สำนวนไทย “สุดมัน” ที่ชาวบ้านเม้าท์กัน “สุดดัง” พร้อมกับชูหัวแม่โป้งอย่าง “สุดซูฮก”ว่า “จัดใหญ่ ไฟกะพริบ” ที่สุดเจ๋งไร้ใครมาเทียบชั้นนั้น

เริ่มมีการ ใช้ภาษา “จับกังแรมโบ้” นี้กับ “งานวัดสุดอลัง” ในต่างจังหวัดมาก่อน

“ด้วยเครื่องเสียง 18 ลำโพง ไฟกะพริบ 500 ดวง” ซึ่งถูกจัดขึ้นเป็นงานระดับ“บิ๊ก บิ๊ก” และ “เบิ้ม เบิ้ม” จนชาวบ้าน “อ้าปากค้าง” และอุทาน “วาทะ” ดังกล่าวอย่างคารวะ

หลังจากสำนวนนี้แพร่หลายในหมู่วัยรุ่นทุกระดับ แล้วระบาดในวัยผู้ใหญ่ทุกวงการ รวมถึงสื่อทุกแขนง “ในที่สุด” ก็ถูกมนุษย์ทุกชนชั้นและทุกเพศวัย สรุปอย่างกระชับย่อว่า “งานใดที่เป็นระดับอสูรไตตัน หรือระดับเทพบรรจงสร้าง” ก็จะถูกนิยามเป็น“จัดใหญ่ ไฟกะพริบ” ทั้งสิ้น

“จัดใหญ่ ไฟกะพริบ” มีทั้งในภาคเอกชนและภาครัฐบาลโดยเหมารวมทุกกิจการทั้ง “ดี ร้าย และสุดเหย่” มีทั้งใน “ระดับโลก ระดับประเทศ ระดับตำบลหมู่บ้านและระดับปัจเจกบุคคล”

“จัดใหญ่ ไฟกะพริบระดับโลก” ในวันนี้ คงไม่มีสิ่งไหนสุดดัง เท่ากับ “นโยบายจัดการระเบียบโลกของจักรพรรดิทรัมป์”

โดย “จักรพรรดิทรัมป์ปากไว” ที่สื่อหลายประเทศยกให้เป็น “ทรัมป์โฉ่งฉ่าง ปากไร้หูรูด อารมณ์ภูเขาไฟ ทุบก่อนแล้วเจรจาทีหลัง” นั้นได้ “จัดใหญ่ ไฟกะพริบ” เริ่มด้วย “บัญญัติ 10 ประการ” ที่ “สุดแสบ” และจะมี “บัญญัติ 1,000 ประการ” ที่“สุดซีม่า” ตามมาอย่างไม่ชักช้า เพื่อให้ชาวโลก “อ้าปากค้าง” จากการกระทำของ “ท่านปากจู๋”

ส่วน “จัดใหญ่ ไฟกะพริบ” ของ “พ่อมดทศกัณฐ์แห่งสารขัณฑ์” นั้น เป็นรายการของ “คนหิวแสง” ระดับประเทศกระเปี๊ยกเล็ก

“เป้าหมายอันสุดสำคัญ” ที่พ่อมดต้องทำอย่าง “ถี่กระชั้น” ในขณะนี้ คือ “การกระชากอำนาจแห่งความยิ่งใหญ่ทางการเมืองของพ่อมดให้กลับมาอีกครั้ง”

จาก “ฝันอันสุดอลัง” พ่อมดจึงต้องมีบทบาทการแสดงทุก 24 ชั่วโมง โดยขึ้นเวที

เป็น “ผู้ช่วยหาเสียง” ให้สาวกในการเลือกตั้งระดับภูมิภาคด้วย “ลีลาห้าวไม่แพ้ทรัมป์”

แต่ “แตกต่างกัน” ตรงที่ “พ่อมดทศกัณฐ์ขึ้นเวทีด้วยการใช้ภาษาสุดหยาบคาย”ขนเอา หมู หมา กา ไก่และควายขึ้นไปบนเวทีด้วย

ในขณะที่ “จิวแป๊ะทงทรัมป์” จะด้อยค่าคู่ต่อสู้ทางการเมืองอย่างไร? ใช้คำรุนแรงแค่ไหน? ก็ยังไม่เคย “นำสัตว์ขึ้นบนเวทีหาเสียง”

“ล่าสุด” พ่อมดได้ขึ้นเวทีหาเสียง พร้อมกับ “กระติกศรีมณีเหวง โม้อย่างสุดเห่ยว่าตนได้คุยกับพระเจ้าเบื้องบนแล้ว จะขอยิ่งใหญ่ในทางการเมืองของนครสารขัณฑ์ยาวนานออกไปอีก 17 ปี” เล่นเอาประชาชนที่ฟังคำอวดอ้างของท่านพ่อมดถึงกับ “อ้าปากหวอ”

ในขณะที่ “จักรพรรดิทรัมป์ปากไร้หูรูด” นั้น แม้จะไม่เคยอวดอ้างว่า พระเจ้าเบื้องบนนั้น “ออกใบอนุญาตให้ทำอะไร?” แต่ชาวอเมริกันและชาวโลกต่าง “รู้กระจ่าง” ว่า “ใต้จิตสำนึกของท่านปากไว” เชื่ออย่างล้นหัวใจ ว่า “พระเจ้าเบื้องบนได้ลิขิต Manifest Destiny” ไว้แล้วว่า “ให้ชาวอเมริกันผิวขาวคือ Man of Destiny” คือ “ผู้ครอบครองโลก”

ท่านผู้อ่านคิดว่า การจัดเป้าหมายแบบ “จัดใหญ่ ไฟกะพริบ” ระหว่าง“พ่อมดทศกัณฐ์” กับ “จักรพรรดิทรัมป์ปากจู๋” นั้น “ใครกันแน่จะไปถึง ฝั่งฝันทะเลเมฆ?”

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม