วงการแพทย์เคยได้รับการยอมรับว่ามีความน่าเชื่อถือ เพราะแพทย์ส่วนใหญ่ของไทยรักษาความน่าเชื่อถือด้วยการวางตัวในการทำงานให้น่าเชื่อถือและซื่อสัตย์มากที่สุด

แต่วงการแพทย์ถ้ายุคปัจจุบันมีปัญหามากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการรักษาพยาบาลที่ไม่ได้เน้นการทำให้คนป่วยหายจากอาการป่วยแต่กลับไปเน้นช่วยเหลือคนบางคนที่อ้างว่าป่วยให้รอดพ้นคดีหรือรอดพ้นจากการถูกจองจำ

กรณีข้ออ้างของทักษิณ ชินวัตร ที่ระบุว่า ตนเองป่วยหนักจนต้อง ออกจากคุก ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เข้าไปอยู่ในคุก แม้แต่วินาทีเดียว จนนำไปสู่ข้อสงสัยเรื่องการพักรักษาตัวอยู่ที่ชั้น 14 ของโรงพยาบาลตำรวจ

เรื่องนี้คือตราบาปของการแพทย์ โดยเฉพาะแพทย์ของโรงพยาบาลตำรวจ และแพทย์ของโรงพยาบาลราชทัณฑ์ สาเหตุเพราะสาธารณชนไม่เชื่อว่า ทักษิณป่วยจริง

ในขณะที่แพทย์เจ้าของไข้ของทักษิณก็ไม่ยอมเปิดเผยข้อเท็จจริงใดๆ ที่อ้างว่ารักษาพยาบาลทักษิณ โดยอ้างแค่เพียงว่าเป็นความลับของผู้ป่วย ทั้งที่ทักษิณ มีสถานะเป็นบุคคลสาธารณะ

เมื่อแพทย์ถูกตั้งข้อสงสัยว่ามิได้ ทำตามจรรยาบรรณของแพทย์ ก็ทำให้สังคมเกิดความกังขาตามมา โดยเฉพาะในประเด็นที่ว่าแพทย์จะซื่อสัตย์ในจรรยาบรรณวิชาชีพหรือไม่

การที่แพทยสภา กำหนดให้แพทย์ของโรงพยาบาลตำรวจผู้เป็นเจ้าของไข้ของทักษิณต้องส่งรายละเอียดการรักษาให้กับแพทยสภาประเด็นนี้เป็นเรื่องใหญ่ที่สาธารณชนเฝ้าจับตามอง ว่าแพทย์จะระบุการรักษาอย่างไร จึงจะทำให้คนทั่วไปเชื่อว่าทักษิณป่วยหนักจริง

ปมประเด็นเรื่อง อาการป่วยหนักของทักษิณ ที่ยกเรื่องการพักรักษาตัวอยู่ในชั้น 14 เป็นเสมือนจุดตายของทักษิณ และเป็นจุดตายของวงการแพทย์ และวงการยุติธรรมในขณะเดียวกัน

การอ้างว่าป่วยหนักจนใช้เป็นข้ออ้างเพื่อไม่ต้องถูกจองจำ ถือเป็นการใช้อภิสิทธิ์ที่เกินกว่าเหตุ และเป็นการอ้างเหตุที่นำไปสู่ความล่มสลายของกระบวนการยุติธรรม มากกว่านั้นคือจะนำไปสู่ความล่มสลายของความน่าเชื่อถือของแพทย์