ดูให้ดีดี “92 ปี” ที่ไทยปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตย หากมีการเลือกตั้งทีไร ไม่ว่า “ระดับชาติ ระดับภูมิภาคและระดับท้องถิ่น” ไม่ว่าจะเป็นการเลือกสส. เลือกอบจ. เลือกเทศบาล เลือกอบต. หรือ กำนันและผู้ใหญ่บ้าน เป็นต้น

“บ้านใหญ่” มักจะ “คว้าชัย” ได้อย่าง “หวานคอแร้ง” โดยมี“บ้านเล็ก” ขยัน “กินแห้ว”

ส่วน “บ้านใหญ่รายใหม่” ที่จะชนะการเลือกตั้ง “บ้านใหญ่รายเดิม” ได้ มักจะเคยเป็น “ผู้ช่วยหรือสาวกบ้านใหญ่รายเก่ามาก่อน” แล้วปีกกล้าขาแข็งจนมีบารมี “วัดรอยเท้าขาใหญ่รุ่นพี่” ได้อย่าง “สุดเท่”

สำหรับ “หน้าใหม่” ที่ไม่ได้เป็นสาวกของใคร แต่ชนะการเลือกตั้งได้ เกิดจาก “กระแสทางการเมือง” ที่นานๆ ครั้งเกิดสักหน

“กระแสการเมือง” มักเกิดขึ้นในกทม.อย่างถี่บ่อย เช่น กรณี “พรรคประชากรไทย พรรคพลังธรรม พรรคไทยรักไทยและพรรคสามเหลี่ยมหัวกลับ เคยทำให้ปชป.ในสนามกทม.แทบสูญพันธุ์” มาแล้ว เป็นต้น

แต่แล้ว “พรรคที่โด่งดังจากกระแสกทม.” แล้วสามารถกลายเป็น “ดาวกระจาย” ลามไปทั่วประเทศได้ มีเพียง “พรรคเสื้อแดงของท่านพ่อมดทศกัณฐ์และพรรคเสื้อส้มของท่านผมทรงเวตาล” เท่านั้น

“หากดูกันลึกๆ อีกครั้ง” พรรคเสื้อแดงเคยชนะการเลือกตั้งทั่วประเทศมายาวนาน “เกิดจากกระแสพรรค บวกกับบ้านใหญ่ของจังหวัดต่างๆ”

สำหรับ “พรรคเสื้อส้ม” เกิดจาก “กระแสล้วนๆ” โดยไม่มีอิทธิพลของ “บ้านใหญ่” มาร่วมด้วยช่วยมีชัย

“บัดนี้” กระแส “เฮโล” เลือกพรรคส้มเริ่มจะ “ถดถอย” อันเป็น “อุปนิสัยแท้ของคนไทย ที่ฮือฮาทุกอย่างแบบไฟไหม้ฟาง”

แล้ววันนี้ การเลือกตั้ง “ทุกระดับ” ของประเทศไทย ได้กลับไปเป็น “เดชบ้านใหญ่” ครองอำนาจมายาวนาน 92 ปี

ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจ การเลือกนายกอบจ.ที่กำลังเกิดขึ้นทั่วประเทศ “เดชบ้านใหญ่” จึงสำแดงบารมีกระจุยกระจายไปทั่วทุกสนามการเลือกตั้ง

โดยพรรคเสื้อแดง และพรรคเสื้อสีน้ำเงิน ที่มี “บ้านใหญ่” มากกว่าใคร จึง “ได้เฮ” เกือบทุกจังหวัดเพราะเป็น “สิงห์สนาม” ตัวจริง

ในขณะที่ “กระแสพรรคเสื้อส้มแผ่วโผยไปตามกาลเวลา” จึงกลายเป็น “หมูสนาม” ตามกติกา “เลือกตั้ง” ของไทยที่ยาวนานมา 92 ปี จนเกิด “ตำนานเดชบ้านใหญ่”

กมลศักดิ์  ตั้งธรรมนิยม