ปีจงใจกระทำการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ หรือรวมตัวไปเผาทำลายสถานที่ราชการต่างๆ ได้ เราต้องการให้ส้งคมไทยของเรามีแก๊งอาชญากรเด็กและเยาวชนที่จงใจกระทำผิดขั้นอุกอาจ อุกฉกรรจ์ กระนั้นหรือ