ผู้นำประเทศต้องมีความสง่างาม มีเกียรติ มีศักดิ์ศรีมีความน่าเชื่อถือ และมีภูมิความรู้ ในยามที่ไปปรากฏตัวบนเวทีการเมืองนานาชาติ เพราะสิ่งต่างๆ ดังกล่าวในข้างต้นนับเป็นเรื่องสำคัญที่ช่วยเพิ่มพูน และส่งเสริมภาพลักษณ์ที่ดี และเพิ่มความน่าเชื่อถือของประเทศอย่างเป็นรูปธรรมมากที่สุดในสายตาสมาชิกประชาคมโลกที่ไปร่วมชุมนุมบนเวที

การที่แพทองธาร ชินวัตร นายกรัฐมนตรีของไทยคนที่ได้รับการกล่าวขานว่ามีอายุน้อยที่สุด ไปร่วมประชุม ADC (Asia Cooperation Dialogue) ครั้งที่ 3 ซึ่งจัด ณ กรุงโดฮา ประเทศกาตาร์ ถูกคนจำนวนไม่น้อยวิพากษ์ว่าไปเพื่อประจานความไม่มีศักยภาพของนายกรัฐมนตรีไทย สาเหตุที่ถูกวิพากษ์ก็เพราะการไปกล่าวถ้อยแถลงบนเวทีการประชุมครั้งนี้ไม่ได้บ่งบอกถึงระดับสติปัญญาและความสามารถในฐานะผู้นำสูงสุดของการเมืองไทยแม้แต่น้อย คนที่ติดตามการประชุมครั้งนี้ต่างเห็นเหมือนกันว่าแพทองธารไม่มีความสามารถในการเจรจาความเมืองโดยการใช้สติปัญญา ปฏิภาณ ไหวพริบ และความรู้ของตนเองแม้แต่น้อย

ก่อนอื่นต้องบอกว่าไม่ใช่ความผิดแต่ประการใดในกรณีที่นายกรัฐมนตรีของไทยไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดีเหมือนกับชาวตะวันตก และต้องย้ำว่าการพูดภาษาอังกฤษที่ดีไม่จำเป็นต้องใช้สำเนียงแบบ English Accent หรือ American Accent แต่ต้องใช้ภาษาให้ถูกกาลเทศะ และถูกหลักไวยากรณ์ ส่วนสำเนียงพูดจะเป็นแบบไทย หรือแบบจีน แบบญี่ปุ่นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะเราได้เห็นมาแล้วว่าผู้นำการเมืองของอินเดีย จีน ญี่ปุ่น หรือผู้นำการเมืองจากประเทศในย่านแอฟริกาหลายคนก็ใช้ภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงของคนในแต่ละประเทศมาแล้ว แต่ทว่าเขาเหล่านั้นพูดรู้เรื่อง พูดแล้วผู้ฟังเข้าใจ ตอบโต้กับคู่เจรจาได้ดี มีสาระ และน่าเชื่อถือ 

แต่การที่แพทองธารก้มหน้าอ่านข้อความที่ใครก็ไม่ทราบ (จริงๆ ก็พอจะทราบว่าเป็นคนในทีมงานของรัฐบาล) ส่งเข้าไปใน computer notebook ขณะกำลังเจรจาความเมืองกับคู่สนทนา มันคือการบ่งบอกและประจานว่าแพทองธารไม่น่าจะมีสติ และไม่น่าจะมีมันสมองเพียงพอในการเจรจาความเมืองที่สำคัญ อันที่จริงหากแพทองธารรู้ว่าไม่ถนัดในการเจรจาด้วยภาษาอังกฤษแบบที่มีเนื้อหาสาระมากๆ ก็ควรจะใช้ภาษาไทย แล้วให้ล่ามแปล โดยให้แปลทั้งคำถาม และคำตอบ ซึ่งน่าจะทำให้แพทองธารพูดด้วยตัวเองได้ดีกว่าการก้มหน้าอ่าน computer notebook ในขณะกำลังเจรจาความเมือง

