“อีสป” เป็นทาสของอาณาจักรเอเธนส์เมื่อกว่า 3,000 ปีก่อน แต่ไม่ต้องทำงานหนักเหมือนทาสทั้งหลาย เพราะอีสปเป็น “นักเล่านิทานที่เก่งฉกาจฉกรรจ์ของโลก” จนนายทาสทุกคนต่างต้องการฟังอย่างติดใจ จึงให้สิทธิพิเศษแก่อีสป ไม่ต้องเป็น “กุลีทำงานหนัก” แต่มีหน้าที่ต้องเล่านิทานให้นายทาสฟังทุกวัน

“นิทานที่อีสปเล่าเป็นพันเรื่องนั้น ล้วนเป็นนิทานมีคติสอนใจที่จบได้แบบหักมุม หรือ Twist Ending ที่นักเขียนเรื่องสั้นในปัจจุบันต่างขยันทำให้เหมือนกับอีสปกันทั้งโลก”

นอกจากนั้น “อีสปยังมีจินตนาการสุดล้ำยุค” โดยให้ “ตัวละครในนิทานทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเทพ เทวดา ปีศาจ อสูร ซาตาน และโฮโมซาเปี้ยนทุกเผ่าพันธุ์รวมถึงสัตว์ทุกชนิดในโลกต่างใช้ภาษาเดียวกัน สื่อสารเข้าใจกันได้อย่างสุดอัศจรรย์” ซึ่งเป็นสิ่งที่คนในปัจจุบันต้องการให้เกิดขึ้น และ“อาจสำเร็จได้ในอีกหมื่นปีข้างหน้า”

นิทานอีสปนั้น หากเรื่องใดมี “หมาป่า” เป็นตัวละคร “หมาป่าก็จะเป็นผู้ร้ายตลอดกาล” โดยหมาป่าในนิทานอีสปล้วน “โหดเหี้ยมดุดันอย่างฉกาจฉกรรจ์แถมเจ้าเล่ห์ทรยศหักหลังและเลวทรามจนคบไม่ได้”

นิทานอีสปเกี่ยวกับเรื่องหมาป่านั้นมีมากมาย จนผู้คนทั่วโลกต่างจดจำได้อย่างแม่นยำ เช่น “เรื่องหมาป่ากับลูกแกะ เรื่องหมาป่าเฒ่าเจ้าเล่ห์กับสองแพะหนุ่ม และหมาป่ากับชาวไร่” เป็นต้น

“นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ”

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว” ลูกแกะตัวหนึ่งเกิดกระหายน้ำ จึงออกจากที่พักตามลำพัง จนถึงลำธารแห่งหนึ่งในป่าลึก ซึ่งมีน้ำใสสะอาด จนเย้ายวนใจลูกแกะยิ่งนัก

ขณะที่ลูกแกะลงลุยน้ำในลำธารและดื่มน้ำอย่างกระหาย ก็ปรากฏร่างของหมาป่าตัวใหญ่เดินมาจากต้นน้ำของลำธาร แล้วมันก็แยกเขี้ยวเข้าใส่ลูกแกะ พร้อมกับดุด่าว่า “เอ็งกล้าดีอย่างไร? จึงมากวนน้ำที่ข้ากำลังจะดื่มจนขุ่นคลัก?”

ลูกแกะตอบทันใด “ข้าอยู่ปลายน้ำ ท่านอยู่ต้นน้ำ จึงเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะเป็นผู้กวนน้ำที่ท่านจะดื่มจนขุ่นคลัก”

หมาป่าโกรธกริ้ว “แม้เอ็งจะไม่ได้กวนน้ำให้ขุ่นแต่เมื่อสองปีก่อนเอ็งก็เที่ยวด่าข้าให้สัตว์ทั้งหลายฟังว่า ข้าเลวทรามยิ่งกว่าสัตว์ใดๆ ในป่าลึก”

ลูกแกะรีบแก้ตัวทันที “สองปีที่แล้วข้ายังไม่ได้เกิดมาดูโลกเลย แล้วข้าจะด่าท่านได้อย่างไร?”

หมาป่าโกรธจนควันออกหู “แม้เอ็งจะไม่ได้ด่าข้า แต่พ่อของเอ็งและแม่ของเอ็งก็เคยด่าข้า ดังนั้น ข้าจะลงโทษเจ้าในฐานะเอ็งเป็นลูกของอีช่างด่า”

“กล่าวจบ หมาป่าก็กระโจนใส่ลูกแกะ แล้วจับกินทันทีอย่างอร่อยลิ้น”

“นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า” จอมพาลทั้งหลายย่อมหาเหตุมา “เล่นงานเหยื่อ”
ได้ทุกเรื่อง

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม