“ก้างติดคอ” ถือเป็นสิ่งที่จอมหม่ำทั้งหลายไม่ต้องการ เพราะการเสพสุขกับอาหารที่ถูกใจ ถูกทำลายโดย “ก้าง” ที่เป็นมารคอหอยลงอย่าง “ป่นปี้ไร้ชิ้นดี”

ส่วน “กระดูกติดคอ” นั้น ทรมานแค่ไหน? อันตรายถึงชีวิตหรือไม่? คงต้องไปถาม “หมาป่าขี้ขโมย” ในนิทานอีสป ที่ไปลักกินไก่ของชาวไร่อย่างรีบร้อนแล้วกระดูกชิ้นโตๆ ในน่องไก่ได้ติดคอหมาป่าจนเป็นอันตรายต่อชีวิต แล้วหมาป่าวิ่งขอความช่วยเหลือจากสัตว์ป่าทั้งปวง แต่ไม่มีสัตว์ตัวไหนช่วยได้

แต่แล้วมันก็รอดตายเพราะเจอะนกกระสาสาวใจดี หมาป่าจึงเอ่ยปากให้ช่วย โดยจะตอบแทนด้วยทรัพย์สินมากมายทุกชิ้นที่มันมี

หลังจากนกกระสา “ล้วงกระดูก” ออกจากคอหมาป่าได้สำเร็จ ก็เอ่ยปากทวงค่าจ้าง หมาป่าแยกเขี้ยวแล้วย้อนคำพูดกลับมาทันใดว่า

“ขณะที่หัวเจ้ามุดเข้าปากของข้านั้น ข้าไม่กัดหัวเจ้ากินเป็นอาหาร ก็ถือว่าเป็นค่าจ้างที่สุดแพงแล้ว เจ้ายังมีหน้ามาทวงค่าจ้างจากข้าได้อย่างไร?”

จบท้าย นกกระสาที่ “ทำคุณบูชาโทษ”ครั้งนี้ ก็ได้แต่ “อ้าปากค้าง” ปล่อยแมลงวันบินเข้าปากเป็นฝูงๆ

สำหรับ “กระดูกขวางคอ” ที่เกิดขึ้นในนครสารขัณฑ์นั้น เกิดจาก “รัฐธรรมนูญ ฉบับปราบโกง”ที่มีบทบัญญัติลงโทษนักการเมืองที่ “กระทำผิดจริยธรรมอย่างร้ายแรง” มีสิทธิ์ถูก “ประหารชีวิตทางการเมือง”

ปรากฏว่า มีนักการเมืองในสารขัณฑ์หลายราย “กระทำผิดจริยธรรมอย่างร้ายแรง” จนถูกประหารชีวิตทางการเมืองจนเป็นข่าวดัง

โดยล่าสุด “เทพไตตัน” ผู้นำสารขัณฑ์ได้กระทำผิดจริยธรรมอย่างร้ายแรง โดย “แต่งตั้งทนายถุงขนม ผู้มีชนักปักหลังเป็นเสนาบดี”

เมื่อ “เทพไตตัน” ต้องตกสวรรค์ในตำแหน่งผู้นำ ทำให้ “พ่อมดลูกสามหลานเจ็ด” ผู้มากบารมีในนครสารขัณฑ์ “เกรงกลัว” ทายาทร่างเตี้ยของตนที่มารับตำแหน่งผู้นำต่อจากเทพไตตัน จะถูกประหารชีวิตในทางการเมืองบ้าง

ดังนั้น “พ่อมดจึงรีบทำการสะกดจิต” ให้สส.ในสภาโคลีเซียม ทั้งฝ่ายค้านและฝ่ายรัฐบาลร่วมมือกัน “นำกระดูกชิ้นโตๆ ที่ขวางคอ” มาป่นย่อยจนเป็นผุยผง

ด้วยประการฉะนี้ สส.ที่ได้ฉายาเป็น “ชูชก” ทั้งโขยงจึงประกาศ “ป่นยุ่ยกระดูกที่ขวางคอแน่”เพื่อพวกตนจะได้เป็น “ชูชกอมตะ?”

กมลศักดิ์  ตั้งธรรมนิยม