การอ่านโน้ตในระหว่างแสดงความเห็นแบบเดี่ยวๆ เมื่อยืนแสดงความเห็นที่ podium ไม่ใช่เรื่องผิดมากมายนัก เพราะการแสดงความเห็นบนเวทีการเจรจาระหว่างประเทศจำเป็นต้องมีกรอบของเรื่องที่นำเสนอ แต่สำหรับคนที่มีความชำนาญ มีสติปัญญามากๆ และมีความรู้มากๆ รู้ลึกรู้จริงในเรื่องที่นำเสนอก็ไม่ต้องก้มหน้าอ่านเรื่องที่พูดตลอดเวลา แต่จะก้มหน้าดูบ้างเป็นบ้างครั้ง แต่จะพูดไปแล้วสบตา มองตากับผู้เข้าร่วมประชุมมากกว่าก้มหน้าอ่านให้มันจบๆ ไปแต่ต้องย้ำว่าภาพที่แพทองธารนั่งสนทนากับแขกเมือง แล้วก้มหน้ามองจอ computer notebook เกือบตลอดเวลา มันทำให้คู่เจรจานึกสมเพช และทำให้คนไทยรู้สึกสมเพชแพทองธารอย่างมากด้วย

ถามว่าคนไทยต้องการนายกรัฐมนตรีหุ่นเชิดหุ่นกระบอกหรือ เราภูมิใจที่ประเทศไทยมีนายกรัฐมนตรีหุ่นกระบอกหรือ คนไทยไม่อับอายชาวโลกหรือที่นายกรัฐมนตรีไทยดูเสมือนคนไร้ปัญญา ไร้ความสามารถ ไม่มีความสามารถแม้กระทั่งการเจรจาตอบโต้กับคู่เจรจาด้วยสติปัญญาของตนเอง แต่ก้มหน้ามองจอคอมพิวเตอร์ตลอดเวลา 

อันที่จริงคงไม่มีใครตำหนิแพทองธารแม้แต่น้อย หากสิ่งที่เธอกำลังสนทนากับคู่เจรจาเป็นเรื่องตัวเลขสำคัญๆ ซึ่งจำเป็นต้องก้มหน้าดูตัวเลขไปพร้อมๆ กับการสนทนา แต่นับว่าทุเรศทุรังมากเมื่อคู่สนทนาถามหรือคุยกับแพทองธารแล้วได้เห็นภาพนายกรัฐมนตรีไทยก้มหน้าอ่านคำตอบเพื่อโต้กับคู่สนทนา

ขอย้ำว่าบนเวทีการเมืองระหว่างประเทศ ไม่มีใครสนใจหรอกว่าผู้นำประเทศไหนจะอายุน้อยหรืออายุมาก แต่เขาสนใจที่สาระสำคัญของการเจรจา สนใจการวางตัว สนใจบุคลิกภาพของผู้นำ เราคงไม่สามารถอ้างว่านายกรัฐมนตรีของไทยอายุน้อย ยังละอ่อน ยังเยาว์วัย เพราะฉะนั้น คู่เจรจาความเมืองจะต้องให้ความเอ็นดู ราวกับว่ากำลังคุยกับเด็กน้อยไร้เดียงสาที่เมื่อเราเห็นเด็กน้อยพูดผิดๆ ถูกๆ แล้วเกิดอาการเอ็นดู ขอย้ำว่าคนไทยไม่ต้องการนายกรัฐมนตรีไร้เดียงสาทางการเมือง ไร้สติปัญญาทางการเมือง ไร้วิจารณญาณทางการเมือง 

ความน่าเอ็นดู ไร้เดียงสาของแพทองธารคงเป็นเรื่องที่น่ารักสำหรับกิจกรรมภายในบ้านของตนเอง แต่ภาพความไร้เดียงสาทางการเมืองที่แพทองธารแสดงออกบนเวทีระดับนานาชาติ ระดับภูมิภาค และระดับโลกคือความอัปยศของประเทศไทย และเป็นความอับอายของคนไทยทั้งประเทศ หากประเทศเรามีนายกรัฐมนตรีที่อ่านโพย
ตลอดเวลา แม้กระทั่งระหว่างเจรจาความเมือง แบบนี้ขอให้ส่งผู้ประกาศข่าวไปทำหน้าที่แทนนายกรัฐมนตรีจะดีเสียกว่า เพราะอย่างน้อยผู้ประกาศข่าวก็อ่านข้อความได้คล่องกว่านายกรัฐมนตรีหลายเท่านัก